Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Ζ’ Ματθαίου: Ερμηνεία εις την προς Ρωμαίους επιστολή του Παύλου, την αναγινωσκομένην τη Ζ’ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ρωμ. 15, 1-7)

– Η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών. Χωρίς της αγάπης πάσαι αι αρεταί εισίν ουδέν. Εκ της αγάπης κρέμανται όλος ο νόμος και οι προφήται. Η αγάπη εστί το πλήρωμα του νόμου. Η αγάπη εστίν ο χαρακτήρ των μαθητών του Χριστού, ήγουν ο χαρακτήρ και το γνώρισμα των σωζομένων. Η αγάπη εστίν αρετή μείζων και αυτής της πίστεως, και της προς θεόν ελπίδος. Όστις ου χωρίζεται από της αγάπης, εκείνος ηνωμένος εστί μετά του Θεού και ο Θεός ου χωρίζεται απ’ αυτού. Αλλά πώς άραγε δυνάμεθα ημείς θησαυρίσαι τοιούτον ατίμητον θησαυρόν; Ποία η οδός; Ποίος ο τρόπος; Ποίον το μέσον;

– Πώς ο απ. Παύλος, παραδόξως, επαινεί τον εαυτόν του λέγοντας "Ημείς οι δυνατοί";

– Ποιοί είναι οι δυνατοί και ποιοί οι αδύνατοι; Ποιά είναι τα ασθενήματα των αδυνάτων; Με ποιό τρόπο οι δυνατοί βαστάζουν τα ασθενήματα των αδυνάτων.

– Με ποιούς τρόπους γινόμαστε αρεστοί στους συνανθρώπους μας; Είναι όλοι οι τρόποι θεμιτοί;

– Γιατί ο απ. Παύλος ονομάζει τον Θεό, Θεό υπομονής και παρακλήσεως;

– Το ζητούμενο δεν είναι οι άνθρωποι να συμφωνούν μεταξύ τους και μόνο, αλλά να συμφωνούν κατά το θέλημα του Ιησού Χριστού.

ΠΗΓΗ