Κυριακή τῶν Βαΐων

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 12 Ἀπριλίου 2020, τῶν Βαΐων (Φιλιπ. δ΄ 4-9)

Ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων εἶναι ἡμέρα παν­ηγυρικὴ μέσα στὸ κατανυκτικὸ Τριώδιο καὶ πρὶν τὴν εἴσοδό μας στὴν Ἑβδομάδα τῶν Ἁγίων Παθῶν. Ὁ Κύριός μας, λίγο μετὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ φίλου Του Λαζάρου, εἰσέρχεται θριαμβευτικὰ στὴν Ἱερουσαλήμ, προμηνύοντας καὶ τὴ δική Του Ἀνάσταση.

1. Μόνιμη ἡ χαρά μας

Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀποπνέει ἕνα αἴσθημα χαρᾶς. «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε», μᾶς φωνάζει ὁ Ἀπόστολος. Δηλαδή, νὰ χαίρεστε πάντοτε. Καὶ μάλιστα δὲν ἀρκεῖται νὰ τὸ πεῖ μία μόνο φορά, ἀλλὰ τὸ ἐπαναλαμβάνει γιὰ νὰ τονίσει ἐπιπλέον τὴν προτροπή του: «πάλιν ἐρῶ, χαίρετε».

Ἔχει πολὺ μεγάλη σημασία, ὅμως, καὶ ἡ φράση «ἐν Κυρίῳ», ποὺ προσθέτει ὁ Ἀπόστολος. Δηλαδή, ἡ χαρά σας αὐτὴ νὰ μὴν εἶναι ἀποτέλεσμα ἐξωτερικῶν συνθηκῶν ἢ διασκεδάσεων· ἀλλὰ νὰ προέρχεται ἀπὸ τὴ βαθιά σας ἕνωση μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.

Ὅταν χαιρόμαστε «ἐν Κυρίῳ», τότε ἡ χαρά μας εἶναι διαρκής· τότε χαιρόμαστε πάντοτε. Μποροῦμε, συνεπῶς, νὰ ζοῦμε τὴ βαθιὰ αὐτὴ χαρὰ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς μας, ἀκόμη καὶ σὲ καιρὸ πειρασμοῦ ἢ δοκιμασίας· ἀκόμη καὶ μέσα στὴ φουρτούνα τῶν προβλημάτων μας. «Κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ὀδυνῶν μου ἐν τῇ καρδίᾳ μου αἱ παρακλήσεις σου εὔφραναν τὴν ψυχήν μου» (Ψαλ. ϟγ΄ [93] 19), τονίζει ὁ ἱερὸς Ψαλμωδός. Μέσα στὶς πολλές μου θλίψεις, παρηγόρησες, Θεέ μου, τὴν καρδιά μου καὶ γέμισες μὲ χαρὰ τὴν ψυχή μου.

Αὐτό, λοιπόν, ποὺ ἀπομακρύνει τὴ χα­ρὰ ἀπὸ τὴν ψυχή μας δὲν εἶναι οἱ θλίψεις καὶ οἱ πειρασμοί, ποὺ ἀντιμετωπίζουμε καθημερινά, ἀλλὰ ἡ ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ ἀπὸ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν θείων ἐντολῶν Του.

2. Ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα

Στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς ὁ θεῖος Ἀπόστολος ἐφιστᾶ τὴν προσοχή μας σὲ ἕναν κίνδυνο ποὺ μπορεῖ νὰ διαταράξει τὴ χαρά μας· ὁ κίνδυνος αὐτὸς εἶναι ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα. «Μηδὲν μεριμνᾶτε», μᾶς τονίζει. Μὴν κυριεύεσθε ἀπὸ ἀγωνιώδη φροντίδα γιὰ κανένα ἀπὸ τὰ θέματα τῆς ζωῆς σας.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι στὶς μέρες μας τὸ ἄγχος καταπνίγει τοὺς ἀνθρώπους. Οἱ ἔντονοι ρυθμοὶ τῆς ζωῆς, οἱ ἐπαγγελματικὲς καὶ οἰκονομικὲς δυσκολίες καὶ ἡ πολυδιάσπαση στὴν καθημερινότητα φέρνουν ἀγωνία καὶ ἀναστάτωση στὴν ψυχή, ὁδηγώντας μας συχνὰ σὲ ἐντάσεις. Πολλοὶ καταφεύγουν ἀκόμη καὶ σὲ ἀποκρυφιστικὲς καὶ δαιμονικὲς μεθόδους γιὰ τὴν καταπολέμηση τοῦ ἄγχους, ὅπως ἡ γιόγκα κι ὁ διαλογισμός, ἀγνοώντας τὸ ἀποτελεσματικότατο μέσο ποὺ μᾶς προβάλλει σήμερα ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος: τὴν προσευχή.

