ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 18 Μαΐου 2019

ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΜΑΪΟΥ 2019

ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Ιω ε΄ 1-15) (Πραξ. θ΄ 32-42)

Στις συχνότητες της Ανάστασης

«Αινέα, ιάται σε Ιησούς ο Χριστός»

Στη σημερινή Κυριακή, τέταρτη από το Πάσχα, η Εκκλησία προβάλλει το θαύμα του Χριστού στον Παράλυτο, από το οποίο αντλεί και την ονομασία της. Αλλά και μέχρι τη μεγάλη γιορτή της Ανάληψης θα προβάλλει θαυμαστά γεγονότα, τα οποία μπορούν να μάς προετοιμάζουν καλύτερα για τον ερχομό του Παρακλήτου, τη μεγάλη ημέρα της Πεντηκοστής. Είναι κεφαλαιώδους σημασίας το γεγονός ότι ακόμα και οι μαθητές του Χριστού κατανόησαν το έργο του αλλά και τη δική τους αποστολή μετά από την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, η παρουσία του οποίου είναι διάχυτη μέσα στην Εκκλησία.
Δεν είναι άνευ σημασίας ότι και ο Αναστάς Κύριος με τις εμφανίσεις του παρέπεμπε στην παρουσία και ζωοποίησή μας από το Πανάγιο Πνεύμα. Μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να εγκολπωθεί στη ζωή του το αναστάσιμο μήνυμα και ν’ αποκτήσει πρόσβαση σε αιώνιες ενατενίσεις.

Όμως και τα αποστολικά αναγνώσματα της περιόδου αυτής αποσκοπούν στην βιωματική προσέγγιση της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος. Άλλωστε, μόνο έτσι μπορεί να καρποφορήσει στις υπάρξεις μας η πνευματική ζωή, στην αυθεντική της μορφή. Τα «διά των χειρών των αποστόλων σημεία και τέρατα εν τω λαώ πολλά» (Πράξ. ε΄ 12), δεν ήταν τίποτε άλλο παρά αποκάλυψη της ευαγγελικής αλήθειας για την στερέωση στην πίστη που έχει ακρογωνιαίο λίθο το γεγονός της Ανάστασης. Ακριβώς, το θαύμα της ίασης του Αινέα και η ανάσταση της Ταβιθά του αποστολικού αναγνώσματος που επιλέγηκε για τη σημερινή μέρα, φανερώνουν την παρουσία του Αναστάντος Κυρίου και ειδικότερα τη δύναμη του θαυματουργικού του λόγου.

Τα θαύματα

Στην επίγεια παρουσία του ο Κύριος απέφευγε την θαυματουργία, κυρίως στις περιπτώσεις που δεν υπήρχε το γόνιμο έδαφος της πίστης.  Η θαυματουργία του, όπως εμφαίνεται στις σχετικές διηγήσεις των ευαγγελίων, προσφερόταν μόνο ως σημείο της παρουσίας του, της αγάπης και της φιλανθρωπίας του, και όχι για να εκθαμβώνει τους ανθρώπους με την παντοδυναμία του. Τελικά, όλα τα θαύματα, τα σημεία και τα τέρατα, τα μεγαλεία και τα παράδοξα που πηγάζουν από την αγάπη του Θεανθρώπου για το πλάσμα του, φανερώνουν το μεγάλο γεγονός της Σάρκωσης του Κυρίου.

Το ίδιο συμβαίνει και στην πραγματικότητα της Εκκλησίας. Οι άγιοι απόστολοι, οι μάρτυρες, οι πατέρες, οι άγιοι Πάντες «καθωπλισμένοι σημείοις και τοις θαύμασι» οδηγούν τους ανθρώπους στην πίστη και αποκαλύπτουν ότι πάντοτε ο Θεός «είναι ο ποιών θαυμάσια μεγάλα μόνος». Με τα θαύματα αλλά και το λόγο του ο Κύριος φανερώνει τις άκτιστες ενέργειες του Θεού που ο άνθρωπος με την αμαρτία παραμέρισε. Διά της πίστεως αναδεικνύεται η αυθεντικότητα της ύπαρξης του ανθρώπου συνδεδεμένης με την αγάπη του Θεού και τα αιώνια αγαθά που αυτή προσφέρει. Τα θαύματα είναι τελικά «σημεία» που φανερώνουν τον χώρο της ύπαρξης του Θεού στη ζωή του ανθρώπου και τον ενώνουν με την αγάπη του. Συνδέουν ακόμα το υλικό με το άφθαρτο στοιχείο, τον χρόνο με την αιωνιότητα.

Η ίαση του Αινέα

Στο πλαίσιο της φανέρωσης της ζωής του Αναστάντος Κυρίου συντελείται και η θαυματουργία των αποστόλων. Περιγράφεται στο σημερινό ανάγνωσμα η θαυματουργή επέμβαση του αποστόλου Πέτρου στον από οκτώ χρόνια άρρωστο Αινέα. Ήταν Ιουδαίος, που προφανώς έζησε σε ελληνιστικό περιβάλλον και κατοικούσε στη Λύδδα, όπου τον συνάντησε ο Πέτρος. Η παραλυσία του Αινέα, η σοβαρότητα και η διάρκεια της, θα πρέπει να τον είχαν ρίξει στην απελπισία, όπως και τους ανθρώπους γύρω του. Διατηρούσαν, ωστόσο, δυνατή την πίστη τους στην αγάπη του Χριστού, η οποία τους γέμιζε με την ελπίδα της σωτηρίας.  Σ’ ένα τέτοιο, λοιπόν, πνευματικό περιβάλλον πραγματώνεται η επίσκεψη της χάριτος του Χριστού. Η θεραπεία που προσφέρει αναφέρεται σε ολόκληρη την ψυχοσωματική ύπαρξη του ανθρώπου. Είναι βαθύτερη και γι’ αυτό σωτήρια. Έτσι συνέβη και με τον Αινέα. «Αινέα, ιάται σε Ιησούς ο Χριστός» (Ιω. α΄ 1-3).

Η ανάσταση της Ταβιθά

Αναφέρεται όμως και ένα δεύτερο θαύμα των αποστόλων στη σημερινή περικοπή. Πρόκειται για την ανάσταση της Ταβιθά, δηλαδή της Δορκάδος, που σημαίνει ζαρκάδι. Τα χαρακτηριστικά ενός ζαρκαδιού, όπως είναι τα απαστράπτοντα μάτια που προσδίδουν οξύτατη όραση, αλλά και η ταχύτητα που μπορεί ν’ αναπτύσσει, αποτυπώνουν το βάθος της πνευματικότητας της Ταβιθά. Περιγράφεται ως γυναίκα με πλούσια δράση, γεμάτη αγαθοεργίες, αρετές, ελεημοσύνες. Κυρίως όμως τα έργα αυτά είχαν ως πηγή τους την αγάπη του Χριστού και ζέσταιναν έτσι την καρδιά και των γύρω ανθρώπων. Αυτή λοιπόν η Δορκάδα αρρώστησε και πέθανε. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι δεν  φώναξαν τον απόστολο Πέτρο πριν πεθάνει, αλλά μετά από το γεγονός. Ήταν πράγματι μεγάλη η πίστη αυτών των ανθρώπων. Ήταν βέβαιοι για το αποτέλεσμα. Ήξεραν, άλλωστε, ότι ο Χριστός είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Το θαύμα της αναστάσεως της Ταβιθά δεν ήταν μια απλή πράξη συμπόνιας αλλά ένα γεγονός που τονώνει την πίστη στον Αναστάντα Κύριο και προσελκύει σ’ αυτή και τους άλλους ανθρώπους. Λέει σχετικά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Τα μεν γαρ των σημείων υπέρ τους άλλους επισπάσασθαι εγίνετο, τα δε υπέρ της των πιστευόντων παρακλήσεως».

Αγαπητοί αδελφοί, τα δύο θαύματα που περιγράφει η σημερινή αποστολική περικοπή δεν είναι ξεκάρφωτα γεγονότα στην ανθρώπινη ιστορία, αλλά έχουν σωτηριολογική σημασία. Πολύς ήταν ο κόσμος που πίστεψε στον Κύριο, με αποτέλεσμα να αυξάνει ο αριθμός των πιστών ανθρώπων και ν’ απλώνεται η Εκκλησία στα πέρατα της οικουμένης. Ό,τιδήποτε κάνει ο άνθρωπος στη ζωή του που αποσκοπεί στη δόξα της Εκκλησίας, η οποία είναι το ίδιο το Σώμα του Χριστού παρατεινόμενο στους αιώνες, καταξιώνεται γιατί αντανακλά στην προσφορά της σωτηρίας όλων των ανθρώπων και του καθενός προσωπικά. Ας εγκολπωθούμε κι εμείς στη ζωή μας τα αναστάσιμα μηνύματα της περικοπής, όπως έπραξαν και άγιες μορφές που τιμούμε σήμερα, όπως ο Πατρίκιος Προύσης και οι συν αυτώ μάρτυρες και οι μάρτυρες της Εκκλησίας Ακόλουθος και Θεοτίμη. Χριστός Ανέστη.

  Χριστάκης Ευσταθίου, θεολόγος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου