ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ»

Καθὼς ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ἔφθασε στὸ τέλος της κι ἐνῶ βρισκόμαστε στὰ πρόθυρα τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Ἑβδομάδος, ἡ Ἐκκλησία μας, προβάλλει στή σημερινή εὐαγγελικὴ περικοπή τη θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα. 

Σεισμὸς στὰ Ἱεροσόλυμα! Ὁ λαὸς σὲ ἀναταραχή! Ἄλλοι κόβουν κλαδιὰ ἀπὸ τοὺς φοίνικες καὶ τὰ ἐπισείουν θριαμβευτικὰ κατὰ τὴν εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στὴν Ἁγία Πόλη. Ἄλλοι στρώνουν ροῦχα γιὰ νὰ μὴν πατήσουν χῶμα ὄχι μόνον τὰ πόδια τοῦ μεγάλου Διδασκάλου. Ἄλλοι φωνάζουν μὲ ἀλαλαγμοὺς χαρᾶς καὶ προσμονῆς. Κι ὅλοι στριμώχνονται γύρω του περιμένοντας ἕνα νεῦμα, ἕνα ἔναυσμα γιὰ νὰ τὸν ἀνακηρύξουν βασιλιὰ τοῦ Ἰσραήλ.

Ὁ Χριστός σιωπᾶ! Δὲν λέει τίποτε. Ὄχι ἐπειδὴ γνωρίζει ὅτι σὲ λίγο οἱ ἴδιοι ἀπὸ τὸ «ὡσαννὰ» θὰ καταλήξουν στὸ «σταύρωσον», γι’ αὐτὸ τοὺς ἔχει ἤδη συγχωρήσει. Μένει σιωπηλὸς γιατί δὲν θέλει νὰ κάνει τίποτε ποὺ νὰ παρερμηνευθεῖ ὡς ἀποδοχὴ ἀπὸ τὸν ἴδιο αὐτῆς τῆς ἀλλοίωσης, ποὺ ἡ ἀνθρώπινη ἰδιοτέλεια καὶ ὁ καιροσκοπισμὸς ἐπιφυλάσσουν στὸ κήρυγμα καὶ τὰ θαύματά του.

Εἶναι ἡ ἐναργέστερη καί εὐγλωττότερη διαμαρτυρία γιά τήν ἄρνηση τῶν ἀνθρώπων νά ἀποδεχθοῦν τή σωτήρια πίστη καί τό λυτρωτικό ἦθος.

Μία γυναίκα, στό σπίτι τοῦ Σύμωνος τοῦ λεπροῦ πού θεράπευσε ὁ Χριστός, με πολύτιμο μύρο πλένει τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ σκουπίζοντας τὰ μὲ τὰ μαλλιά της, ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης καὶ ἀφοσίωσης.

Ὁ σταυρός ὅμως τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα σημαντικό γεγονός τοῦ παρελθόντος πού τέμνει σάν ὁρόσημο τήν ἱστορία. Εἶναι ἕνα γεγονός συνεχῶς παρόν μέσα στόν κόσμο πού φανερώνει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ μεγαλειώδης ἀποκάλυψη τῆς Θείας στοργῆς καί τό ἀποκορύφωμα τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ γιά τή λύτρωση τῆς ἀνθρωπότητος.

Μπροστὰ στὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ προσκαλεῖται ὁ κάθε ἄνθρωπος νὰ πάρει θέση, διότι ἀδιάφορος δὲν μπορεῖ νὰ μείνει κανεὶς.

Ἀδελφοί, σήμερα, καθὼς μπαίνουμε στὴν τελικὴ εὐθεία γιὰ τὸ Πάσχα, ἡ Ἐκκλησία ἀντιπαραβάλλει τὶς ἀνθρώπινες στάσεις ἔναντί του Χριστοῦ. Ἀπὸ τὴ μία οἱ συμφεροντολογικές, οἱ ἐνθουσιαστικές, οἱ ἐγκοσμιοκρατικές. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ὁλοκάρδια πίστη, ἡ ἐν ἀληθείᾳ κατανόηση καὶ ἡ θυσία.

Ὁ Κύριος εὐαρεστήθηκε καὶ ὑπερασπίστηκε τὴ δεύτερη, ἀπορρίπτοντας τὶς πρῶτες. Ἐμεῖς ποιὰ στάση θ’ ἀποφασίσουμε νὰ τηρήσουμε ἔναντί Του «ἐρχόμενου πρὸς τὸ ἑκούσιον πάθος»;

 ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΠΗΓΗ