«Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Λαζάρου καὶ ἡ Βαϊοφόρος»

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Λαζάρου καὶ ἡ Βαϊοφόρος «Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν, πρὸ τοῦ σοῦ Πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός, ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ Παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν, Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.» Στὸ λειτουργικό της κύκλο ἡ Ἐκκλησία μας, ἔχει τοποθετήσει δύο σημαντικές και συνταρακτικὲς ἡμέρες, πλήρεις γεγονότων ἰδιαίτερης σημασίας καὶ ἐντόνου προβληματισμοῦ, ἀμέσως μετὰ τὸ πέρας τῆς μεστῆς σὲ μετάνοια Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ στὸ κατώφλι τῆς γεμάτης πάθους Μεγάλης Ἑβδομάδος:

Τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου καὶ τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων. Δύο λειτουργικὲς ἡμέρες μὲ ἰδιαίτερο, «χαρμόσυνο» χαρακτήρα, ποὺ ὅμως ἀδιατάρακτα συνθέτουν, τὴν μετάνοια, τὴ νηστεία καὶ τὴν προσευχὴ, μὲ τὴ βιωματικὴ ἐμπειρία τοῦ Θείου Πάθους. Ὁ Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς, εὐρισκόμενος στὴ Γαλλιλαία, ἔλαβε τὸ μήνυμα τῆς Μάρθας καὶ τῆς Μαρίας ὅτι ὁ ἀδελφός τους, ὁ φίλος Του, Λάζαρος ἀσθενεῖ. Πολλές φορές φιλοξενήθηκε στο σπίτι τῆς Μάρθας, τῆς Μαρίας καὶ τοῦ Λαζάρου ὁ Κύριος καὶ τοὺς ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα, ὅμως τώρα, ποὺ ὁ φίλος Του ἀσθενεῖ, ἀντὶ νὰ σπεύσῃ, καθυστερεῖ. Φθάνοντας ὁ Κύριος στὴ Βηθανία, ὁ Λάζαρος ἦταν ἤδη τέσσερεις ἡμέρες στὸν τάφο, καὶ οἱ ἀδελφές του βρίσκονταν στὸ σπίτι περιτριγυρισμένες ἀπὸ πολλοὺς ἀνθρώπους ποὺ προσπαθοῦσαν νὰ τὶς παρηγορήσουν. Ἀκούγοντας ἡ Μάρθα πὼς ἔφθασε ο Κύριος ἔτρεξε νὰ τὸν συναντήσῃ καὶ βρίσκοντὰς Τον, ἔχουν ἔνα σύντομο μὲν διάλογο, ἐξόχως δὲ σημαντικό και διαφωτιστικὸ γιὰ τὴν πίστη μας στὴν Ἀνάσταση: «Εἶπεν οὖν ἡ Μάρθα πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει. ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ τὸν Θεὸν, δώσει σοι ὁ Θεός. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου. λέγει αὐτῷ Μάρθα· Οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο; λέγει αὐτῷ· Ναί, Κύριε, ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος.» (Ἰωάν., 11, 21-27). Ο Κύριος διορθώνει τὴν πίστη τῆς Μάρθας καὶ τῆς ἀποδεικνύει ὅτι ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἤδη παροῦσα, ἐπειδὴ Αὐτὸς εἶναι ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ Ζωή καὶ θὰ εἶναι διαρκῶς παροῦσα γιατὶ ὅποιος πιστεύει σὲ Αὐτὸν ἀκόμα καὶ ἄν πεθάνῃ θὰ ζήσῃ, καὶ ὅποιος ζεῖ καὶ πιστεύει