ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀπόδοσις Ἑορτῆς Κοιμ. Θεοτόκου

23 Αὐγούστου 2015

(Φιλιπ. β΄ 5 - 11)

«ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος»

Αἰτία καί ἀφορμή πανηγύρεως ἱερᾶς ἡ σημερινή ἡμέρα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀφιερωμένη στό πρόσωπο τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου μας καί Μητέρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων, καθώς ἑορτάζουμε τήν ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεώς της.

Τό Ἀποστολικό κείμενο προβάλλει ἐμπρός μας ὅλο τό ἐκπληκτικό μυστήριο τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως. Πρόκειται γιά ἕνα δογματικό καί θεολογικό ἀριστούργημα, πού ἡ θεόπνευστη γραφίδα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, μέσω τῶν Φιλιππησίων, μᾶς ἔχει ἀποθησαυρίσει στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἄπειρος Θεός τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ὁ Δημιουργός «δι᾿ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο», ἔκρυψε τήν Θεία Του μεγαλειότητα καί ἔγινε ἄνθρωπος ὅμοιος μέ ἐμᾶς, χωρίς ἁμαρτία. Ἀσύλληπτη ἡ συγκατάβασή Του, γι’ αὐτό καί ἄπειρη ἡ ὕψωση καί ἡ δόξα Του. Ὅσο χαμηλά κατέβηκε, τόσο ψηλά ἀνῆλθε!

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγει χαρακτηριστικά: «Αὐτός ὁ (προαιωνίως γεννηθείς) ἀπό τόν Θεό (Πατέρα) Θεός Λόγος, ἀφοῦ ‘‘ἐκένωσεν’’ μέ ἀπόρρητο τρόπο τόν Ἑαυτό Του καί ‘’κατέβη’’ ἀπό τόν οὐρανό στήν ἔσχατη ἀνθρώπινη (ταπείνωση) καί ἀφοῦ τήν συνέδεσε μέ τόν Ἑαυτό Του, μέ τρόπο πού δέν λύνεται πλέον καί ταπεινώθηκε καί ἐπτώχευσε τή δική μας πτωχεία, ἔφερε τά κάτω ἄνω. Ἕνωσε τή θεότητα μέ τήν ἀνθρωπότητα, καί ἔτσι ὑπέδειξε σέ ὅλους τήν ταπείνωση ὡς τήν ὁδό πού ὁδηγεῖ πρός τά ἄνω, προβάλλοντας τόν Ἑαυτό Του ὡς παράδειγμα καί στούς ἀνθρώπους καί στούς Ἁγίους Ἀγγέλους».

Ὁ Θεός Πατέρας ὑπερύψωσε τόν Υἱό Του καί ὡς ἄνθρωπο στήν ἐξουσία καί τιμή τῆς Θεότητας. Τοῦ δίνει τήν πρώτη θέση στήν ἱεραρχία τοῦ ὁρατοῦ καί ἀοράτου κόσμου!

Ἀλλά τήν πορεία τῆς ὑψώσεως καί τιμῆς τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ἀκολούθησε καί ἡ Πανάχραντος Μητέρα Του, τῆς ὁποίας τήν ἔνδοξη Κοίμηση ἑόρτασε ὁλόκληρη ἡ στρατευομένη καί θριαμβεύουσα Ἐκκλησία Του.

Ἄν θελήσουμε νά ρίξουμε μία σύντομη ματιά στήν Ὀρθόδοξη Θεολογία καί στήν ἐκκλησιαστική μας ἱστορία, σχετικά μέ τήν Κυρία Θεοτόκο, θά δοῦμε ὅτι ἀνέκαθεν ἡ Παναγία μας κατεῖχε τήν εἰδική θέση μεταξύ τῶν ἁγίων. Εἶναι ἡ θαυμαστή προσωπικότητα πού λαμβάνει διαρκῶς τήν πρώτη θέση μεταξύ τῶν κτισμάτων τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό εἶναι καί ἡ περισσότερο ἐξυμνημένη μέσα στόν λειτουργικό μας πλοῦτο. Εἶναι ἡ «Τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξωτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ». Καί ἀκριβῶς μέσα σέ αὐτήν τήν ἁγία καί Ἱερά παράδοση πού κινοῦνται ἀκαταπαύστως οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, ἐδίδαξαν, ἀπό τά ἀποστολικά ἀκόμα ἔτη, ὅτι ἡ Παρθένος γέννησε τόν Θεάνθρωπο Κύριο καί ἄρα εἶναι Θεοτόκος. Τήν ὀνόμασαν Θεοτόκο, ὄχι βέβαια διότι ἔδωσε ἀρχή καί ὕπαρξη στόν προαιώνιο Θεό, ἀλλά διότι ὁ προαιώνιος Θεός–Λόγος, ἐχωρήθηκε «ἐν τῇ γαστρί αὐτῆς καί ἐξ αὐτῆς ἀμεταβλήτως», ἔλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση καί ἔγινε κάτι πού δέν ἦταν προηγουμένως, δηλ. Θεάνθρωπος.

Ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί Μητέρα τῶν πιστῶν Χριστιανῶν, βρίσκεται τώρα στόν βασιλικό, ἀπαστράπτοντα καί ὑπερκόσμιο θρόνο της καί ἀντικρίζει τόν μοναδικό καί ποθητό Υἱό της. Στέκεται δίπλα Του μέ μητρική παρρησία καί δέεται ὑπέρ ὅλου τοῦ κόσμου. Ὑπέρ τοῦ ταλαίπωρου Ἑλληνικοῦ μας Ἔθνους πού τόσο ἔχει προστατεύσει ἄχρι τοῦδε, καί φυσικά πρός πεῖσμα τῶν δαιμόνων καί τῶν ὀργάνων τους, θά συνεχίσει νά προστατεύει. Δέεται γιά τήν κάθε ψυχή, ὥστε νά ὁδεύει τήν ὁδόν τῆς σωτηριώδους μετανοίας.  Δέεται καί παρακαλεῖ κυρίως ὑπέρ τῶν Ὀρθοδόξων ποιμένων, ὥστε νά παραμένουν στά χρυσά καί αἰώνια πλαίσια τῆς Ὀρθοδόξου δογματικῆς καί ἠθικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὀρθοτομώντας τόν Λόγον τῆς Ἀληθείας Τοῦ Υἱοῦ της καί Θεοῦ μας.

Εἴθε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, αὐτές οἱ θερμές θεομητορικές της πρεσβεῖες, νά σώσουν τόν κόσμο ὁλόκληρο καί νά μᾶς χαρίσουν τό ἀκριβό χάρισμα τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς ὀρθοπραξίας, μέσα στήν εὐλογημένη ἀτμόσφαιρα τῆς Ἁγίας Ταπεινώσεως. Ἀμήν.