ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019

Η΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Α΄ Κορ. α΄ 10-17) (Ματθ.ιδ΄ 14-22)

Αφθαρσίας ψηλαφήσεις

 «διά του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη ή εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τω αυτώ νοϊ και εν τη αυτή γνώμη»

Η ενότητα των ανθρώπων στο Θεανθρώπινο Σώμα της Εκκλησίας,  αποτελεί το θεμέλιο για την ψηλάφηση της εν Χριστώ σωτηρίας. Ο απόστολος Παύλος εκφράζει την ευαισθησία του στο θέμα αυτό όταν παρακαλεί τους πιστούς «ίνα το αυτό λέγητε πάντες και μη ή εν υμίν σχίσματα». Η ενηλικίωσή τους στο εκκλησιαστικό φρόνημα που έχει σαν αυθεντική πηγή τον ίδιο τον Χριστό, αναχαιτίζει τις όποιες διαιρετικές τάσεις, φατρίες και φιλονικίες. Η υπέρβασή τους έγκειται στους καρπούς της σταυρικής Θυσίας του Κυρίου, από την οποία πηγάζει η πνευματική αναγέννηση με τα μυστήρια της Εκκλησίας και ειδικότερα με εκείνα του Αγίου Βαπτίσματος και του Αγίου Χρίσματος.

Οι διαιρετικές δυνάμεις του κακού

Ο Παύλος ελέγχει τους Κορινθίους γιατί προκάλεσαν σχίσματα, φατρίες και διαιρέσεις στην Εκκλησία. Πρόκειται για μια εκτροπή που δεν εκδηλώθηκε μόνο τότε στην Εκκλησία της Κορίνθου, αλλά δηλητηριάζει πάντοτε τις ανθρώπινες κοινωνίες. Έφθασαν μάλιστα στο σημείο οι Κορίνθιοι να χωριστούν σε παρατάξεις και μάλιστα αισθάνονταν ότι ανήκουν στην ομάδα συγκεκριμένων ατόμων και όχι στον Χριστό και την Εκκλησία του.  Οι διαιρέσεις μέσα στην Εκκλησία αναιρούν τον ίδιο τον χαρακτήρα και τον σκοπό της που συνίστανται στην ενότητα που εκφράζεται ως ζωντανή σχέση με τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Ο πόλεμος που εξαπολύει ο διάβολος στους ανθρώπους συνίσταται στη διάσπαση της κοινωνίας με τον Χριστό. Γνωρίζει πολύ καλά ότι στη βάση αυτής της ευλογημένης κοινωνίας σχέσης και ζωής διασώζεται τελικά η ύπαρξη του ανθρώπου από την φθορά και τον θάνατο. Ο απόστολος Παύλος δεν δυσκολεύεται να διαπιστώσει ότι αυτό το θανατηφόρο για την πνευματική ζωή σαράκι της διχόνοιας και της διαίρεσης έχει σαν πηγή και αιτία του την αμαρτία. Αυτή η εκτροπή είναι ουσιαστικά μια έκπτωση από την ίδια την ανθρώπινη φύση. Είναι παρά φύση κατάσταση.  Δεν είναι , άλλωστε, τυχαίο αυτό που λέμε ως μεγάλη αλήθεια ότι ο άνθρωπος πλάστηκε για να είναι κατ’ εξοχή κοινωνικό ον.

Ο υπαρξιακός χαρακτήρας της ενότητας

Η ενότητα των ανθρώπων σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να έχει επιφανειακό χαρακτήρα στο φόντο ενός στείρου καθωσπρεπισμού, αλλά υπαρξιακό και οντολογικό. Χαρακτηριστικά ο απόστολος Παύλος παρακινεί τον άνθρωπο να εγκεντρίσει τον εαυτό του στο Θεανθρώπινο Σώμα της Εκκλησίας, ώστε να είναι «κατηρτισμένος εν τω αυτώ νοϊ και τη αυτή γνώμη».

Ο άνθρωπος σήμερα, δυστυχώς, έχει προσδέσει τη ζωή του σ’ ένα σύγχρονο δήθεν μοντερνισμό που τον οδηγεί από αδιέξοδο σε αδιέξοδο. Οι νεότερες αντιλήψεις για την ελευθερία τάχα της σκέψεως και της γνώμης, καθώς επίσης και οι απόψεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οδηγούν μόνο σε διχασμούς και διαιρέσεις τις ανθρώπινες κοινωνίες. Κατάντησαν να είναι τόσο ανάλγητες και ακοινώνητες με τα φθοροποιά στοιχεία που παρεισφρέουν στους ιστούς τους. Για τον απόστολο Παύλο όμως, όπως και για τους αγίους που λάμπουν στο φωτεινό στερέωμα της Εκκλησίας, μεταξύ των οποίων ο Νήφωνας Κωνσταντινουπόλεως και ο Εύπλος ο μεγαλομάρτυρας, που τιμούμε σήμερα τη μνήμη τους, η αληθινή ελευθερία του ανθρώπου διασφαλίζεται μόνο όταν είναι ενωμένος με τον Χριστό και την Εκκλησία του, σε μια κοινωνία αγάπης, με αιώνια εμβέλεια. Στην Εκκλησία, ο άνθρωπος υπερβαίνει την ατομικότητα και την φιλαυτία του και μεταστοιχειώνεται σε αληθινό πρόσωπο, σ’ ένα φόντο ανώτερης πνευματικής αρχοντιάς.

Όταν ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει «διά του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη ή εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τω αυτώ νοϊ και εν τη αυτή γνώμη», ξεκαθαρίζει τα πράγματα για την ποιότητα της κοινωνίας της εν Χριστώ αγάπης, από την οποία και εκπηγάζει η αληθινή ελευθερία του προσώπου. Ο διχασμός και οι διαιρέσεις οφείλονται στην προσωπολατρία, η οποία αποτελεί σοβαρή εκτροπή από το πνεύμα της Εκκλησίας. Ο σκοπός δεν είναι οι χριστιανοί να προσκολλούνται σε ανθρώπινα πρόσωπα, όπως τον Παύλο, τον Απολλώ, τον Κηφά κ.α. Η αγάπη του ανθρώπου εκπηγάζει από το Πρόσωπο του Χριστού και απευθύνεται σ’ αυτόν που ενώνει όλους τους ανθρώπους σε μια κοινωνία πραγματικής αγάπης και ομόνοιας. Η διαμαρτυρία του αποστόλου Παύλου υψώνεται έντονα όταν βλέπει τις διαιρέσεις να απειλούν να κομματιάσουν το ίδιο το Σώμα του Χριστού.

Αγαπητοί αδελφοί, το ξεκάθαρο μήνυμα του αποστόλου Παύλου είναι ότι ο άνθρωπος πρέπει να αισθάνεται ότι ανήκει στον Χριστό. Στην αγάπη του να παραδίδει με εμπιστοσύνη τον εαυτό του.  Η σταυρική Θυσία του επιφέρει την ποθούμενη κοινωνία αγάπης, η οποία διασφαλίζει και την ενότητα της Εκκλησίας. Η Εκκλησία είναι εκείνη που μάς ενώνει και μάς σώζει γιατί είναι ο ίδιος ο Χριστός. Στον αγιασμένο χώρο της σφυρηλατείται η πραγματική ενότητα που παραπέμπει στις συχνότητες της αιώνιας ζωής. Η συμμετοχή ιδιαίτερα του ανθρώπου στο Ευχαριστιακό Δείπνο τον ανεβάζει στις κορυφογραμμές της πνευματικής τελείωσης και τότε γεύεται την ενότητα ως δυνατότητα και πραγματικότητα θείας ζωής. Γένοιτο.  

 Χριστάκης Ευσταθίου, θεολόγος

ΠΗΓΗ