ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μρ. 15, 43-16, 8)

Οἱ Μυ­ρο­φό­ρες ἦ­ταν οἱ γυ­ναῖ­κες, οἱ ὁ­ποῖ­ες μετέβησαν στὸν τά­φο τοῦ Κυ­ρί­ου, φέ­ρον­τας μα­ζί τους μύ­ρα γιὰ νὰ ἀ­λεί­ψουν, κατὰ τὴν ἐπικρατοῦσα στοὺς Ἰουδαίους συ­νή­θει­α, τὸ σῶ­μα τοῦ δι­δα­σκά­λου. Σύμφωνα μὲ τὰ εὐαγγέλια οἱ Μυροφόρες ἦταν ἡ Μα­ρί­α ἡ Μα­γδα­λη­νή, ἡ Μα­ρί­α ἡ τοῦ Κλω­πᾶ, ἡ Ἰ­ω­άν­να, ἡ γυ­ναί­κα τοῦ Χου­ζᾶ, ἐ­πι­τρό­που τοῦ Ἡ­ρώ­δη, ἡ Σα­λώ­μη, ἡ μη­τέ­ρα τῶν υἱ­ῶν Ζε­βε­δαί­ου, ἡ Σω­σάν­να καὶ ἡ Πα­να­γί­α, μη­τέ­ρα τοῦ Κυ­ρί­ου. Αὐτὲς ἦ­ταν οἱ ἴ­διες γυ­ναῖ­κες ποὺ ἀ­κο­λου­θοῦ­σαν καὶ δι­α­κο­νοῦ­σαν τὸν Κύ­ρι­ο, κα­τὰ τὸ δι­ά­στη­μα τῆς τρι­ε­τοῦς δρά­σης του, πα­ρέ­με­ναν μα­ζί του καὶ τοῦ συμ­πα­ρα­στά­θη­καν καὶ κα­τὰ τὸ Πά­θος του.

Ἀ­φοῦ ὁ Ἰ­ω­σὴφ καὶ ὁ Νι­κό­δη­μος ζή­τη­σαν καὶ πῆ­ραν ἀ­πὸ τὸν Πι­λά­το τὸ σῶ­μα τοῦ Χρι­στοῦ, τὸ ἑ­τοί­μα­σαν καὶ τὸ ἐν­τα­φί­α­σαν, οἱ γυ­ναῖ­κες ἀ­κό­λου­θοι τοῦ Κυ­ρί­ου, κου­βα­λῶν­τας μα­ζί τους τὰ ἀ­νά­λο­γα ἀ­ρώ­μα­τα «λί­αν πρω­ΐ τῆς μι­ᾶς σαβ­βά­των», ὅ­ταν χά­ρα­ζε ἡ πρώ­τη καὶ πα­νέ­ορ­τος ἡ­μέ­ρα τῆς Και­νῆς ἑ­βδο­μά­δας, δη­λα­δὴ ἡ Κυ­ρι­α­κή, προ­σῆλ­θαν στὸ μνη­μεῖ­ο γιὰ νὰ ἀλείψουν τὸ ζω­η­φό­ρο σῶ­μα τοῦ Δι­δα­σκά­λου. Ἐ­νῶ ἀ­να­ρω­τι­όν­του­σαν ποιὸς θὰ με­τα­κι­νοῦ­σε τὸν λί­θο ποὺ ἔ­φρα­ζε τὴν εἴ­σο­δο τοῦ τά­φου, ὥ­στε νὰ εἰ­σέλ­θουν σὲ αὐ­τόν, φτά­νον­τας ἐ­κεῖ, ὄ­χι μό­νο βλέ­πουν τὸν μέ­γα λί­θο τοῦ μνη­μεί­ου «ἀ­πο­κε­κυ­λι­σμέ­νον», ἀλ­λὰ συ­ναν­τοῦν καὶ ἀ­στρα­πό­μορ­φο ἄγ­γε­λο, ὁ ὁ­ποῖ­ος τοὺς εὐ­αγ­γε­λί­ζε­ται τὴν Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Χρι­στοῦ: «ἐπέστη πρὸς αὐτὰς ὁ ἄγγελος», μᾶς λέγει ἕνα τροπάριο, «καὶ εἶπε˙ θρήνου ὁ καιρὸς πέπαυται μὴ κλαίετε, τὴν Ἀνάστασιν δὲ Ἀποστόλοις εἴπατε».  

Ὁ Κύριος ἀναστήθηκε καὶ ἐξῆλθε τοῦ τάφου χωρὶς οἱ φυλάσσοντες στρατιῶτες νὰ ἀντιληφθοῦν τὸ γεγονός. Ὅ­πως λέ­ει καὶ ἕ­να Ἀ­να­στά­σι­μο στι­χη­ρό: «Κύ­ρι­ε, ἐ­σφρα­γι­σμέ­νου τοῦ τά­φου ὑ­πὸ τῶν πα­ρα­νό­μων, προ­ῆλ­θες ἐκ τοῦ μνή­μα­τος, κα­θὼς ἐ­τέ­χθης ἐκ τῆς Θε­ο­τό­κου. Οὐκ ἔ­γνω­σαν πῶς ἐ­σαρ­κώ­θης οἱ ἀ­σώ­μα­τοί σου Ἄγ­γε­λοι˙ οὐκ ἤ­σθον­το πό­τε ἀ­νέ­στης οἱ φυ­λάσ­σον­τές σε στρα­τι­ῶ­ται». Ἡ ἐμφάνιση τοῦ ἀγγέλου εἶναι ποὺ γίνεται ἀντιληπτὴ ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες, οἱ ὁποῖοι, ὅμως, μὴ φέροντες τὴν ἔνταση τῆς λαμπρότητάς  του ἔπεσαν κάτω σχεδὸν νεκροί. Ὁ δὲ ἄγγελος μετακύλισε τὸν λίθο, ὥστε οἱ Μυροφόρες νὰ εἰσέλθουν στὸν τάφο καὶ νὰ πεισθοῦν γιὰ τὴν Ἀνάσταση: «Τὸν τάφον σου Σωτὴρ στρατιῶται τηροῦντες», ψάλλουμε στὸ κάθισμα τοῦ α’ ἤχου, «νεκροὶ τῇ ἀστραπῇ τοῦ ὀφθέντος ἀγγέλου ἐγένοντο κηρύττοντος γυναιξὶ τὴν Ἀνάστασιν».

Πλη­ρο­φο­ροῦν­ται λοιπὸν οἱ μυ­ρο­φό­ρες ἀ­πὸ τὸν ἄγ­γε­λο τὴν Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Κυ­ρί­ου καὶ τοὺς ζη­τεῖ­ται νὰ ἀ­πο­τε­λέ­σουν τὸν πρῶ­το κή­ρυ­κα τοῦ θαύ­μα­τος, νὰ με­τα­φέ­ρουν δηλαδὴ τὴν καλὴ εἴδηση τῆς ἔγερσης τοῦ Κυρίου, στοὺς Ἀ­πο­στό­λους, καὶ κατ’ ἐπέκταση σὲ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα: «Δεῦτε ἀπὸ θέας γυναῖκες εὐαγγελίστριαι καὶ τῇ Σιὼν εἴπατε», ἀναφέρει ἕνα στιχηρὸ τοῦ Πάσχα, «δέχου παρ’ ἡμῶν χαρᾶς εὐαγγέλια τῆς ἀναστάσεως Χριστοῦ˙ τέρπου, χόρευε καὶ ἀγάλλου Ἱερουσαλήμ, τὸν βασιλέα Χριστὸν θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος ὡς Νυμφίον προερχόμενον». Δηλαδή, ἐλάτε Μυροφόροι γυναῖκες ποὺ φέρετε καλὲς εἰδήσεις γιὰ γεγονότα ποὺ εἴδατε μὲ τὰ ἴδιά σας τὰ μάτια καὶ πεῖτε στὴν Ἱερουσαλήμ˙ μάθε ἀπὸ ἐμᾶς τὴ χαρμόσυνη εἴδηση τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Καὶ σὺ Ἱερουσαλὴμ εὐφραίνου καὶ σκίρτα ἀπὸ ἀγαλλίαση, διότι διὰ τῆς ἀναγγελίας τῶν Μυροφόρων εἶδες τὸν βασιλέα Χριστὸ νὰ ἐξέρχεται τοῦ μνήματος ὡς Νυμφίος.

Αὐ­τὸ τὸ γεγονός, ἡ ἀναγγελία τῆς Ἀναστάσεως στὶς Μυροφόρες γυναῖκες, θε­ω­ρεῖ­ται ἀ­πὸ τοὺς Πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας οἰ­κο­νο­μί­α Θε­οῦ˙ ἔ­πρε­πε τὸ γυ­ναι­κεῖ­ο φῦ­λο, τὸ ὁ­ποῖ­ο στὸν Παράδεισο ἔ­πε­σε πρῶ­το στὴν ἁ­μαρ­τί­α καὶ εἰ­σή­γα­γε στὴν ἀν­θρω­πό­τη­τα τὸν θά­να­το, νὰ δεῖ καὶ νὰ βιώσει  πρῶ­το τὴ χαρὰ τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως. Ἔ­τσι οἱ Μυροφόρες γυναῖκες, ζοῦν πρῶτες τὸ ὄν­τως Πά­σχα, τὴν κα­τὰ κυ­ρι­ο­λε­ξί­α με­τά­βα­ση ἀ­πὸ τὴν ἁ­μαρ­τί­α καὶ τὴν πα­λαι­ὰ κα­τά­στα­ση τοῦ ἀν­θρώ­που, στὴν και­νὴ ζω­ὴ τοῦ χρι­στι­α­νι­σμοῦ, καὶ ἔπειτα γίνονται κήρυκες τοῦ θαύματος τῆς Ἀναστάσεως. 

ΠΗΓΗ