ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ – 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017

(Ἰω. 12, 1-18)

«Ἕξι μέρες πρὶν ἀπὸ τὸ πάσχα ἦλθε ὁ Ἰησοῦς στὴ Βηθανία ὅπου ἦταν ὁ Λάζαρος, ὁ ὁποῖος εἶχε πεθάνει, καὶ τὸν ἀνέστησε ἀπὸ τοὺς νεκρούς. Ἔκαμαν, λοιπόν, ἐκεῖ σ᾽ αὐτὸν δεῖπνον, καὶ ἡ Μάρθα διακονοῦσε· ὁ Λάζαρος ἦταν ἕνας ἀπ᾽ αὐτούς ποὺ κάθονταν μαζί του στὸ τραπέζι. Ἡ Μαρία, λοιπόν, ἀφοῦ ἔλαβε μία λίτρα μύρου καθαροῦ πολυτίμου ἀπὸ νάρδο, ἄλειψε τὰ πόδια τοῦ ᾽Ιησοῦ καὶ τὰ σκούπιζε μὲ τὰ μαλλιὰ ἀπὸ τὸ κεφάλι της· τὸ σπίτι γέμισε ὅλο ἀπὸ τὴν εὐωδία τοῦ μύρου. Λέγει, λοιπόν, ἕνας ἀπὸ τοὺς μαθητές του, ὁ Ἰούδας τοῦ Σίμωνα, ὁ Ἰσκαριώτης, ὁ ὁποῖος ἐπρόκειτο νὰ τὸν προδώση· γιατί αὐτὸ τὸ μύρο δὲν πωλήθηκε τριακόσια δηνάρια καὶ δὲν δόθηκε στοὺς φτωχούς; Εἶπε αὐτὸ ὄχι διότι τὸν ἔμελε γιὰ τοὺς φτωχούς, ἀλλὰ διότι ἦταν κλέφτης, καὶ εἶχε τὸ ταμεῖο μὲ τὰ χρήματα καὶ κρατοῦσε ἕνα μέρος ἀπ᾽ αὐτὰ ποὺ ἔβαζαν μέσα.

Εἶπε, λοιπόν, ὁ Ἰησοῦς· ἄφησέ την, τὸ ἔχει κρατήσει αὐτὸ γιὰ τὴν ἡμέρα τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου. Διότι τοὺς φτωχοὺς τοὺς ἔχετε πάντοτε μαζί σας, ἐμένα ὅμως δὲν θὰ μὲ ἔχετε πάντοτε. Πληροφορήθηκε τότε πολὺς ὄχλος ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους ὅτι εἶναι ἐκεῖ, καὶ ἦλθαν ὄχι μόνο γιὰ τὸν Ἰησοῦ, ἀλλὰ γιὰ νὰ δοῦν καὶ τὸ Λάζαρο ποὺ ἀνέστησε ἀπὸ τοὺς νεκρούς. Σκέφτηκαν οἱ ἀρχιερεῖς νὰ σκοτώσουν καὶ τὸ Λάζαρο, διότι πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους πῆγαν γι᾽ αὐτὸν καὶ πίστεψαν στὸν Ἰησοῦ. Τὴν ἄλλη μέρα πολὺς ὄχλος ποὺ ἦλθε γιὰ τὴ γιορτή, ὅταν ἄκουσε ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς στὰ Ἱεροσόλυμα, πῆραν τὰ βάϊα ἀπὸ τοὺς φοίνικες καὶ βγῆκαν ἔξω γιὰ νὰ τὸν προϋπαντήσουν, καὶ φώναζαν· Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, ὁ βασιλιὰς τοῦ Ἰσραήλ. Βρῆκε τότε ὁ Ἰησοῦς ἕνα γαϊδουράκι καὶ κάθισε ἐπάνω σ᾽ αὐτό, καθὼς εἶναι γραμμένο· μὴ φοβᾶσαι, θυγατέρα Σιών· ἰδές, ὁ βασιλιάς σου ἔρχεται καθισμένος ἐπάνω σὲ πουλάρι ὄνου. Αὐτὸ πρῶτα οἱ μαθητές του δὲν τὸ κατάλαβαν, ἀλλὰ ὅταν δοξάστηκε ὁ Ἰησοῦς, τότε θυμήθηκαν ὅτι αὐτὰ ἦταν γραμμένα γι᾽ αὐτόν, καὶ αὐτὰ ἔκαμαν γι᾽ αὐτόν. Ἔδινε τὴ μαρτυρία ὁ ὄχλος ποὺ ἦταν μαζί του ὅτι φώναξε τὸ Λάζαρο ἀπὸ τὸ μνημεῖο καὶ τὸν ἀνέστησε ἀπὸ τοὺς νεκρούς. Γι᾽ αὐτὸ καὶ τὸν προϋπάντησε ὁ ὄχλος διότι ἄκουσε ὅτι ἔκαμε αὐτὸ ἐδῶ τὸ σημεῖο».

