ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ
Απόστολος: Α ́ Κορ. η ́ 8–θ ́ 2
Ευαγγέλιον: Ματθ. κε’ 31–46
Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015
Κυριακή της κρίσεως συνηθίζεται να ονομάζεται η σημερινή ημέρα εξ αιτίας της ευαγγελικής περικοπής, που διαβάζεται, αγαπητοί μου αδελφοί, και αναφέρεται στην Δευτέρα παρουσία του Κυρίου μας.
Τα Χριστούγεννα εορτάσαμε την ανάμνηση της ταπεινής ενανθρώπισης του Ιησού Χριστού, που ήρθε για τη σωτηρία μας. Έζησε ο Υιός του Θεού μαζί μας σαν τέλειος άνθρωπος, μας δίδαξε και μας παρότρυνε να ακολουθούμε τις εντολές Του.

Καθόρισε για μας τον τελικό στόχο. Και η σημερινή περικοπή παρουσιάζει μια γενική περιγραφή της ημέρας εκείνης που θα βρεθούμε αντιμέτωποι των πράξεών μας. Μας είχε καθορίσει πως θα μπορέσουμε να γίνουμε μόνιμοι κάτοικοι της ουράνιας βασιλείας Του. Μας καθοδήγησε πως να ζήσουμε ειρηνικά το χρόνο της πρόσκαιρης επίγειας μας ύπαρξης. Η διδασκαλία Του πρόσφερε λύσεις στα καθημερινά μας προβλήματα. Έδωσε το περίγραμμα της συμπεριφοράς μας προς τον εαυτόν μας, τον πλησίον μας και προς τον Θεό. Με βάση αυτά θα επακολουθήσει και η δίκαια κρίση Του. Χάρισε ωστόσο απλόχερα τα πλούσια δώρα Του. Μας κάλυψε με την αγάπη Του και τη θεία χάρη Του, όλους χωρίς εξαίρεση.
Ζήτησε όμως από εμάς να ακολουθούμε τον δρόμο τον εντολών Του που μας έδωσε για να ζούμε ειρηνικά, με την ευλογία Του στον κόσμο αυτό και να αξιωθούμε και της ουράνιας βασιλείας Του. Να
ακούσουμε δηλαδή την πρόσκλησή του: «δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου».
Ελάτε εσείς που είστε ευλογημένοι από τον Πατέρα μου, να λάβετε την βασιλείαν, που έχει ετοιμαστεί για σας, από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος.
Έχουμε ακούσει, αγαπητοί μου αδελφοί, πολλές φορές την συνοπτική περιγραφή της κρίσεως από τον Κύριο μας, όπως μας την διέσωσε ό ευαγγελιστής Ματθαίος. Μετά τον διαχωρισμό των δύο κατηγοριών των ανθρώπων, σε δικαίους και αδίκους, κατευθύνει και καθοδηγεί να παραταχθούν οι πρώτοι, δεξιά Του και οι άλλοι, στα αριστερά.
Καταλογίζει κατόπιν τα κριτήρια του διαχωρισμού. Παρέλειψαν αυτοί που χαρακτηρίστηκαν άδικοι να του δώσουν φαγητό και νερό όταν πεινούσε και διψούσε. Περιφερόταν ξένος, γυμνός και δεν Του προσέφεραν στέγη και ενδυμασία. Ήταν άρρωστος και στη φυλακή και δεν Τον επισκέφτηκαν. Θα διαμαρτυρηθούν με μια φωνή, ισχυριζόμενοι και πολύ ορθά, ότι ποτέ δεν Τους ζήτησε τροφή ή νερό. Ποτέ δεν Τον είδαν γυμνό για να τον ντύσουν, ή άρρωστο και στη φυλακή για να Τον επισκεφτούν, να Του προσφέρουν την βοήθειά τους, να Του συμπαρασταθούν.
Και η απάντηση του Κριτού: «εφ’ όσον  ουκ εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, ουδέ και εμοί εποιήσατε». Αφού δεν αντιμετώπισατε με ενδιαφέρον και την προσφορά σας, τις ανάγκες των συνανθρώπων σας, είναι σαν μην το εκάματε και σε εμέ. Αυτό λοιπόν ζητά από όλους μας ο Κύριος. Το καθήκον μας είναι το ειλικρινές ενδιαφέρον, η βοήθεια των συνανθρώπων μας, η εξυπηρέτηση των καθημερινών, πολλές φορές, απλών αναγκών. Είναι ακόμη η καθαρά ανέξοδη ηθική και φιλική συμπαράσταση, η κατανόηση προβλημάτων.
Θα μπορούσαμε ακόμη να προσθέσουμε και μια προσευχή προς τον Κύριο για τον πάσχοντα αδελφό μας.
Στην περικοπή αναφέρεται ο Κύριος και προς τους εκ δεξιών Του δικαίους.
Αποδίδει σ’ αυτούς τα ίδια που ανέφερε στους αδίκους, αλλά τονίζοντας ότι αυτοί και Τον έθρεψαν και Τον πότισαν και Τον έντυσαν και Τον συμμάζεψαν όταν περιεπλανάτο και Τον φρόντισαν στην αρρώστια Του και Τον επισκέφτηκαν στη φυλακή. Και αυτοί θα διαμαρτυρηθούν, φυσικά, γιατί ποτέ δεν Τον είδαν για να Τον εξυπηρετήσουν, να Του προσφέρουν. Θα ακούσουν όμως την αντίστοιχη απάντηση του Κυρίου. Ενδιαφέρθηκαν, εδωσαν, φρόντισαν, βοήθησαν τον συνάνθρωπό τους στις ανάγκες του. Γιατί όλα τα πλάσματα, όλοι οι άνθρωποι, χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς και εξαιρέσεις, είναι παιδιά του ίδιου Θεού.
Και ό,τι προσφέρουμε σε κείνους που αντιμετωπίζουν διάφορες ανάγκες, υλικές, ηθικές ή πνευματικές, είναι σαν να τις προσφέρουμε στον ίδιο τον Κύριο. Είναι μια πετυχημένη επένδυση, θα λέγαμε με ανθρώπινους υπολογισμούς σήμερα.
Είναι η αιώνια κατάθεση με μοναδική αλλά ανυπολόγιστης αξίας πρόσοδο την βασιλεία που ετοίμασε ο Κύριος για μας.
Ωστόσο, αγαπητοί μου, παραμένει σε πολλούς η λογική απορία. Αλλά για να περιοριστούμε μόνο στις απλές και περιεκτικές εντολές, διαπιστώνουμε ότι ο Κύριος δεν μας κρίνει παρά μόνο σ’ αυτή, τη μία εντολή, που αναφέρεται στην αγάπη του πλησίον. «Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν». Να τον αγαπήσεις όπως αγαπάς και φροντίσεις και επιμελείσαι τον εαυτόν σου. Και σε άλλο σημείο «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου ....» κλπ. Και συμπληρώνει ο Κύριος, απαντώντας στην προκλητική ερώτηση του νομικού, ότι σ’ αυτές τις δυο εντολές όλος ο νόμος και οι προφήτες στηρίζονται. Γιαυτό παρουσιάστηκε ως βασικό κριτήριο την ημέρα της κρίσεως, η πρακτική απόδειξη της αγάπης του πλησίον.
‘Οταν λοιπόν αγαπάς και φροντίζεις, βοηθάς τον πλησίον σου, τηρείς και τις εντολές του Θεού, που αγαπάς. Επομένως δεν μπορεί, αγαπητοί μου, εφόσον αγαπάς τον Θεό να παραβαίνεις οποιαδήποτε από τις εντολές Του, μικρή ή μεγάλη, σημαντική ή ασήμαντη.
Γιαυτό και η τελική κρίση θα στηριχθεί στο τρόπο με τον οποίο δείξαμε την αγάπη μας προς τον Θεό. Τηρώντας όλες τις εντολές και δείχνοντας την απεριόριστη αγάπη μας προς τον Δημιουργό μας ετοιμάζουμε τον δρόμο μας για τον τελικό προορισμό μας, που δεν είναι άλλος παρά η βασιλεία των ουρανών. Για να ακούσουμε από το στόμα του Κυρίου μας στην ευλογημένη εκείνη ημέρα της κρίσεως: «Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν.» Γένοιτο. Δ.Γ.Σ