«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή ΙΖ΄ Ματθαίου

(Ματθ. ιε΄ 21 -28)

14 Φεβρουαρίου 2021

Πολύς ήταν ο κόπος τής δοκιμασίας της μητέρας τής σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Το πρόβλημα τού νοσήματος τής κόρης της ήταν και δικό της πρόβλημα. Και καθώς ομολογεί η ίδια στον Κύριό μας, η κόρη της «κακώς εδαιμονίζετο». Έπασχε από δαιμονική ενέργεια και όπως φαίνεται, από πολύ καιρό. Γι΄ αυτό, όταν είδε τον Χριστό, δεν Τού μίλησε απλά, αλλά «εκραύγαζε»/Δηλαδή φώναζε με δύναμη για να πραγματοποιηθεί το αίτημά της.

Δν ετόλμησε να πλησιάσει Τον Θεάνθρωπο, επειδή ήταν ειδωλολάτρης. Όμως, οι συνεχόμενες σπαρακτικές της κραυγές δείχνουν, ότι πολύ επίστευε στον Χριστό. Η σύντομη καρδιακή της ικεσία ήταν τεράστια σε δύναμη. Έλεγε: «Ελέησόν με Κύριε, Υιέ Δαβίδ…». Και όταν έφθασε κοντά Του και με τής ψυχής της τα λόγια παρακαλούσε: «Κύριε βοήθει μοι», βρέθηκε σε νέα δοκιμασία. Γιατί; Γιατί ο Κύριος τής είπε: «Δεν είναι καλό να πάρει κάποιος το ψωμί των παιδιών του και να το δώσει στους σκύλους».

Η πίστη τής Χαναναίας δοκιμάστηκε. Αλλά ήταν πίστη ζωντανή και ακλόνητη. Γι αυτό και ο αιώνιος ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, πραγματοποίησε το αίτημά της.

Ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία τής ανθρώπινης ζωής σε διαχρονία, είναι η ποικιλία και η εναλλαγή των γεγονότων και των στοιχείων που την συνθέτουν. Από τα γεγονότα αυτά, τα περισσότερα είναι αρνητικά, δύσκολα, απροσδόκητα και ανεπιθύμητα. Παράδειγμα, η παγκόσμια υγιειονομική κρίση που πλήττει και εμάς κ.λ.π.

Μπροστά σ αυτά τα συμβαίνοντα, πολλές φορές η πίστη μας υφίσταται διακυμάνσεις. Άλλοτε οι προσδοκίες μας και οι προσπάθείες μας εκπληρώνονται, άλλοτε όχι. Άλλοτε πραγματοποιούνται τα προσευχητικά μας αιτήματα, άλλοτε όχι. Έτσι, άλλοτε ευγνωμονούμε τον Θεό, και άλλο μεμψιμοιρούμε κ.λ.π. Άλλοτε η πίστη μας ακμάζει, άλλοτε βουλιάζει κάτω από το βάρος τής αμφιβολίας.

Ιδιαίτερα, πολλές φορές κλονιζόμαστε, όταν τα αιτήματα μας προς τον Ύψιστο παραμένουν αναπάντητα και ανεκπλήρωτα. Τότε έρχεται η αποθάρρυνση, ή - το χειρότερο – ο κλονισμός τής πίστεως. Όμως, οι απελπισίες και οι αποκλίσεις από την πίστη και τα συναφή σκεπτικά και βιώματα, είναι επικίνδυνες πειρασμικές παγίδες, που καταστρέφουν.

Αυτά τα αρνητικά θα συνέβαιναν και στην Χαναναία, αν δεν διέθετε την ανυπέρβλητη, την ακαταγώνιστη δύναμη της απόλυτης εμπιστοσύνης στον Χριστό.

Πολλές φορές ο Κύριός μας δοκιμάζει την πίστη μας. Για λόγους που μόνο η αγάπη Του γνωρίζει, δεν απαντά στις προσευχές μας. Οι μέθοδοι που χρησιμοποεί για να μάς μεταδώσει την Χάρη Του, είναι πολλές και ίσως δυσεξήγητες. Όμως, να ξέρουμε, ότι οι προσευχές μας γίνονται δεκτές, ακόμα και όταν δεν παίρνουμε την απάντηση που θέλουμε και περιμένουμε. Σ αυτές τις περιπτώσεις, λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Και αν τω μη λαβείν, έλαβες». Δηλαδή: «Και αν ακόμα δεν έλαβες απάντηση των προσευχών σου, ήδη έλαβες απάντηση με την σιωπή τού Θεού». Και η σιωπή τού ουρανού είναι πάντα για την πνευματική και πολλές φορές για την σωματική, την γήινη ωφέλειά μας.

Η αγάπη τού Θεού για μάς είναι άπειρη, ανεξήγητη, ανεξάντλητη, θησαυρική, ακόμα και όταν φαίνεται ότι δεν μάς κάνει αποδεκτά τα αιτήματα.

Έχουμε συνηθίσει να εστιάζουμε στα αγαθά τής υγείας, τού χρήματος, τής δόξας, τής προβολής κ.λ.π. Βέβαια και αυτά είναι θεία δώρα. Αλλά ο συνειδητός πιστός χριστιανός δεν τα απολυτοποιεί τα εν λόγω αγαθά, ούτε τα θεωρεί σαν σκοπό τής ζωής του.

Όμως γιατί να μη θεωρήσουμε και ως θεία δώρα, ως ευεργεσίες και ό,τι άλλο επιτρέπει η θεία παναγάπη, που το θεωρούμε δύσκολο και δυσβάστακτο; Και αυτά τα δύσκολα θα πρέπει να τα βλέπουμε ως μέσα που θα μάς οδηγήσουν στην Θεία Βασιλεία. Φθάνει να τα αξιοποιούμε πνευματικά.

Σχετικά, γράφει ο θείος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «…Για μας τους Χριστιανούς, το να υποφέρουμε, είναι κάτι το έμμισθον…». Είναι δηλαδή κάτι, που θα έχει πολύ μισθό για μάς από τον Θεό, όταν για χάρη τής Θείας Βασιλείας υπομένουμε. Γι αυτό λοιπόν και όταν θα έλθουν τα δύσκολα, τα λυπηρά, θα πρέπει να υπομένουμε, να λέμε την ευχή «Κύριε ελέησον» και να ευχαριστούμε τον Θεό.

Όταν ο Κύριος σιωπά στις προσευχές μας, τότε ακριβώς η πίστη μας πρέπει να μεγαλώνει, να γίνεται πιο δυνατή, να γιγαντώνεται. Έτσι η φαινομενική δοκιμασία θα μετατρέπεται σε Θεία ευεργεσία και ευλογία. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση τής Χαναναίας.

Πίστη βράχος, εμπιστοσύνη απόλυτη και υπομονή υποδειγματική, μαζί με την υψοποιό ταπείνωση, έφεραν την νίκη! Μια νίκη, που επαίνεσε ο Ίδιος ο Κύριός μας! Ας μιμούμαστε την Χαναναία.

Ο αιώνιος θείος λόγος μάς προτρέπει: «Πάρετε επάνω σας και κρατάτε σταθερά, σαν άλλη ασπίδα την πίστη, με την οποία θα μπορέσετε να εξουδετερώσετε και να σβήσετε όλους τους φλογοβόλους πειρασμούς, που μοιάζουν με πύρινα βέλη» (Εφεσίους, Στ΄ 16) Αμήν!

ΠΗΓΗ