Η νεφέλη της Μεταμόρφωσης

Του Αρχιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου Δρ. Θ. 

Η Μεγάλη Δεσποτική Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος είναι μια τις σημαντικότερες, τόσο στην θεολογία της Εκκλησίας μας όσο και στην ζωή των χριστιανών.

Η εορτή αυτή μας υπενθυμίζει ότι η μεταμόρφωση του Χριστού πρέπει να αγκαλιάσει και την δική μας ζωή, και εμπειρία. Δεν απευθύνεται μόνο στους μοναχούς και κληρικούς, ούτε πρόκειται για μια απλή θεολογική ή δογματική συζήτηση.

Στο όρος Θαβώρ ο Χριστός, μπροστά στα θνητά μάτια των Αποστολών, Πέτρου, Ιακώβου και Ιωάννη, αποκαλύπτει την δόξα του Θεού, το άκτιστο φως.Αυτήν την ενέργεια του Χριστού επισημαίνει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.

Δεν άλλαξε ο Χριστός, αλλά άφησε να δουν οι Απόστολοι, αυτός που στην πραγματικότητα ήταν, δια μέσου των σωματικών οφθαλμών.

Μια θέα της δόξας και του άκτιστου φωτός, αποτελεί τη νοσταλγική δίψα του ανθρώπου από την ημέρα της εξόδου από τον Κήπο της Εδέμ. 

Στην Ευαγγελική Περικοπή της ημέρας που διαβάζεται,η στιγμή της μεταμόρφωσης γίνεται ανάμεσα σε τρεις Αποστόλους και δυο προφήτες.

Συγχρόνως, η φωνή του Πατρός έρχεται να υπομνηματίσει την θεότητα του Χριστού. 

Ενώ υπάρχουν πολλές αποδείξεις στα Ευαγγέλια για την θεότητα του Χριστού, όπως, το περπάτημα στη θάλασσα, αναστάσεις νεκρών, θαύματα ποικίλα, κ.π.ά. η στιγμή όμως της μεταμόρφωσης είναι αυτή που επιλέγει ο ίδιος ο Χριστός να δείξει και φανερώσει την θεότητα του.

Αυτό γίνεται στην συνομιλία με τους δύο μεγάλους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, Μωυσή και Ηλία, για τα δεινά, τα πάθη και τον Σταυρό που πρόκειται να υποστεί. 

Συγχρόνως μια νεφέλη φωτεινή έρχεται και σκεπάζει τα πάντα και επικρατεί σιγή και δέος. Το Κοντάκιο της Εορτής αναφέρει το εξής: «Επί του όρους μετεμορφώθης και ως εχώρουν οι μαθηταί σου την δόξαν σου, Χριστέ ο Θεός εθεάσαντο…». Είδαν όσο μπορούσαν να αντέξουν.

Η νεφέλη, πλημυρίζει το όρος. Είναι η νεφέλη της δόξας του Θεού. Είναι η νεφέλη που επισκίαζε τον Μωυσή στην συνάντηση με το Θεό. Είναι η νεφέλη που άρπαξε τον Προφήτη Ηλία από τα γήινα.

Είναι η νεφέλη που πλημύρισε με δόξα Θεού τον Ναό του Σολομώντα. Είναι η νεφέλη που έρχεται να ξεπεράσει την ανθρώπινη μας αδυναμία, τον εγκλωβισμό του Θεού στην σκέψη και στον στοχασμό μας. 

Η νεφέλη περισσότερο μας οδηγεί στην προσευχή μας από την ξηρότητα και την πολυγλωσσία στην γεύση της λάμψης του Άκτίστου φωτός.

Εκεί ο άνθρωπος σταματά να μιλά. Δεν θέλει να φύγει, όπως ο Απόστολος Πέτρος.

Ζητά να κάνουν τρεις σκηνές, κάτι που δεν γίνεται. Οι σκηνές δεν είναι σε θέση να περιέχουν τον Θεό. Είναι λίγες, είναι κτιστές και πεπερασμένες. 

Η νεφέλη μας δείχνει ότι ακριβώς το αντίθετο μπορεί να συμβεί. Αντί να προσπαθήσουμε να χωρέσουμε τον Θεό, την δόξα και το φως, στα δικά μας μοτίβα, συμβαίνει το αντίθετο.

Η νεφέλη μας οδηγεί στην δόξα του Θεού,Ψυχικά και σωματικά.

Μπορεί να είναι για εμάς, ένα υπερφυσικό γεγονός ή περισσότερο μια αδύνατη ενέργεια του Θεού. Αλλά για το Θεό τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.

Άλλωστε όπως αναφέρει και ο νυν Άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης, το φως της Μεταμόρφωσης έρχεται και λούζει κυριολεκτικά τον άνθρωπο.

Όχι μόνο στην ψυχή αλλά και στο σώμα.

Στα δεινά και τις σημερινές ταλαιπωρίες, ας προσευχόμαστε στο Σωτήρα, να μας αφήσει, να μας παραχωρήσει, να μας επιτρέψει και σε εμάς, να έχουμε και εμείς μια ακτίδα από το φως αυτό της Μεταμορφώσεως.

Και τέτοιες εμπειρίες έχουμε και σήμερα και μάλιστα από απλούς ανθρώπους, όχι μόνο παλαιά …