ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Απόστολος: Α´ Κορ. γ' 9 - 17

Ευαγγέλιον: Ματθαίου ιδ΄ 22 - 34

18 Αὐγούστου 2019

Η επιθυμία όλων μας, των πιστών, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι να πετύχουμε μιαν άλλη, καλύτερη ζωή στη βασιλεία του Θεού. Η πίστη του ανθρώπου, ακόμη και κάποιων που δηλώνουν άθεοι, για την μετά θάνατον ζωή είναι ενδιάθετη. Είναι μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Είναι μια πίστη που την

είχαν πάντοτε οι άνθρωποι. Έχει περάσει η πίστη αυτή, από γενιά σε γενιά. 

Όλοι έχουμε μια εικόνα της μεταθανάτιας ζωής, στο μυαλό μας. Ανάλογα με τη θρησκεία και τις παραδόσεις μας. Αδιανόητο είναι, οπωσδήποτε, να έγινε όλος αυτός ο θαυμάσιος και απέραντος κόσμος, που με τις γνώσεις μας, διαρκώς τον γνωρίζουμε και τον επεκτείνουμε, για να τον ζήσουμε μόνο στον περιορισμένο χρόνο της επίγειας ζωής μας. Βαθιά λοιπόν, η πίστη για τη ζωή μετά τον φυσικό θάνατο. Το πρόβλημα είναι η σχέση της τωρινής ζωής μας με τη μετά θάνατο. Υπάρχει και σ’ αυτό μια δογματική πρόβλεψη συνεπειών, από κάθε θρησκευτική κοσμοθεωρία. Για μας τους χριστιανούς, έχει καθοριστεί απόλυτα η σχέση της παρούσας επίγειας ζωής μας, με τη μέλλουσα, τη μετά θάνατον. Πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος αποτελείται από δυο διαφορετικά στοιχεία: Το ορατό θνητό σώμα και την άυλη, αόρατη και αθάνατη ψυχή.

Υποχρέωσή μας είναι να φροντίζουμε και για τα δύο. Φυσικό είναι ο υλικός άνθρωπος, να συνδέεται περισσότερο με το ορατό του σώμα και λιγότερο με την αόρατη και άυλη ψυχή του. Γι’ αυτό και συντονίζει όλες σχεδόν, τις ενέργειές του με βάση τις υλικές ανάγκες του σώματος. Παραβλέπει τη φροντίδα της ψυχής, ενώ κατά τον πατέρα της Εκκλησίας, είναι απαραίτητο το «ἐπιμελεῖσθαι ψυχῆς πράγματος ἀθανάτου». Η ψυχή την οποία ενεφύσησε ο Θεός στους πρωτόπλαστους, είναι αυτή που έχουμε και εμείς, ως αθάνατο δώρημα Θεού. 

Εμείς έχουμε την υποχρέωση να την καλλιεργήσουμε σύμφωνα με τον νόμο του Θεού. Σημειώνει ο απόστολος Παύλος:

«Θεοῦ ἐσμέν συνεργοί. Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστέ».

Ο Θεός, αγαπητοί μου, μας έδωσε την αθάνατη ψυχή, ιερή, καθαρή.

Εκεί σταματά η ευθύνη του Θεού και αρχίζει η δική μας. Και δεν είναι μικρή!

Καλούμαστε να συνεργαστούμε με τον Θεό και να καλλιεργήσουμε, με τη βοήθειά Του πάντοτε, αυτή την ψυχή. «Ἓκαστος δέ βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ», προειδοποιεί τους Κορινθίους ο απόστολος Παύλος. Ας προσέχει ο καθένας μας, πώς οικοδομεί. «Εἰ δέ τις ἐποικοδομεῖ ἐπί τόν θεμέλιον τοῦτον χρυσόν, ἂργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα χόρτον, καλάμην, ἑκάστου τό ἔργον φανερόν γενήσεται». Θεμέλιο είναι ο ίδιος ο Χριστός. Αν κάποιος οικοδομεί πάνω σ’

αυτό το θεμέλιο, χρυσόν, άργυρον, πολύτιμους λίθους, ξύλα, χορτάρι, άχυρο,

η αξία του έργου του, θα φανεί. Θα δοκιμαστεί η ποιότητα της οικοδομής μας

και η αντοχή της, από την φωτιά. Παραβολικό αυτό το αφήγημα. Τα υλικά της

οικοδομής, είναι οι πράξεις μας, τα λόγια μας, οι σκέψεις μας. Η ποιότητά

τους, μπορεί να είναι όπως το χρυσάφι, ασήμι, λίθοι πολύτιμοι, που δε 

φθείρονται, δε χάνεται. Μπορεί, όμως, να είναι άχυρο, χορτάρι, ξύλα, που

εύκολα φθείρονται και η φωτιά τα εξαφανίζει. Δικαιώνεται εκείνος που

χρησιμοποίησε τα άφθαρτα υλικά. Εκείνος που οι πράξεις του ακολουθούσαν

πιστά τις εντολές του Θεού. Εκείνος που με πίστη, εμπιστοσύνη στον Θεό,

αγωνίστηκε σ’ όλη του τη ζωή, να διατηρήσει την ιερή ψυχή του καθαρή και να

την πλουτίσει με χρυσάφι, ασήμι, πολύτιμους λίθους, με έργα πίστης.

