KΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (Δ ́ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ)

«Τί ρόλο παίζουμε στή ζωή μας;»

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

(Τίτ. γ ́, 8-15)

Πολλά ἐρωτήματα ἀπσχολοῦν τή ζωή μας. Ἐρωτήματα ὑπαρξιακά καί οὐσιαστικά. Ἀλλά ἕνα ἐκ τῶν μεγαλυτέρων εἶναι τό ἑξῆς: «Τί ρόλο παίζουμε στή ζωή μας;». Εἴμαστε δημιουργικοί, ἤ τό ἀντίθετο; Προσφέρουμε στό περιβάλλον, καί στήν κοινωνία γενικώτερα, ἤ καταντοῦμε παράσιτα;

Ὁ ἴδιος ὁ θεῖος Ἀπόστολος, τήν ἔλλειψη δημιουργικότητος καί τήν ἀπουσία τῶν καλῶν ἔργων τήν παρομοιάζει μέ τήν ἀκαρπία τῶν δένδρων. Λέγει: «Μανθανέτωσαν... καλῶν ἔργων προΐστασθαι... ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι» (Τίτ. γ ́, 14).

Δηλαδή, ἄς φροντίσουν οἱ πιστοί νά πρωτοστατοῦν στά καλά ἔργα, καί μάλιστα στίς ἐπείγουσες ἀνάγκες τῶν ἀδελφῶν, γιά νά μή μένουν ἄκαρποι.

Καί ἐνῶ αὐτά διδάσκει διά τοῦ Τίτου στήν Ἐκκλησία ὁ Ἀπόστολος, στίς ἡμέρες μας βλέπουμε νά ἀπουσιάζει ἡ διάθεση δημιουργικότητος καί ἔργων ἀγάπης, ἀκόμη καί ἀπό τούς πιστούς.

Δυστυχῶς, οἱ μεγάλοι καί τρανοί τοῦ κόσμου, ἐνῶ διαθέτουν πολλά ὑλικά ἀγαθά, ὑψώνουν γύρω τους τοίχους ἀτομισμοῦ καί ὑλοφροσύνης. Τό ἴδιο παρατηρεῖται καί σέ ὅσους κατέχουν θέσεις καί ἀξιώματα. Δέν εἶναι ἐξυπηρετικοί καί δέν δείχνουν τήν προθυμία καί τήν καλοσύνη πού θά ἔπρεπε. Εἶναι φοβερό τό ὅτι ἀφήνουν ἀβοήθητους τούς ἀδυνάτους καί ἀδικημένους τῆς ζωῆς. Καί αὐτό ὁπωσδήποτε ἀποτελεῖ κατάντημα γιά τήν κοινωνία.

Ὑπάρχουν ἐπίσης καί ἄλλοι, μέ καλές ἀρχές καί φρονήματα, μέ ἀγαθές διαθέσεις, πού δέν κάνουν τό κακό, ἀλλά ἀποφεύγουν νά ὑποστηρίζουν καί νά ἐφαρμόσουν τό καλό καί θετικό, ἰδίως ὅταν αὐτό τούς κοστίζει. Θά ποῦν τόν καλό λόγο, διαπιστώνουν τήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων, γνωρίζουν ποῦ εἶναι τό θετικό καί ποῦ τό ἀρνητικό, ἀλλά ἕως ἐκεῖ. Εἶναι ἐκεῖνοι πού, κατά τόν Ἀποστολικό λόγο, μοιάζουν μέ ὡραῖα δένδρα, χωρίς ὅμως καρπούς, «δένδρα ἄκαρπα». Αὐτά ὅμως τά

πρόσωπα δέν θά πρέπει νά λησμονοῦν, ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καταράστηκε τήν

ἄκαρπη συκιά, γιά νά δείξει τί περιμένει αὐτούς πού μένουν στά ὡραῖα λόγια, ἀλλά

ἀποφεύγουν τόν κόπο τῶν πράξεων τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.

Τό συμπέρασμα λοιπόν εἶναι, ὅτι οἱ Χριστιανοί, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας,

δέν ἔχουν τό δικαίωμα νά εἶναι ἄκαρποι, ἀπό κάθε πλευρά. Ἄλλωστε, οἱ πιστοί τοῦ

σήμερα, δέν εἶναι οἱ πρῶτοι πού ξεκινοῦν τήν Ὀρθόδοξη ζωή. Ἔχουν πίσω τους μία

παράδοση εὐλογημένης καρποφορίας! Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ

πρῶτοι Χριστιανοί, μά καί οἱ αὐθεντικά πιστοί τῆς κάθε ἐποχῆς, ἦταν ἐν Χριστῷ

δημιουργικοί καί ἐν Πνεύματι καρποφόροι. Μία σύντομη ματιά στά συναξάρια καί

στήν ἱστορία, φανερώνει πολύ περισσότερα ἀπ ̓ ὅσα μπορεῖ κανείς νά φαντασθεῖ.

Πρῶτα ἀπ ̓ ὅλα, ζοῦσαν οἱ ἴδιοι τόν παλμό τοῦ Πνεύματος, καί βίωναν τήν

κάθαρση καί τόν φωτισμό ζῶντας ὀργανικά μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἦταν

πλούσιοι στήν ἀγάπη, γι ̓ αὐτό καί σκόρπιζαν χαρά. Πρόσφεραν βοήθεια καί

ὡδηγοῦσαν τούς συνανθρώπους τους στήν σωτηρία. Ὀμόρφαιναν τήν ζωή τῶν

ἀνθρώπων μέ ἔργα ἀγάπης καί καλωσύνης. Σκόρπισαν τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου στούς

ἀνθρώπους, καί ὡδήγησαν ἔθνη καί λαούς στήν ζωή τῆς μετανοίας καί τῆς ἁγιότητος.

Τήν πολύτιμη αὐτή κληρονομιά τῆς πνευματικῆς, ἀλλά καί ποικίλης

καρποφορίας, καλούμαστε νά συνεχίσουμε καί οἱ σημερινοί Χριστιανοί. Μέ τήν

ζωντανή πίστη καί τήν συμπαράσταση τῶν Ἁγίων, καί μάλιστα τῶν Ἁγίων Πατέρων

πού ἑορτάζουμε, ἡ ἔρημη, ἄγονη καί στεῖρα ἐποχή μας μπορεῖ, κατά τόν λόγο τοῦ

μεγαλοφωνώτατου Προφήτη Ἡσαΐα, νά ἀνθήσει ὡς κρίνον, νά ἐξανθήσει καί

ὑλοχαρήσει καί νά ἀγαλλιάσεται· «Εὐφράνθητι ἔρημος διψῶσα, ἀγαλλιάσθω

ἔρημος καὶ ἀνθήτω ὡς κρίνον, καὶ ἐξανθήσει καὶ ὑλοχαρήσει καὶ ἀγαλλιάσεται»

(Ἡσ. λε ́, 1-2).

Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος, ὅπου σύγχρονος Γέροντας τῆς Ἐκκλησίας μας,

ἀναφερόμενος σ ̓ αὐτό ἀκριβῶς τό θέμα, τῆς πνευματικῆς καρποφορίας, μεταξύ τῶν

ἄλλων ἐτόνισε τά ἑξῆς: «Ὁ πιστός Χριστιανός, ὅπου κι ἄν εὑρίσκεται, κι ὅποια

χαρίσματα καί δυνάμεις ἐάν διαθέτει, διά τῆς παρουσίας του, τοῦ λόγου, καί

κυρίως τῶν ἔργων του, ὅπου μῖσος, φέρει ἀγάπη· ὅπου ἀδικία, καλλιεργεῖ

δικαιοσύνη· ὅπου ἀμφιβολία, ἀνδρώνει τήν πίστη· ὅπου ἀπελπισία, σκορπίζει

ἐλπίδα· ὅπου σκοτάδι, φέρει φῶς, καί ὅπου λύπη, χαρίζει ἔνθεη χαρά. Ὅλα αὐτά,

ἀπό τήν Χαρη πού ἔχει.

Ἄς ἀνοίξουμε λοιπόν τά αὐτιά μας στόν θεόπνευστο Ἀποστολικό λόγο, καί ἄς

γίνουμε μαθητές τῶν θεοφόρων και καρποφόρων Ἁγίων Πατέρων μας καί μιμητές

τους στά ἔργα τῆς μετανοίας καί τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον.

Ἡ εὐχή και πρεσβεία τους, ἄς μᾶς συνοδεύει πάντοτε.

Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος

ΠΗΓΗ