“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

Κυριακή 20ή Ιανουαρίου 2019

Κυριακή ΙΒ΄ Λουκά

(Β΄ Κορινθ. Δ΄ 6 - 15)

            Ο Θείος Παύλος στην σημερινή αποστολική περικοπή, απευθυνόμενος στους Κορινθίους αλλά και σε μάς, τονίζει δύο σπουδαία σημεία. Πρώτο, το ύψος τού αποστολικού αξιώματος. Και δεύτερο, τις ταλαιπωρίες των Αποστόλων στην διάδοση τού Ευαγγελίου.

            Θα σταθούμε στο δεύτερο σημείο.

            Μάς λέει λοιπόν:

            «Πάντοτε, εμείς οι Απόστολοι που ζούμε για το έργο τού Θεού παραδινόμαστε στον θάνατο για την δόξα τού Χριστού, ώστε και η ζωή και η δύναμη τού Ιησού να φαίνεται στο θνητό μας σώμα, το οποίο ο Κύριός μας με θαυμαστούς τρόπους σώζει. Ώστε οι μεν καθημερινοί θανάσιμοι κίνδυνοι υπάρχουν σε εμάς, η δε πνευματική ζωή που προέρχεται από τον δικό μας θάνατο προς τα κοσμικά πράγματα, ενεργείται και αυξάνεται σε σας…».

            Πως; «Ἐν παντί θλιβόμενοι, ἀλλ΄ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι, ἀλλ΄οὐκ ἐξαπορούμενοι». Δηλαδή: «Εμείς, παντού και πάντοτε θλιβόμαστε, χωρίς όμως να φθάνουμε σε αδιέξοδο και καταθλιπτική στενοχωρία».

            Πραγματικά οι άγιοι Απόστολοι σε καθημερινή βάση βρισκόταν μπροστά σε πολλούς πειρασμούς, πολλές θλίψεις, δοκιμασίες και όλοι τους άφησαν τον κόσμο αυτό με μαρτύριο. Εν τούτοις, όλα αυτά τα αντιμετώπιζαν και τα υπέμειναν θεληματικά και με πολλή χαρά, γιατί απέβλεπαν στην αιώνια δόξα.

            Πως εξηγείται αυτό το θαύμα;;

            Ο ίδιος ο Παύλος απαντά στο ερώτημα αυτό, λέγοντάς μας, ότι «ο υπεράφθονος πλούτος τής δυνάμεώς τους, είναι και προέρχεται από Τον Θεό και όχι από μάς!»

            Να ένας σημαντικό, διαχρονικό και πολύ επίκαιρο μήνυμα ελπίδας, προοπτικής και αισιοδοξίας και για μάς, τους σημερινούς χριστιανούς!

            Οι Θεοκήρυκες Απόστολοι καθημερινά πέθαιναν ως προς τις γήινες απολαύσεις, ζούσαν με την αίσθηση ότι πεθαίνουν βιολογικά. Αυτό όμως είχε ως συνέπεια να ζουν πνευματικά.

            Το ίδιο συμβαίνει και στην ζωή των Μαρτύρων, των Οσίων και όλων των Αγίων. Και οι Πατέρες και οι Όσιοι τούς οποίους ιδιαίτερα τον μήνα αυτό προβάλλει και τιμά η Εκκλησία μας ακολούθησαν την αποστολική γραμμή και έδωσαν με τον δικό τους τρόπο την δυναμική παρουσία και ομολογία. Και αυτοί δεν υπολόγισαν τις κακοπάθειες που συνεπάγεται η συμπόρευση με τον Αρχηγό τής πίστεώς μας. Απέθαναν πριν πεθάνουν βιολογικά. Και έτσι δεν απέθαναν όταν ήλθε ο βιολογικός τους θάνατος, αλλά ζουν αιώνια. Σ΄ αυτούς ανήκει και ο εορταζόμενος σήμερα πνευματικός αθλητής τής ερήμου Μέγας Ευθύμιος.

            Παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος: «Και τα δύο και η θλίψη και η χαρά με υπερβολή στους Αγίους! Παράδοξο! Τόσο μεγάλη σοδειά ευχαριστήσεως προήλθε από την θλίψη. Η θλίψη έγινε στους Αγίους αφορμή θείας ευφροσύνης…».

            Και πρέπει να ξέρουμε, ότι η θεία παναγάπη πολλές φορές για λόγους πάντοτε πνευματικής ωφέλειας, επιτρέπει θλίψεις και διάφορες δοκιμασίες στην ζωή των πραγματικών Χριστιανών.

            Ο ίδιος ιερός πατήρ αναφερόμενος στις θλίψεις των Χριστιανών γράφει: «Υποφέρουν τέτοιες θλίψεις οι Χριστιανοί, ώστε αυτές είναι άξιες όχι για δάκρυα, ούτε για θρήνους αλλά για ευχαριστίες στον Θεό…».

            Και ο ίδιος σε ομιλία του στην σημερινή αποστολική περικοπή διδάσκει επί λέξει: «… Με τις θλίψεις φθείρεται ο εξωτερικός άνθρωπος, όμως ο εσωτερικός ανακαινίζεται καθημερινά. Πως φθείρεται; Με το να μαστιγώνεται, να καταδιώκεται, να πάσχει αμέτρητα κακά. Πως ανακαινίζεται ο εσωτερικός άνθρωπος; Με την πίστη, με την ελπίδα, με την προθυμία. Στο εξής λοιπόν πρέπει να αντιμετωπίσουμε με θάρρος τα κακά. Γιατί όσο περισσότερα παθαίνει το σώμα, τόσο και πιο αγαθές ελπίδες έχει η ψυχή και γίνεται λαμπρότερη, όπως ακριβώς ο χρυσός που παραμένει μέσα στην φωτιά. Επειδή λοιπόν τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα ενώ τα μη βλεπόμενα είναι αιώνια, προς εκείνα ας έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας…».

            Αυτά μας λέει ο Θείος Χρυσόστομος.

            Συμπέρασμα;

            Αξίζει να εμπιστευόμαστε στην Θεία δικαιοσύνη και αγάπη. Βέβαια, εμείς δεν καλούμαστε να προβούμε σε θυσίες και αυταπαρνήσεις των Αποστόλων και των Οσιομαρτύρων. Όμως, μπορούμε με την Χάρη τού Θεού να βλέπουμε τα βάσανα τής ζωής αυτής όπως τα έβλεπαν και τα εβίωναν οι Άγιοι.

            Στις προσπάθειες μας αυτές δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε πανίσχυρο οδηγό, συνοδό και σύμμαχο Τον Αληθινό, ζωντανό επουράνιο Πατέρα μας!

            Φθάνει να έχουμε ουσιαστική ένωση μαζί Του. Και ας μη ξεχνούμε την Παύλεια διαβεβαίωση που ακούσαμε στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα: «Η υπερβολή τής δυνάμεως είναι και προέρχεται από Τον Θεό και όχι από μάς…», Αμήν!

ΠΗΓΗ