Μᾶς προτρέπει νὰ καταφεύγουμε στὸν στοργικὸ Πατέρα μας καὶ μὲ θερμὲς δεήσεις νὰ ἐμπιστευόμαστε σ᾿ Ἐκεῖνον ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ: τὴν οἰκογένεια, τὰ πρόσωπα ποὺ μᾶς περιβάλλουν, τὶς προσδοκίες μας, τὶς θλίψεις καὶ τὶς χαρές μας, τὰ ἐπίγεια, ἀλλὰ καὶ ὅσα ἀφοροῦν τὴν ψυχή μας. Κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς ἡ εἰρήνη ποὺ χαρίζει ὁ Θεὸς καὶ τὴν ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ συλλάβει ὁ ἀνθρώπινος νοῦς πλημμυρίζει καὶ φρουρεῖ τὴν ψυχὴ τοῦ πιστοῦ.

3. Οἱ σκέψεις καὶ οἱ πράξεις μας

Στὸ τέλος τῆς περικοπῆς ὁ Ἀπόστο­λος Παῦλος συμβουλεύει τοὺς Φιλιππησίους σχετικὰ μὲ τὶς σκέψεις καὶ τὶς πράξεις τους. Ὅσα εἶναι ἀληθινά, ὅσα εἶναι σεμνὰ καὶ σεβαστά, ὅσα εἶναι δίκαια, ὅσα εἶναι ἀμόλυντα καὶ ἁγνά, ὅσα εἶναι προσφιλὴ στὸν Θεὸ καὶ στοὺς ἀνθρώπους Του, ὅσα ἔχουν καλὴ φήμη, κάθε ἀρετὴ καὶ κάθε ἔργο ποὺ εἶναι ἄξιο ἐπαίνου, αὐτὰ τοὺς προτρέπει νὰ σκέπτονται. Αὐτὰ ποὺ ἔμαθαν καὶ παρέλαβαν καὶ ἄκουσαν μὲ τὴν προφορικὴ διδασκαλία τοῦ ἰδίου, καθὼς καὶ αὐτὰ ποὺ εἶδαν σὲ ὅλη τὴ συμπεριφορὰ καὶ τὴ διαγωγή του, αὐτὰ τοὺς συν­ιστᾶ νὰ πράττουν.

Μὲ λίγα λόγια προτρέπει ὅλους μας ὁ θεῖος Ἀπόστολος νὰ προσέχουμε τὴν καθαρότητα τῶν λογισμῶν καὶ τῶν πράξεών μας. Νὰ διατηροῦμε ἄσπιλες τὶς σκέψεις μας γιὰ νὰ εἶναι καὶ τὰ ἔργα μας ἅγια καὶ θεάρεστα, ἀφοῦ, ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἡ σκέψη, ὅταν φαντασθεῖ ἡδονή, αὐτὴ «κινεῖ καὶ τὰ ἐξωτερικὰ αἰσθητήρια», γιὰ νὰ τὴν ἀπολαύσουν (Συμβουλευτικὸν Ἐγχειρίδιον, κεφ. θ΄).

Ἰδιαιτέρως μάλιστα κατὰ τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα, στὴν ὁποία εἰσερχόμαστε ἀπὸ σήμερα, ἂς προσφέρουμε στὸν Κύριο τὸν νοῦ μας, μὲ ἁγνὲς σκέψεις, μὲ μελέτη τῶν Ἁγίων Παθῶν Του καὶ φρόνημα μετανοίας. Ἂς Τοῦ χαρίσουμε, ὅμως, καὶ τὶς ἅγιες πράξεις μας· τὴν ἀνελλιπὴ προσέλευση στὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες τῶν ἡμερῶν αὐτῶν καὶ τὰ ἔργα ἀγάπης πρὸς τοὺς ἀδελφούς μας, ὥστε ὁ Νυμφίος Χριστὸς νὰ λαμπρύνει τὴ στο­λὴ τῆς ψυχῆς μας καὶ νὰ μᾶς σώσει.

ΠΗΓΗ