ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή του Θωμά – Α΄ Ιωάν. 1,1-7 (8/5/2016)

Επιστροφή στο φως του Χριστού

Την σημερινή Κυριακή του Αντίπασχα, αγαπητοί μου αδελφοί, κατά την οποία η λαμπροφόρος Εκκλησία της Αναστάσεως εορτάζει την σωτήρια ομολογία του Αποστόλου Θωμά, τιμάται, ταυτόχρονα, η μνήμη του Ευαγγελιστού της Αγάπης, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. 

Διά τούτο, το Αποστολικό ανάγνωσμα προέρχεται από τον πρόλογο της Α΄ Επιστολής Ιωάννου, στον οποίο ο συγγραφέας της Αποκαλύψεως διδάσκει ότι η αιώνιος ζωή φανερώθηκε στον κόσμο διά Ιησού Χριστού και ότι ο πραγματικός σύνδεσμος των ανθρώπων με τον Θεό επιτυγχάνεται με τον χωρισμό μας από την αμαρτία. Αναφέρει, χαρακτηριστικά, ότι «ο Θεός είναι φως και δεν έχει την παραμικρή σχέση με το σκοτάδι.

Γι’ αυτό, δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι βρισκόμαστε σε κοινωνία μαζί Του, ενώ περπατούμε στο σκοτάδι και δεν εφαρμόζουμε την αλήθεια του Ευαγγελίου Του. Εάν, όμως, η ζωή μας είναι γεμάτη από το φως του Χριστού, τότε έχουμε κοινωνία μεταξύ μας και το Αίμα Του μας καθαρίζει από τα σημάδια της αμαρτίας».

Εντρυφώντας στους λόγους του Αποστόλου, διαπιστώνουμε ότι στην εποχή μας, ακόμη και στις λεγόμενες «Χριστιανικές» κοινωνίες, οι άνθρωποι έχουν χάσει τον αληθινό σύνδεσμο με τον Θεό, επειδή συνειδητά επέλεξαν την ζωή της αμαρτίας. Γι’ αυτό, ο κόσμος μας σήμερα βυθίζεται στο σκοτάδι, δοκιμάζει πλείστες όσες συμφορές, πλήττεται σφοδρά από φαινόμενα ακραίου σκοταδισμού και θρησκευτικού φανατισμού, η ανθρώπινη ζωή έχασε την ιερότητα και την αξία της, η ειρήνη είναι το μεγάλο ζητούμενο, ενώ γενική ακαταστασία επικρατεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Όλα τα παραπάνω είναι καρπός της συνειδητής και σταδιακής αποστασίας από το θέλημα του Θεού και της αυτοπαράδοσης στη ζωή της αμαρτίας, η οποία στις μέρες μας προβάλλεται ως αυτονόητος τρόπος ζωής για τους ανθρώπους της υποτιθέμενης «προόδου», που έκαναν την αμαρτία μόδα, επειδή δε μπορούν ή δε θέλουν να την αντιμετωπίσουν.

Ο Όσιος Παϊσιος ο Αγιορείτης, επικεντρώνοντας την διδαχή του στα καθ’ ημάς, επισημαίνει με νόημα: «Βλέπεις, Ορθόδοξο έθνος εμείς και πώς είμαστε! Πόσο μάλλον οι άλλοι! Και το κακό είναι που οι σημερινοί άνθρωποι, επειδή η αμαρτία έχει γίνει μόδα, αν δουν έναν να μην ακολουθεί το ρεύμα της εποχής, να μην αμαρτάνει, να είναι λίγο ευλαβής, τον λένε καθυστερημένο, οπισθοδρομικό. Αυτοί οι άνθρωποι το να μην αμαρτάνουν το θεωρούν προσβολή και την αμαρτία την θεωρούν πρόοδο. Αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα. Αν οι σημερινοί άνθρωποι, που ζουν στην αμαρτία, τουλάχιστον το αναγνώριζαν, θα τους ελεούσε ο Θεός. Αλλά δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα και εγκωμιάζουν την αμαρτία. Αυτό είναι η μεγαλύτερη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος· την αμαρτία να την θεωρούν πρόοδο και το ηθικό να το λένε κατεστημένο. Γι’ αυτό έχουν μεγάλο μισθό, μεγάλη αξία, αυτοί που αγωνίζονται στον κόσμο και διατηρούν καθαρή ζωή»1.

Εξίσου μεγάλη, ίσως και χειρότερη αμαρτία, είναι όταν το Κράτος, με νόμους που αντιστρατεύονται τον Ευαγγελικό Νόμο, έρχεται να νομιμοποιήσει τον ευτελισμό του προσώπου, συμβάλλοντας, έτσι, με τον πλέον επίσημο τρόπο, στην ηθική και πνευματική εξαχρείωση της κοινωνίας. Λέγει, πάλι, ο Όσιος Παϊσιος:

«Όταν παραβαίνει ένας άνθρωπος μία εντολή του Ευαγγελίου, ευθύνεται μόνον αυτός. Όταν, όμως, κάτι που αντίκειται στις εντολές του Ευαγγελίου γίνεται από το Κράτος νόμος, τότε έρχεται η οργή του Θεού σε όλο το έθνος, για να παιδαγωγηθεί»2. Ας θυμηθούμε, πόσες φορές, στην εποχή μας, το Κράτος μας, που εννοείται ότι απαρτίζεται από λαό Ορθόδοξο, που ενστερνίζεται και κουβαλά πάνω του την Ορθόδοξη παράδοση, επέβαλε διά νόμου ξενόφερτα, ως επί το πλείστον, μοντέλα ζωής, στο όνομα της δήθεν «προόδου», που αντιστρατεύονται το θέλημα του Θεού και προκαλούν ευθέως την Θεία Δικαιοσύνη: εκτρώσεις, πολιτικός γάμος, αυτόματο διαζύγιο, σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων κ.ο.κ. Ας μην αναρωτιόμαστε, λοιπόν, γιατί στον τόπο μας, αλλά και ευρύτερα στην ανθρωπότητα, κυριαρχεί το σκοτάδι της ποικιλόμορφης κρίσης, αφού επιλέξαμε την ψευδεπίγραφη «πρόοδο» και αποστραφήκαμε την πηγή του φωτός, που είναι ο Χριστός, που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο.

Όσο, όμως και να παρακμάσει πνευματικώς ο άνθρωπος και να κυριευτεί από το έρεβος της αμαρτίας, πάντα θα υπάρχει ο τρόπος της ανατροπής των δεδομένων και της διάλυσης του σκότους που επικρατεί στην εποχή μας. Ο τρόπος αυτός είναι η σωτήρια μετάνοια, που σημαίνει αλλαγή τρόπου σκέψης και αναστροφή πορείας, επιστροφή στις ρίζες της Ευαγγελικής ζωής, που δε συνιστά παρελθόν, αλλά είναι πάντοτε ζωντανή και ακμαία, επίκαιρη και λυτρωτική για όσους αντιλαμβανόμαστε ότι πήραμε τη ζωή μας λάθος και πρέπει ν’ αλλάξουμε ζωή. Και η μετάνοια βιώνεται μόνο μέσα στην Εκκλησία, που παρά τις αδυναμίες των στελεχών Της, εξακολουθεί να φωτίζει τα σκοτάδια του κόσμου, γιατί είναι ο Χριστός, ο ζωντανός Σωτήρας και Λυτρωτής μας. ΑΜΗΝ!

Αρχιμ. Ε.Ο.

1 «Λόγοι Α΄», σελ. 44

2 «Λόγοι Δ΄», σελ. 78

ΠΗΓΗ