* * *

Στὴν εὐαγγελικὴ αὐτὴ περικοπὴ βλέπουμε τόν Ἰησοῦ Χριστὸ, ἐπειδή ἀνέστησε τὸ Λάζαρο ἀπὸ τὸν τάφο, οἱ δυὸ ἀδελφές του, ἡ Μάρθα καὶ ἡ Μαρία προσπαθοῦν Τοῦ νὰ ἐκφράσουν τὴν εἰλικρινῆ καὶ μεγάλη τους εὐγνωμοσύνη, ἡ κάθε μία μὲ τὸ δικό της τρόπο.

Ἡ Μάρθα μὲ ἕνα καλὸ δεῖπνο, καὶ ἡ Μαρία μὲ μία λίτρα ὁλοκάθαρο πλύτιμο μύρο ἀπὸ νάρδο. Γιὰ μεγαλύτερη ἔκφραση ἀγάπης ἡ Μαρία χύνει ὅλο τὸ μύρο της στὰ πόδια τοῦ Κυρίου καὶ τὰ σκουπίζει μὲ τὰ ἴδια τὰ μαλλιά της ἀπὸ τὸ κεφάλι. Ὁ Ἰούδας τὴν πράξη αὐτὴ τῆς Μαρίας τὴ θεωρεῖ σπατάλη· λέει ὅτι θὰ ἦταν καλύτερα νὰ δοθῆ τὸ χρῆμα αὐτὸ γιὰ τοὺς φτωχούς, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸν ἑαυτό του· νὰ μποροῦσε νὰ πωλήση αὐτὸ καὶ νὰ κρατήση κάτι καὶ γι᾽ αὐτόν. Δὲν μποροῦν μερικοὶ νὰ καταλάβουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει χρέος νὰ προσφέρη κάτι ἀπ᾽ αὐτὸ ποὺ ἔχει καὶ στὸ Θεό, θυσία, ὅπως ἐδῶ ἡ Μαρία, γι᾽ αὐτὸ καὶ λέγουν τὰ λόγια τοῦ Ἰούδα· «γιατί αὐτὸ δὲν δόθηκε στοὺς φτωχούς;», ἐνῶ στὸ βάθος κρύβεται ἡ φιλαργυρία.

Ἀκόμα βλέπουμε στὴν εὐαγγελικὴ αὐτὴ περικοπὴ τὸν Ἰησοῦ νὰ ἔρχεται στὰ Ἰεροσόλυμα ταπεινά, καθισμένος ἐπάνω σὲ ἕνα γαϊδουράκι, καὶ ὁ πολὺς ὄχλος τῶν ἀνθρώπων ποὺ εἶχε μαζευτεῖ ἐκεῖνες τῆς μέρες ἐκεῖ γιὰ τὴ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ Πάσχα νὰ τὸν ὑποδέχεται ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη μὲ βάϊα ἀπὸ τοὺς φοίνικες καὶ φωνές· «ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ». Τὰ λόγια τοῦ ἁπλοϊκοῦ αὐτοῦ λαοῦ ἐκπληρώνουν ὅσα οἱ Προφῆτες προεῖπαν γιὰ τὴ θριαμβευτικὴ αὐτὴ εἴσοδο τοῦ Κυρίου στὰ Ἱεροσόλυμα· δείχνουν ἀκόμα πὼς αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς βασιλιὰς τοῦ νέου Ἰσραήλ, στὸν ὁποῖο καλοῦνται ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς νὰ ἔλθουν καὶ νὰ τὸν προσκυνήσουν. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ αἰώνιος Βασιλιὰς τῶν βασιλευόντων καὶ ὁ Κύριος τῶν κυριευόντων.

Ἡ πόλη σείεται ὅλη· νομίζει κανεὶς ὅτι ὅλοι αὐτοὶ πίστεψαν στ᾽ ἀλήθεια στὸ Χριστὸ καὶ τὸν ἀνακήρυξαν βασιλιά τους. Ἡ φωνὴ ὅμως τοῦ ὄχλου, ὅσο δυνατὴ καὶ πολυπληθὴς καὶ ἄν εἶναι ποτὲ δὲν ἐκφράζει τὴν ἀλήθεια, εἶναι ἀέρας δυνατὸς ποὺ γρήγορα φεύγει καὶ χάνεται. Αὐτὸς ὁ ὄχλος ποὺ σήμερα φωνάζει τὸ «ὡσαννὰ» στὸ Χριστό, ὁ ἴδιος σὲ λίγες μέρες, πάλι γιὰ τὸ Χριστό, θὰ φωνάζη στὸν Πιλᾶτο: «ἆρον ἆρον σταύρωσον αὐτόν». Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὅμως μένει στοὺς αἰῶνες· καὶ σήμερα θριαμβευτὴς στὰ Ἱεροσόλυμα, καὶ μεθαύριο ταπεινωμένος καὶ καρφωμένος ἐπάνω στὸ σταυρὸ εἶναι ὁ ἴδιος, ὁ αἰώνιος νικητὴς ποὺ νίκησε τὸ θάνατο μὲ τὸ θάνατό του καὶ χάρισε σὲ μᾶς τὴν αἰώνια ζωή. «Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ἀμήν.

π. Γ.Δ.Σ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΗΓΗ