ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Δ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ – 14 ΙΟΥΛΙΟΥ 2019

(Μτθ. ε΄ 14-19)

Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα τιμᾶ τὴν μνήμη τῶν Ἁγίων καὶ Θεοφόρων 630 Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ἐπέλεξε αὐτὴν τὴν εὐαγγελικὴ περικοπή, ποὺ μόλις ἀκούσαμε, γιατί σ’ αὐτὴν ὁ Κύριός μᾶς μιλᾶ γιὰ τοὺς Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας. Λέει λοιπὸν ἡ σημερινὴ περικοπή:

«Ἐσεῖς εἶστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Δὲν μπορεῖ νὰ κρυφτεῖ μία πόλη ποὺ εἶναι χτισμένη πάνω στὸ βουνό. Οὔτε ἀνάβουν τὸ λυχνάρι καὶ τὸν βάζουν κάτω ἀπὸ τὸ δοχεῖο μὲ τὸ ὁποῖο μετροῦν τὸ σιτάρι, ἀλλὰ τὸ βάζουν στὸ λυχνοστάτη καὶ φέγγει σ’ ὅλο τὸ σπίτι. Ἔτσι νὰ λάμψει καὶ τὸ δικό σας φῶς μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ δοῦν τὰ καλά σας ἔργα καὶ νὰ δοξάσουν τὸν Πατέρα σας ποὺ εἶναι στοὺς οὐρανούς.

Νὰ μὴν σᾶς περάσει ἀπὸ τὸ νοῦ πὼς ἦλθα γιὰ νὰ καταργήσω τὸ Νόμο ἢ τοὺς Προφῆτες. Δὲν ἦλθα νὰ καταργήσω μὰ νὰ τηρήσω τὸ Νόμο καὶ νὰ τὸν συμπληρώσω. Σᾶς βεβαιώνω πὼς ὅσο στέκει ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ οὔτε ἕνα γιώτα ἢ μία γραμμὴ θὰ καταργηθεῖ ἀπὸ τὸ Νόμο, ὥσπου νὰ γίνουν ὅλα. Ὅποιος λοιπὸν θὰ καταργήσει μία ἀπ’ αὐτὲς τὶς πολὺ μικρὲς τάχα ἐντολές μου καὶ θὰ γίνει ἔτσι κακὸς δάσκαλος στοὺς ἀνθρώπους, αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ πιὸ μικρὸς κι ὁ τελευταῖος ἀπ’ ὅλους στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Κι ὅποιος θὰ τὶς τηρήσει καὶ θὰ τὶς διδάξει, αὐτὸς θὰ πάρει μεγάλο ὄνομα στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν».

Ποιοὺς λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὀνομάζουμε «Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας»; Ὀνομάζουμε ἐκείνους τοὺς Ἐπισκόπους, Ἱερεῖς καὶ Μοναχοὺς ποὺ διακρίθηκαν γιὰ τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου τους καὶ γιὰ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία τους. Εἶναι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι πρῶτα μὲ τὸ παράδειγμά τους καὶ στὴν συνέχεια μὲ τὸν φωτισμένο λόγο τοὺς ἔθεσαν τὰ ὅρια ποὺ διαχώρισαν τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὸ ψέμα καὶ περιφρούρησαν τὴν πίστη ἀπὸ τὴν παραχάραξη καὶ ἀλλοίωσή της. Εἶναι αὐτὰ τὰ ὅρια, τὰ ὁποῖα, ὅταν ἀμφισβητήθηκαν, ἔγιναν Ὄροι Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ὄροι ὅπως αὐτοὶ τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου στὴ Χαλκηδόνα, οἱ ὁποῖοι ἀντιμετώπισαν ὅλες ἐκεῖνες τὶς αἱρέσεις ποὺ διαστρέβλωναν τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας μας γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου μᾶς καταλήγοντας νὰ διατρανώσουν τὸ δόγμα τῆς πίστεώς μας περὶ τοῦ δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος.

Ὅμως μέσα στὴν Ἐκκλησία ἡ ἁγιότητα εἶναι προτιμότερη ἀπὸ τὴν σοφία. «Ὃς ἂν ποιήση καὶ διδάξη…» λέει ὁ Κύριος ἀπευθυνόμενος σ’ ἐμᾶς ποὺ σημαίνει ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο πρῶτα στὸν ἑαυτὸ μᾶς πρέπει νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε καὶ ὕστερα νὰ τὸ κηρύττουμε στοὺς ἄλλους. Τὸ καλὸ παράδειγμα διδάσκει καλύτερα καὶ ἀπὸ τὸ καλύτερο κήρυγμα. Γι’ αὐτὸ κι ἂν κάποιος δὲν εἶναι σοφὸς στὰ γράμματα ἢ δὲν ἔχει τὸ χάρισμα τοῦ λόγου, μπορεῖ μὲ τὸ παράδειγμά του νὰ διδάξει τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀρκεῖ αὐτὴ νὰ τοῦ εἶναι βίωμα.

Ὅλα μέσα στὴν Ἐκκλησία εἶναι ζωντανὰ καὶ ὅλα δίνουν παράδειγμα. Ὁ Θεὸς Πατέρας εἶναι Πρόσωπο, ὁ Χριστός, οἱ μαθητὲς ὅλοι εἶναι πρόσωπα. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ πίστη μας δὲν εἶναι κήρυγμα σὲ ἀνθρώπινες θεωρίες καὶ λόγια ἀλλὰ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ζωντανός. Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία μέσα στὸν κόσμο παρουσιάζεται ὡς ἡ πόλη ἡ χτισμένη στὴν κορυφὴ τοῦ βουνοῦ, ποῦ δὲν μπορεῖ ἀπὸ κανέναν νὰ κρυφτεῖ καὶ ὅλοι τὴν παρατηροῦν μὲ προσοχὴ, καὶ ὡς τὸ λυχνάρι ποὺ φέγγει σ’ ὅλο τὸ σπίτι. Καὶ ἂν ἡ πόλη πάνω στὸ βουνὸ εἶναι ὁ βίος καὶ τὸ λυχνάρι εἶναι ἡ διδασκαλία, τότε προηγεῖται τὸ παράδειγμα καὶ ἀκολουθεῖ ἡ διδασκαλία, ἀφοῦ μέσα στὸ βίο εἶναι ὁ λόγος καὶ μέσα στὸ παράδειγμα ἡ διδασκαλία.

Ὅλα αὐτὰ βέβαια ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι ὁ Κύριος δὲν τὰ εἶπε μόνο γιὰ τοὺς Ποιμένες ἀλλὰ ἀφοροῦν ὅλους τους πιστούς. Ἄλλωστε Ἐκκλησία δὲν εἶναι μόνο ὅσοι φοροῦν ράσο ἀλλὰ ὅλοι οἱ βαπτισμένοι στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος χριστιανοί. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ καθένας μας θὰ πρέπει νὰ ἔχει νὰ δείξει παράδειγμα τῆς πίστεώς του καὶ νὰ γίνεται ἔτσι κήρυκας καὶ διδάσκαλος τῆς ἀληθείας. Ἡ προσέγγισή μας στὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας θὰ πρέπει νὰ γίνεται εὐθυνοκεντρικᾶ. Νὰ ξέρουμε ὁ καθένας μας τὶς εὐθύνες του ἀπέναντι στὴν Ἐκκλησία. Κι ἂν ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς ὀφείλουμε νὰ σηκώσουμε μεγαλύτερο βάρος, αὐτὸ δὲν ἀπαλλάσσει ἐσᾶς τοὺς λαϊκοὺς ἀπὸ τὶς εὐθύνες σας ἀπέναντι στὸ Θεὸ γιὰ τὸ παράδειγμα τῆς πίστεως ποὺ ὀφείλει να δίνει ὁ καθένας στοὺς ἀνθρώπους γύρω του.

Ἀδελφοί μου, μέσα στὴν Ἐκκλησία ὑπάρχει μία ἀδιάσπαστη ἁλυσίδα τὴν ὁποία ἀναγνωρίζουμε στὴν φράση τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «ἑπόμενοι τοῖς θείοις Πατράσι». Ὀφείλουμε, δηλαδή, νὰ ἀκολουθοῦμε τοὺς θείους Πατέρες, ἀφοῦ οἱ Ἀπόστολοι ἀκολουθοῦνε τὸ Χριστὸ καὶ οἱ Πατέρες τοὺς Ἀποστόλους. Αὐτὴ εἶναι πάντα ἡ γραμμὴ τῆς Ἐκκλησίας τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε καὶ ἐμεῖς στὴ ζωή μας. Νὰ μείνουμε δηλαδὴ πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ εἴμαστε μὲ τοὺς Πατέρες, τοὺς Ἀποστόλους καὶ τελικὰ μέ τὸν ἴδιο τὸν Κύριό μας, ὁ ὁποῖος χαρίζει ζωὴ αἰώνια. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΗΓΗ