Κυριακή 5 Ἀπριλίου 2020 (Ε’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ - ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ)

(Μάρκ. ι’ 32-45)

Γιά τελευταία φορά ἀνέβαινε στα Ἰεροσόλυμαὁ Κύριος μέ τούς μαθητές του. Ἐκεῖνο τό Πάσχα δέν θά τό γιόρταζε ὅπως ἄλλοτε. Ἐπρόκειτο νά τό περάσει μέσα σέ δραματικές συνθῆκες, ἐπρόκειτο νά ὑπομείνει φρικτά Παθήματα καί τόν θάνατο τοῦ Σταυροῦ γιά τή σωτηρία μας.

Ἐν ὄψει αὐτῶν τῶν συγκλονιστικῶν γεγονότων ὄχι μόνο ὁ ἴδιος προετοιμαζόταν, ἀλλά καί τούς μαθητές του βοηθοῦσε, ὥστε νά βρεθοῦν ἕτοιμοι καί νά ἀντιμετωπίσουν μέ τόν πρέποντα τρόπο τούς πειρασμούς πού τούς ἀνέμεναν. Ἐνῶ, λοιπόν, βρίσκονταν ἀκόμη καθ’ ὁδόν, τούς ἀνακοίνωσε ὅλα τά σχετικά μέ τό τίμιο πάθος του, τά ὁποῖα ἐκεῖνος ὡς Θεός προγνώριζε.

Δίδαξε μέ τόν τρόπο αὐτόν κι ἐμᾶς νά προετοιμαζόμαστε ἐγκαίρως γιά τούς πειρασμούς τῆς ζωῆς. Ἀλλά ἄς μελετήσουμε συγκεκριμένα ποιά εἶναι ἡ ἀναγκαία προετοιμασία γιά τούς πειρασμούς.

Ἐν πρώτοις νά κάνουμε σκέψεις εὐσεβεῖς. Σ’αὐτό μᾶς βοηθᾶ ἡ πνευματική μελέτη, ἡ ὁποία ἐνισχύει καί ἐνδυναμώνει τήν ψυχή μας, ἀφοῦ πηγή καί στήριγμά της ἔχει τόν αἰώνιο θεῖο λόγο. Νά κάνουμε σκέψεις σχετικές μέ τούς πειρασμούς, οἱ ὁποῖες μᾶς βοηθοῦν νά εἴμαστε προετοιμασμένοι καί νά μήν αἰφνιδιαζόμαστε κατά τήν ὥρα τῆς προσβολῆς, ὥστε νά ἐφαρμόζεται καί σ’ἐμᾶς ὁ λόγος τοῦ ψαλμωδοῦ «ἡτοιμάσθην καί οὐκ ἐταράχθην»(Ψαλμ. ριη’). Νά σκεφτόμαστε ὅτι «πειρατήριόν ἐστιν ὁ βίος ἀνθρώπου ἐπί τῆς γῆς» (Ἰώβ ζ’ 1), τόπος δοκιμασίας καί στίβος ἀγώνα. Ἑπομένως εἶναι ἀδύνατον νά μή μᾶς βροῦν μικρές ἤ μεγαλύτερες θλίψεις. Νά σκεφτόμαστε ἐπίσης ὅτι μεγάλη πνευματική ὠφέλεια κρύβεται μέσα στίς δοκιμασίες καί γι’ αὐτό ἀκριβῶς ὁ πανάγαθος Θεός τίς ἐπιτρέπει. Ἄλλωστε ὅλοι οἱ ἅγιοι καί περισσότερο ἀπό ὅλους ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἀντιμετώπισαν πειρασμούς στή ζωή τους. Ἀλλά καί ἡ σκέψη ὅτι ὁ Θεός δέν θά μᾶς ἀφήσει ἀβοήθητους, καί «σύν τῷ πειρασμῷ» θά οἰκονομήσει καί «τήν ἔκβασιν» (Α’ Κορ. ι’13), δηλαδή τήν αἴσια λήξη του, θά μᾶς βοηθήσει νά τόν ξεπεράσουμε νικηφόρα.

Παράδειγμα πολύ διδακτικό πάνω σέ αὐτό ἔχουμε τόν Κύριό μας, ὁ ὁποῖος πολύ συχνά σκεφτόταν τό ἅγιο πάθος του. Μάλιστα καί κατ’ αὐτή τήν ἔνδοξη μεταμόρφωσή του στό ὄρος Θαβώρ αὐτό συζητοῦσε μέ τούς δύο προφῆτες πού ἐμφανίστηκαν μπροστά του(Λουκ. θ’ 31).

Ἀλλά καί ὁ Ἐθνομάρτυρας ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ε’ τοῦ ὁποίου τή μνήμη ἐντός ὀλίγων ἡμερῶν θά τιμήσουμε, παρομοίως προετοιμαζόταν γιά τό μαρτύριο καί ἔλεγε στούς συνεργάτες του: «Σήμερον Κυριακήν τῶν Βαΐων, τρῶμε ψάρι. Μεθαύριον πολύ πιθανόν νά τρώγουν ἐμᾶς τά ψάρια...». Καί πράγματι, ἡ τελική πράξη τοῦ μαρτυρίου του ἦταν νά τόν ρίξουν στήν θάλασσα. Ἀλλά ἐπειδή εἶχε προετοιμαστεῖ μέ κατάλληλες σκέψεις, ἔφθασε μέχρι τό τέλος τοῦ μαρτυρίου νικητής καί ἔλαβε τόν στέφανο τοῦ Οὐρανοῦ.

Ἐπιπλέον πολύ θά βοηθήσει τήν προετοιμασία μας κατά τῶν πειρασμῶν καί ἡ προσευχή.Στήν καθημερινή ἐπικοινωνία μας μέ τό Θεό νά συμπεριλαμβάνουμε καί αἴτημα σχετικό μέ τούς πειρασμούς πού ἐνδέχεται νά μᾶς βροῦν. Πολύ περισσότερο ὅταν προαισθανόμαστε ἤ ἁπλά φοβόμαστε κάποιον συγκεκριμένο κίνδυνο, εἴτε ἀσθένεια, εἴτε ἀδικία, εἴτε ὀργή καί ταραχή, εἴτε παγίδα ἁμαρτίας. Νά ζητοῦμε διά τῆς προσευχῆς ἀφενός τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἀναχαιτίσει τόν ἐχθρό, καί ἀφετέρου τήν χάρη του γιά τήν ψυχή μας, ὥστε μέ σθένος καί ἀνδρεία νά ἀγωνιστοῦμε.Νά μή μᾶς καταλάβει δειλία καί ἀπόγνωση, νά μή πολεμήσουμε ἄτονα σάν καταδικασμένοι καί καταποντισμένοι στή συμφορά, ἀλλά ὡς δυνατοί καί ἀτρόμητοι ἀγωνιστές. Γι’  αὐτό καί ὁ Κύριος συνιστοῦσε στούς μαθητές του πρίν ἀπό τό Πάθος «προσεύχεσθε, ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν» (Λουκ. κβ’ 46). Μέ ἐφόδιο τήν προσευχή, δηλαδή, θά πολεμήσετε ἀπό θέση ἰσχύος. Ὄχι σάν πεσμένοι σέ ἐνέδρα, ἀλλά ὡς μελλοντικοί νικητές. 

Τήν ἀλήθεια αὐτή μᾶς τήν ἀναλύει καί ὁ θεοφώτιστος ἱερός Χρυσόστομος Ὅπως ἡ ἀτείχιστη πόλη, λέει,  εὔκολα μπορεῖ νά κυριευθεῖ ἀπό ἐχθρούς, ἔτσι καί τήν ψυχή πού δέν ἔχει τειχιστεῖ μέ προσευχές εὔκολα μπορεῖ νά τήν κυριεύσει ὁ διάβολος. Γιά αὐτό ἀκριβῶς καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι πέρασαν δοκιμασίες καί θλίψεις, χρησιμοποιοῦσαν πολύ ἐντατικά τό ὅπλο τῆς προσευχῆς.

Ὁ ἅγιος Πολύκαρπος παραδείγματος χάριν, ὅταν συνελήφθη ἀπό τούς στρατιῶτες, γιά νά ὁδηγηθεῖ στό μαρτύριο, ζήτησε μικρή προθεσμία και προσευχήθηκε θερμότατα γιά δύο ὧρες. Ποῦ νά φαντάζονταν οἱ στρατιῶτες ὅτι αὐτό ἦταν τό μυστικό τῆς ἡρωικῆς νίκης πού θά ἀκολουθοῦσε!

Ἀλλά καί ὁ Κύριος πρό τοῦ Τιμίου Πάθους του προσευχήθηκε στή Γεσθημανῆ «μετά κραυγῆς ἰσχυρᾶς καί δακρύων» στόν Πατέρα του, γιά νά λάβει ὡς ἄνθρωπος τήν ἀναγκαία ἐνίσχυση καί νά νικήσει. Αὐτό τό πανίσχυρο, λοιπόν, ὅπλο τῆς προσευχῆς ἄς τό ἔχουμε πάντοτε καί ἐμεῖς ἐν χρήσει κάθε φορά πού ἐμφανίζεται πειρασμός, ὥστε νά βρισκόμαστε προετοιμασμένοι! Νά ζητοῦμε διά τῆς προσευχῆς τίς πρεσβεῖες καί τῶν μεγάλων ἀγωνιστῶν τῆς πίστεως, ἰδίως τῆς Θεοτόκου, ὥστε καί ἐμεῖς, ὅπως ἐκεῖνοι, νά φθάσουμε στή νίκη!

Ίδανική θά ἦταν ἡ ζωή μας καί κυριολεκτικά παραδεισένια, ἄν ἔλειπαν ὁλότελα οἱ πειρασμοί, ἄν ἀκίνδυνα βαδίζαμε τόν δρόμο τῆς ζωῆς καί ἀπρόσκοπτα πορευόμασταν πλησίον τοῦ Θεοῦ. Γι’  αὐτό ἀρχή κάθε πιστοῦ πρέπει νά εἶναι τουλάχιστον νά μή δημιουργεῖ ὁ ἴδιος στόν ἑαυτό του πειρασμούς, καί νά ἀποφεύγει ἐγκαίρως τίς ἀφορμές τους. Γιά ἐκείνους ὅμως τούς πειρασμούς, πού θά ἐπιτρέψει ὁ Θεόςνά τούς ἀντιμετωπίσουμε, ἄς ἑτοιμαζόμαστε σάν γενναῖοι φρουροί στά τείχη τῆς ψυχῆς μας, ἄς ἀγρυπνοῦμε μέ ὅπλα τά ἅγια μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, τίς ὀρθές σκέψεις καί τήν προσευχή.

ΠΗΓΗ