σὲ Αὐτὸν δὲν θὰ πεθάνῃ ποτὲ. Δίνει δὲ καὶ σὲ ἐμᾶς τὴ δυνατότητα ὁ Κύριος νὰ ἐπιβεβαιώσουμε τὴν πίστη μας στὴν Ἀνάσταση καὶ νὰ τὴν συγκεκριμενοποιήσουμε. Ἐδάκρυσε ὡς ἄνθρωπος ὁ Κύριος καὶ ὡς Θεὸς, πρὶν τὴν δική Του Ἀνάσταση, σπάει τὰ δεσμά τοῦ θανάτου καὶ ἀνασταίνει τὸν Λάζαρο. Ο θάνατος στενάζει καὶ βλέπει τό τέλος του νά πλησιάζῃ καὶ εἶναι ἀνήμπορος νὰ ἀντιδράσῃ, γιατὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ Ζωὴ, καὶ εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ «καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι Ζωὴν χαρισάμενος.». Ἀπὸ τὴν Βηθανία, μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, ξεκίνησε ὁ Κύριος καὶ «ἐπὶ πώλου ὄνου» εἰσῆλθε στὴν Ἁγία Πόλη τὴν Ἱερουσαλὴμ. Ἀκούγοντας ὁ κόσμος, ὅσοι εἴδαν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου καὶ ὅσοι ἄκουσαν καὶ ἔμαθαν γι’ αὐτὴν, ὅτι ὁ Κύριος πηγαίνει στὴν Ἱερουσαλἠμ ἔτρεξαν καὶ ἔστρωσαν τὰ ἐνδύματά τους στὸ δρόμο γιὰ νὰ περάσῃ πάνω τους ὁ Κύριος καὶ κρατώντας βάια φοινίκων ἔτρεξαν νὰ προϋπαντήσουν τὸ Χριστὸ κραυγάζοντες: «Ὡσαννά· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ.». Θριαμβευτικὴ ἡ εἴσοδος στὴν Ἁγία Πόλη γι’ Αὐτὸν ποὺ εἶναι ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ Ζωὴ χωρίς ὅμως τοὺς θρησκευτικοὺς ἡγέτες τοῦ λαοῦ, τοὺς Φαρισαίους, γιατὶ αὐτοὶ, ἄν καὶ εἴδαν, ἀκουσαν καὶ ἔμαθαν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, δὲν πίστεψαν ὅτι Αὐτὸς εἶναι ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ Ζωὴ, ἀντίθετα μάλιστα ζητοῦσαν νὰ Τὸν θανατώσουν. Θριαμβευτικὴ ἡ εἴσοδος στὴν Ἁγία Πόλη γι’ Αὐτὸν ποὺ εἶναι ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ Ζωή, ἡ ὁποία ὅμως θὰ Τὸν ὁδηγοῦσε στὸ ἐκούσιον Πάθος, στὴν προδοσία, στὸ Σταυρὸ, στὴ νίκη ἐπὶ τοῦ θανάτου διὰ τοῦ θανάτου Του καὶ στὴν Ἀνάσταση! Διερχόμενοι τὶς τελευταῖες ἡμέρες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ διαρκῶς ἀσκούμενοι στην μετάνοια, τὴ νηστεία καὶ τὴν προσευχὴ, ἄς ἔντρυφήσουμε στὰ ἐξόχως Θεολογικὰ μηνύματα αὐτῶν τῶν δύο ἰδιαίτερων ἡμερῶν, τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου καὶ τῆς Βαϊοφόρου, ὥστε νὰ ἀποκτήσουμε βιωματικὴ ἐμπειρία τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου καὶ νὰ συναναστηθοῦμε μαζὶ Του, γιατὶ, Αὐτὸς εἶναι ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ Ζωὴ. «Ἡ πάντων χαρά, Χριστὸς ἡ ἀλήθεια, τὸ φῶς ἡ ζωή, τοῦ κόσμου ἡ ἀνάστασις, τοῖς ἐν γῇ πεφανέρωται, τῇ αὐτοῦ ἀγαθότητι, καὶ γέγονε τύπος τῆς Ἀναστάσεως, τοῖς πᾶσι παρέχων θείαν ἄφεσιν.».

π. Ἐφραὶμ Ντέτσικας Ἐφημέριος ἐνορίας Περιβλέπτου πόλεως Ἰωαννίνων

ΠΗΓΗ