Κυριακή Γ Ματθαίου

Απόστολος: Γαλ. γ΄ 23-δ΄ 5

Ευαγγέλιο: Ματθ. στ΄ 22-33

7 Ιουλίου 2019

Η ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα είναι μέρος της επί του όρους ομιλίας του Χριστού. Ο Χριστός ανέβηκε πάνω σε ένα ύψωμα, όχι ως μεσολαβητής, αλλά ο ίδιος ως Θεός, μετέφερε τους θείους λόγους Tου στους ανθρώπους. Λόγους που αν τους εφαρμόσει κανείς θα είναι κερδισμένος και σε αυτή τη ζωή πολύ περισσότερο και στην άλλη. Μέσα σε τρία κεφάλαια, το πέμπτο, το έκτο και το έβδομο, που μας τα διέσωσε ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος, συμπυκνώνεται σχεδόν ολόκληρο το κηρυκτικό έργο του Χριστού.

Τα μηνύματα που αφήνει κάθε λόγος του Χριστού είναι πολλά. Θα αναλύσουμε εν συντομία δύο μόνο σημεία από την ευαγγελική περικοπή.

 Ακούμε τον Χριστό να λέγει παραβολικά για το φως στον άνθρωπο «ο λύχνος του σώματος εστίν ο οφθαλμός». Ο άνθρωπος βλέπει τα γύρω του πράγματα ανάλογα αν τα μάτια του είναι από εντελώς υγιή μέχρι του αν είναι εντελώς τυφλός. Έτσι οι άνθρωποι μπορούν να βλέπουν κάποια πράγματα και να προχωρούν στη ζωή τους σωστά ή λάθος. Πολλές φορές θα μας έτυχε να βλέπουμε ή να ακούμε κάτι και ο διπλανός μας να αντιλαμβάνεται ακριβώς το αντίθετο. Ο λόγοι είναι πολλοί, όπως η παιδεία, οι εμπειρίες και τα ενδιαφέροντα του καθενός, η πνευματική κατάσταση που βρίσκεται ο καθένας. Το μυαλό του ανθρώπου που οδηγείται μακριά από τον Θεό, στριφογυρίζει γύρω από στα πάθη και το μόνο που βλέπει μπροστά του είναι την ικανοποίηση του πάθους του. Εδώ, μιλώντας ο Χριστός για το πάθος του μαμωνά, δηλαδή του χρήματος και των υλικών πραγμάτων γενικότερα, διδάσκει ότι είναι αυτό που αιχμαλωτίζει τον άνθρωπο και δεν τον αφήνει να προχωρήσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα φιλαργυρίας που προβάλλεται από την Εκκλησία μας προς αποφυγή είναι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. Ήταν ένας εκ των δώδεκα μαθητών του Χριστού, έζησε τρία χρόνια μαζί με τον Χριστό υπερφυσικά γεγονότα αλλά το πάθος της φιλαργυρίας δεν τον άφησε να προχωρήσει. Σκοτείνιαζε τον νου του «Φιλαργυρίαν νοσήσας εσκοτίζετο». Το μόνο που έβλεπε ήταν τα χρήματα και δεν δίστασε ακόμα να πουλήσει και τον ίδιο τον διδάσκαλό του. Το χειρότερο, όμως ακόμα ότι το πάθος αυτό δεν του επέτρεψε να μετανοήσει πραγματικά και να ζητήσει συγχώρεση. Έτσι αντίστοιχα και κάθε πάθος κρατάει τον άνθρωπο δέσμιο και δεν τον αφήνει να δει τον Θεό και την αλήθεια. Το ίδιο συμβαίνει και με ανθρώπους που εμπιστεύονται τις γνώσεις και τη λογική περισσότερο από τη δύναμη του Θεού. Η μόρφωση, παρόλο που είναι απαραίτητη για κάθε άνθρωπο, δεν συνδέεται πάντοτε και με την πνευματική προκοπή στον

άνθρωπο. Υπήρξαν άνθρωποι «μορφωμένοι» που έγιναν επικίνδυνοι για

την ανθρωπότητα και άνθρωποι «αγράμματοι», αλλά με αγιότητα βίου,

που βοήθησαν πολύ χιλιάδες ανθρώπους. Για να μπορέσει να προκόψει 

κανείς στα πνευματικά πρέπει να βλέπει τα πράγματα όπως μας δίδαξε

ο Κύριος. Ο λύχνος ή το φως για τον κάθε άνθρωπο θα πρέπει να είναι

πάντοτε ο Χριστός: Ακούμε τον Χριστό αλλού να λέγει «Εγώ ειμί το

φώς του κόσμου». Για να μπορέσουμε να δούμε καθαρά τα πράγματα

πρέπει να έχουμε τον Χριστό στη ζωή μας, να διατηρούμε την ψυχή και

τη συνείδησή μας καθαρή, εφαρμόζοντας τις εντολές Του με πίστη,

ταπείνωση και συνεχή μετάνοια.