Παραμένει ως αξία, στο ενεργητικό μας. Η καθαρή, πλούσια σε έργα ψυχή

μας, το έργο μας, στη διάρκεια της επίγειας ζωής μας, είναι η περιουσία μας

που θα μας ακολουθήσει στην αιώνια ζωή, στη βασιλεία του Θεού. Υπάρχει

και μια κλιμάκωση. Ο χρυσός, ο άργυρος, οι πολύτιμοι λίθοι είναι ανθεκτικοί

στη δοκιμασία της φωτιάς. Είναι οι πράξεις μας, που έχουν αξία και θα

βρεθούμε δικαιωμένοι ενώπιον του Θεού. Αν, όμως, η δοκιμασία της φωτιάς

καταστρέψει τα υλικά που χρησιμοποιήσαμε, ξύλα, χορτάρι, αχυρο, τότε μένει

και η ψυχή μας, άδεια, χωρίς καμιά αξία. Δεν κάναμε καλή χρήση του θείου

δωρήματος. Δεν οικοδομήσαμε με άφθαρτα υλικά την ιερή ψυχή μας. Δεν

πετύχαμε αυτό που θα μας χάριζε τη βασιλεία του Θεού. Οικοδομούμε στην

ψυχή, που μάς παραχώρησε ο Θεός, στην ψυχή που είναι ναός του Θεού.

«Οὐκ οἴδατε ὅτι ναός Θεοῦ ἐστε καί τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν;» Δεν

ξέρετε ότι είστε ναός του Θεού και μέσα σας κατοικεί το Πνεύμα του Θεού; Και

συνεχίζει ο απόστολος Παύλος: «εἲ τις τόν ναόν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον

ὁ Θεός. Ὁ γάρ ναός τοῦ Θεοῦ, ἃγιός ἐστιν οἳτινές ἐστε ὑμεῖς». Όποιος

καταστρέφει, μολύνει τον ναό του Θεού, θα τον καταστρέψει ο Θεός. Γιατί;

Διότι ο ναός του Θεού, η ψυχή μας, δηλαδή εμείς, είναι, πρέπει να παραμείνει

άγιος, απαραβίαστος, καθαρός. Η ιερή ψυχή μας, πρέπει να παραμένει

καθαρή. Τεράστια, λοιπόν, η ευθύνη μας ενώπιον του Θεού, αγαπητοί μου.

Μας έδωσε τη φυσική ζωή, το σώμα μας, το οποίο κατέστησε κατοικητήριο της

αθάνατης ψυχής, που είναι το Πνεύμα του Θεού. Αυτή την ψυχή, καθαρή

όπως μας την ενεφύσησε κατά την γέννησή μας, πρέπει να τη διατηρούμε

απαραβίαστη και να την πλουτίζουμε με έργα, που να αντέχουν στη φωτιά, να

αναδειχθεί η αξία τους. Φυσικά δεν είναι εύκολος ο αγώνας. Το χτίσιμο με

χρυσό, άργυρο και πολύτιμους λίθους, δεν το καταφέρνουν όλοι, τόσο εύκολα.

Είναι ένας καθημερινός αγώνας που προϋποθέτει πίστη, ακράδαντη και

σταθερή, αλλά και τη βοήθεια του Θεού. Ο απόστολος Πέτρος, όπως ακούσαμε

στην ευαγγελική περικοπή, όταν για μια στιγμή ολιγοπίστησε και αμφέβαλε,

άρχισε να βυθίζεται στη λίμνη. Έτεινε το χέρι Του ο Κύριος και τον κράτησε,

να μη βυθιστεί. Το περιστατικό αυτό αποδεικνύει την ανάγκη που έχουμε, την

αδυναμία μας, αλλά και τη δύναμη της σταθερής, αδιατάρακτης πίστης. Η

επιμέλεια της ψυχής μας, η καθαρότητα, ο πλουτισμός της με χρυσόν,

άργυρον και λίθους τιμίους, πρέπει να γίνει το κύριο μέλημα μας, με βοηθό

και συμπαραστάτη τον Κύριο. Και μη ξεχνάμε ότι η ψυχή μας είναι το

κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Είναι τόπος ιερός και πρέπει να

διατηρείται καθαρός! Γένοιτο!

Δ.Γ.Σ.

ΠΗΓΗ