Κυριακή Γ ́Ματθαίου (7-7-2019)

«Ὁ Λύχνος τοῦ σώματος ἐστίν ὁ ὀφθαλμός»

Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ἀναφέρεται στήν ἐπί τοῦ Ὅρους Ὁμιλία τοῦ Κυρίου. Ἀναφέρεται στόν ὀφθαλμό τῆς ψυχῆς. Ποιός εἶναι ὁ ὀφθαλμός τῆς ψυχῆς; «Τό λυχνάρι τοῦ σώματος εἶναι τά μάτια. Ἄν λοιπόν τά μάτια εἶναι γερά, ὅλο το σῶμα σου θά εἶναι στό φῶς. Ἄν ὅμως τά μάτια σου εἶναι χαλασμένα, ὅλο το σῶμα σου θά εἶναι στό σκοτάδι».

Ἄρα, ὅπως ἀκριβῶς ὑπάρχει ἡ σωματική ὅραση, ὅπου μέ τά μάτια προσλαμβάνουμε τόν κόσμο καί βλέπουμε πού βαδίζουμε, ἔτσι ὑπάρχει καί ἕνας ἐσωτερικός, πνευματικός ὀφθαλμός. Μέ τά μάτια τοῦ σώματος βλέπουμε τόν ἐξωτερικό κόσμο ἀκριβῶς, ὅπως τόν βλέπουν τά ὑπόλοιπα ἔμβια ὄντα, γιά παράδειγμα οἱ μέλισσες ἤ τά κουνούπια. Ὅμως, μόνο ὁ ἄνθρωπος διαθέτει πνευματική ὅραση, χάρη στήν ὁποία προσλαμβάνει τήν οὐσία καί τό νόημα τοῦ κόσμου. Οἱ μέλισσες καί τά ἄλλα ἔμβια ὄντα τή στεροῦνται.

Αὐτός ὁ πνευματικός ὀφθαλμός εἶναι ἡ καρδιά: «Μακάριοι οἱ καθαροί τή καρδία, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ.5:8). «Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν τήν καρδιά τούς καθαρή ἀπό κάθε μολυσμό ἁμαρτίας, διότι αὐτοί θά δοῦν τό Θεό». Ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς ἔγκειται στήν ἐκδίωξη τῆς ἁμαρτίας ἀπό μέσα της. Ὁ διάβολος φυτεύει τό κακό στό μυαλό καί τήν καρδιά μας, φυτεύει σκέψεις

ἁμαρτωλές. Ἄν τίς διώξουμε , θά κρατήσουμε τήν καρδιά μᾶς καθαρή. 

Κατά τόν Ἅγιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη: «Δέν μπορεῖ νά βλάψει τόν ἄνθρωπο, ὁ διάβολος. Μπορεῖ νά τοῦ βάλει στό νοῦ μιά ἁμαρτωλή ἰδέα, καί, μόνο ὅταν ὁ ἄνθρωπος συγκατατεθεῖ, νά τόν ὁδηγήσει στήν πτώση».

Ἄν ὅμως ὁ διάβολος μᾶς βρεῖ βοηθούς του, ἄν ἐγλωβιστοῦμε στίς ἁμαρτωλές σκέψεις καί τίς καλλιεργήσουμε, ἄν τίς ἀναζωπυρώσουμε καί τίς ἀναβαθμίσουμε σέ ἁμαρτωλές πράξεις, τότε ὑπεύθυνοι εἴμαστε ἐμεῖς.

Ὅταν, λοιπόν, ὁ λύχνος τοῦ σώματος, δηλαδή ὁ νοῦς, εἶναι καθαρός καί δέν εἶναι ὑποταγμένος στή δουλεία τῶν κτισμάτων, τότε ὅλο το σῶμα, ὅλη ἡ ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου εἶναι φῶς. Ὅταν ὁ νοῦς ἐγκαταλείψει τό Θεό , τότε σκοτίζεται καί προσκολλᾶται στήν ἁμαρτία καί ὁ ἄνθρωπος λόγω τῆς τρεπτότητάς του ὁδηγεῖται στό θάνατο τῆς ψυχῆς. Γι’ αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο κατά τούς Πατέρες ὁ νοῦς νά εἶναι σέ ἐπιφυλακή, σέ ἐγρήγορση. Ὁ νοῦς εἶναι ἡ δύναμη τῆς ψυχῆς.

Συμβαίνει μερικές φορές, ὅσοι δέν πιστεύουν στό Θεό, νά μᾶς προκαλοῦν,

λέγοντας: «Δεῖξε μου τό Θεό καί θά πιστέψω». Δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι τά μάτια

μέσα ἀπό τά ὁποῖα μπορεῖ κάποιος νά δεῖ τό Θεό εἶναι ἡ καρδιά του. Πόσο

ρυπαρή νά ‘ναί ἄραγε ἡ καρδιά ὅλων μας, πόσο σκοτινιασμένη ἀπό τήν ἁμαρτία,

ὥστε ὁ Παντοδύναμος Θεός νά μή μπορεῖ νά καθρεφτιστεῖ πάνω της.

Τά ἔργα μᾶς εἶναι αὐτά πού θά μᾶς φέρουν κοντά στό Θεό καί θά μᾶς ὁδηγήσουν

σέ αἰώνια ζωή καί κοινωνία μαζί Του καί τήν Ἐκκλησία Του.

Ἀπαραίτητη εἶναι ἡ προσευχή γιά τό Χριστιανό καί κυρίως ἡ νοερά προσευχή, ἡ

Εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησον μέ». Ἡ εὐχή ἐπαναφέρει τόν σωστό

προσανατολισμό στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ προσευχή, εἶναι ἀναγκαία τροφή

τῆς ψυχῆς καί ὁδηγεῖ στήν κάθαρσή της καί τό φωτισμό τοῦ νοῦ.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι θεραπευτήριο καί διαθέτει, μέ τό θεσμό τοῦ

Πνευματικοῦ Πατέρα, τό μυστήριο τῆς μετανοίας-ἐξομολόγησης καί τή Θεία

Εὐχαριστία, τά μέσα γιά τή θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ χῶρος,

ὅπου πραγματοποιεῖται ὁ σκοπός τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, ἡ Θέωση. Στήν Ἐκκλησία,

πού εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἄνθρωπος βρίσκει τή λύτρωση, τό νόημα τῆς

ζωῆς, τή δικαίωση τῆς ὕπαρξής του κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο. Μακάρι στήν

οὐράνια Βασιλεία νά βρεθοῦμε ἐκ δεξιῶν Του!

π. Βύρων Λάππας

ΠΗΓΗ