 Ένα δεύτερο μήνυμα της ευαγγελικής περικοπής είναι να μην

βλέπουμε και να μετράμε τα πάντα με τη λογική. Για τους άπιστους

ανθρώπους υπάρχει το λογικό και το παράλογο, για τον πιστό άνθρωπο,

όμως, υπάρχει και το υπέρλογο, που είναι ο Θεός. Ο άνθρωπος που δεν

πιστεύει κάνει λογιστικές πράξεις πώς να αυξήσει τα υπάρχοντά του και

πόσα έχει και για πόσο καιρό θα του αρκέσουν. Αναλώνεται

καθημερινά σε αυτά, επιστρατεύει τη λογική, την εφευρετικότητα, τις

γνώσεις και την δεξιότητα του, ακόμη δε χειρότερα τη δολιότητα και την

κατάχρηση, εις βάρος των άλλων. Δεν αφήνει, έτσι, στη ζωή του χώρο

για τον Θεό και τελικά μια μέρα μπορεί να χάσει τα πάντα. Έχουμε

πολλά τέτοια παραδείγματα από την καθημερινή μας ζωή. Ο Χριστιανός

ο οποίος πιστεύειότι στη θεία πρόνοια, ότι ο Θεός θα μεριμνήσει και γι’

αυτόν, αυτός δικαιώνεται. Το να έχεις κάτι ιδιωτικό δεν είναι αμαρτία

και δεν συγκρούεται με τον νόμο του Θεού, ιδιαίτερα όταν έχεις

οικογένεια. Το να φροντίζεις, όμως, και να εξαντλείσαι στο να αυξήσεις

τα μηδενικά στις καταθέσεις σου που, από ένα ποσό και πάνω, θα είναι

μόνο αριθμοί που ποτέ δεν θα χρησιμοποιήσεις, αυτό δεν είναι το

θέλημα του Θεού. Είναι αποπροσανατολισμός και πορεία στο σκοτάδι

και ο Χριστιανός δεν μπορεί να υποδουλώνεται σε αυτά. «Πλούσιοι

επτώχευσαν και επείνασαν» ψάλλουμε στην Εκκλησία μας «οι δε

εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού». Ο

Χριστιανός ο οποίος επιζητεί καθημερινά την σωτηρία του και το πώς να

αρέσει στον Θεό, δεν θα στερηθεί τίποτα στη ζωή του και θα κερδίσει τη

βασιλεία των ουρανών. Ούτε οι πλούσιοι, που δεν ενδιαφέρονται για τις

ανάγκες του πλησίον τους, θα εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού αλλά

ούτε και οι φτωχοί που μοναδική μέριμνά τους είναι πώς να γίνουν

πλούσιοι. Πρέπει να καταφέρει κανείς να έχει τις ισορροπίες. Όταν ο

άνθρωπος προσπαθεί μόνο με τις δικές του δυνάμεις να καταφέρει κάτι

είναι πολύ πιθανό να αποτύχει. Όταν, όμως, κανείς εμπιστευτεί πλήρως

τη ζωή του στον Θεό, τότε ο Θεός ενεργεί ώστε να μην στερηθεί τίποτα

αλλά και την βασιλεία του Θεού να κληρονομήσει.

Αντλώντας διδάγματα από τους λόγους του Χριστού ας θέσουμε στη ζωή

μας τον Χριστό ως το Φως που πρέπει να ακολουθούμε. Να φροντίζουμε να

μην αλλοιωθεί το πνευματικό μας φως και κυριευτούμε από τα πάθη, αλλά να

διατηρούμε την ψυχή μας καθαρή. Να επιζητούμε τον Θεό στη ζωή μας και τα

υπόλοιπα να είναι δευτερεύοντα. Ο Θεός θα προνοήσει και για μας όταν εμείς

καταφέρουμε να έχουμε Αυτόν ως το φως που θα φωτίζει τον δρόμο μας.

† Αρχιμανδρίτης Τυχικός

ΠΗΓΗ