«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 25 Αυγούστου 2019

Ι΄ Ματθαίου. (Ματθ. ιζ΄ 14-23)

      Η σκηνή που μας περιγράφει το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι πραγματικά συγκλονιστική. Ένας τραγικός πατέρας πλησιάζει τον Ιησού και πέφτει στα πόδια του, ζητώντας σωτηρία για το βασανισμένο παιδί του, που σεληνιάζεται και η ζωή του βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο. Η περιγραφή του Ευαγγελιστή Ματθαίου για την εικόνα που παρουσιάζει ο νεαρός ασθενής είναι πραγματικά φρικιαστική. Δεν είναι μόνο που σεληνιάζεται και βασανίζεται, αλλά συχνά το δαιμόνιο τον οδηγεί στη φωτιά  ή στο νερό για να τον καταστρέψει.

 Ο απελπισμένος αυτός πατέρας είχε μεταφέρει αρχικά το άρρωστο παιδί του στους μαθητές του Χριστού αφού ο Κύριος βρισκόταν με τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη στο Όρος Θαβώρ όπου και συντελέστηκε το γεγονός της Μεταμορφώσεως. Οι μαθητές, λοιπόν, αν και προσπάθησαν να διώξουν από το παιδί το δαιμόνιο και να το θεραπεύσουν τελικά δε κατάφεραν να προσφέρουν την παραμικρή βοήθεια. Έτσι, φάνηκε ότι χωρίς τον Χριστό δε γίνεται τίποτα και ότι το κλειδί για να συντελεστεί το θαύμα είναι Εκείνος. Ο Ιησούς στη συνέχεια καυτηρίασε την ασθενή πίστη των μαθητών και αφού πρώτα ζήτησε να φέρουν το παιδί μπροστά Του, το θεράπευσε απαλλάσσοντας το από τη δαιμονική ενέργεια.

     Τότε τέθηκε από όλους τους μαθητές το ερώτημα: «Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε το δαιμόνιο;». Η απάντηση του Κυρίου είναι άμεση και ευθεία, χωρίς περιστροφές και επικαλύψεις: «Διά τήν απιστίαν υμών». Στη συνέχεια δίδαξε τους μαθητές ότι η ισχυρή πίστη είναι δυνατή ακόμα και για όλα εκείνα που στα μάτια μας φαντάζουν ακατόρθωτα και παράλληλα επισήμανε ότι αυτό το δαιμονικό γένος δε βγαίνει παρά μόνο με προσευχή και νηστεία.

     Αυτή η τελευταία επισήμανση του Χριστού μας, για την προσευχή και τη νηστεία  μας δίνει σήμερα την ευκαιρία, αδελφοί μου,  να ασχοληθούμε για ακόμα μία φορά  με αυτές τις δύο βασικές εκδηλώσεις της χριστιανικής ζωής. Η πρώτη, λοιπόν, είναι η προσευχή. Με την προσευχή τι επιδιώκουμε; Επιδιώκουμε να συναντήσουμε τον Θεό. Η προσευχή δεν είναι λόγια με προσωπικά αιτήματα για υγεία, επιτυχίες, επαγγελματική καταξίωση και πλουτισμό. Αυτήν την προσευχή ο Χριστός την ονομάζει βαττολογία και πολυλογία και τη θεωρεί αποφευκτέα.

Η προσευχή ουσιαστικά είναι τρόπος ζωής, στροφή όλου του ανθρώπου προς τον Θεό. Μάλιστα, όπως αναφέρει κάποιος άγιος γέροντας: «Η προσευχή είναι ένας ένθερμος, θεϊκός έρωτας της ψυχής, που ασίγαστα και ατέρμονα φωνάζει προς τον ποθούμενο Χριστό και τη Βασιλεία Του. Από την προσευχή θα μεταμορφωθεί η καρδιά σας σε γλυκό Παράδεισο αποδιώχνοντας κάθε άγχος, λύπη, αγωνία και φαρμάκι». Από την άλλη ο Άγιος Πορφύριος λέει χαρακτηριστικά: «Με τη προσευχή τον παντοδύναμο Θεό τον αισθάνομαι ενώπιον μου κι ανοίγω τα χέρια κι ανοίγω τη ψυχή μου να ενωθώ μαζί Του. Να μεταλάβω της θεότητας Του. Όλα με την προσευχή τακτοποιούνται. Αλλά πρέπει να έχεις αγάπη και φλόγα. Να μην έχεις άγχος αλλά εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού».

Ο Κύριος σήμερα, αδελφοί μου, δίπλα στην προσευχή τοποθέτησε και τη νηστεία ως βασική εκδήλωση της χριστιανικής ζωής και αυτό γιατί η νηστεία μας πλουτίζει πνευματικά. Δεν έχει σκοπό απλά να μας στερήσει κάποιες τροφές και να μας εξαντλήσει σωματικά, αλλά να μας εισάγει σε μια άλλη νοοτροπία πειθαρχίας και εγκράτειας. Γι’ αυτό οι Άγιοι της Εκκλησίας, οι οποίοι αγάπησαν αυτήν την άσκηση, μας λένε ότι η νηστεία δεν είναι σωματοκτόνος αλλά παθοκτόνος. 

Η σωστή νηστεία είναι ουσιαστικά ένα άθλημα, μια άσκηση που μας ελευθερώνει από τα πάθη μας και μας αποδεσμεύει από τα δεσμά εκείνα που μας κρατούν αιχμάλωτους και κολλημένους εδώ στη γη. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μιλώντας για τη νηστεία λένε: «Η νηστεία είναι ένα πνευματικό αγώνισμα. Φυγαδεύει τους δαίμονες. Ελευθερώνει τον άνθρωπο από την κυριαρχία των παθών. Νεκρώνει τις σαρκικές επιθυμίες. Δυναμώνει την προσευχή και εξαγνίζοντας το νου τον ανεβάζει μέχρι το θρόνο του Θεού».

Ο Μέγας Βασίλειος ορίζει ως αληθινή νηστεία τόσο την αποχή από ορισμένες τροφές όσο και την αποξένωση από την κακία. Αναφέρει πιο συγκεκριμένα: «Αληθινή νηστεία είναι η αποξένωση από τα πάθη και τις αμαρτίες. Να μην αδικήσεις κανένα. Να συγχωρήσεις τον πλησίον σου για τη λύπη που σου προξένησε, για το κακό που σου έκανε, για τα λεφτά που σου χρωστάει. Διαφορετικά, μολονότι δεν τρως κρέας, τρως τον ίδιο τον αδελφό σου. Μολονότι εγκρατεύεσαι στο κρασί, δεν εγκρατεύεσαι στις κακολογίες. Μολονότι νηστεύεις ως το βράδυ, ξοδεύεις την ημέρα σου στα δικαστήρια».

Αδελφοί μου, το κλειδί για να συντελεστεί το σημερινό θαύμα με το δαιμονισμένο παιδί  ήταν η παρουσία του Χριστού. Μόλις ο Χριστός κατέβηκε από το όρος Θαβώρ, η χάρις Του ενήργησε και αμέσως η ζωή του δυστυχισμένου πατέρα και του άρρωστου παιδιού του άλλαξε.  Αν τώρα θέλουμε και εμείς αυτή τη χάρη και την ευλογία του Χριστού στη ζωή μας, μας υπέδειξε ό ίδιος ο Κύριος πώς θα το κατορθώσουμε. Με την προσευχή και τη νηστεία. Με αυτά τα δύο αγωνίσματα θα φέρουμε τον Χριστό πιο κοντά μας και τότε θα δούμε και τη δική μας ζωή να αλλάζει και να μεταμορφώνεται. Αμήν.                           

π. Π. Α.

ΠΗΓΗ