Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις τας πράξεις των Αποστόλων, τας αναγινωσκομένας την Κυριακή του Παραλύτου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. θ’,  32-42)

– Ποιά είναι η σχέσις πίστεως και θαυμάτων;

– Γιατί ονομάζει αγίους τους κατοικούντας Λύδδαν;

– Ποιό παράδειγμα έδωσε με το έργο του ο απ. Πέτρος στους επισκόπους;

– Γιατί  αποσιωπώνται άλλα στοιχεία του θεραπευθέντος Αινέα;

– Τί σημαίνει το “στρώσον σεαυτώ”;

– Ποιά ήταν τα αποτελέσματα της θεραπείας του παραλύτου;

– Γιατί ο ιστοριογράφος κρίνει απαραίτητο να ερμηνεύσει το όνομα Ταβιθά;

– Γιατί πλένουν τα νεκρά σώματα οι Χριστιανοί;

– Τί εδήλωσε ο ιστορικός σημειώσας το “Μετ’ αυτών ούσα”;

– Γιατί ο απόστολος Πέτρος έβγαλε όλους έξω από το δωμάτιο της Ταββιθάς πριν την πραγματοποίηση του θαύματος; Γιατί, αντίθετα, το θαύμα της θεραπείας του παραλύτου το έκανε σε κοινή θέα;

– Ποιά πληροφορία παίρνουμε από την φράση “επιστρέψας προς το σώμα”;

– Τί μας διδάσκει η ανάσταση της Ταββιθάς εκ νεκρών και τί η ανάστασή της εκ της κλίνης από τον Απ. Πέτρο;

ΠΗΓΗ