Κήρυγμα γιά Κυριακή 30.8.2015

Κυριακή ιγ΄ ἐπιστολῶν (Α’ Κορ. ιστ΄ 13-24)

Οἱ καλοί μας συνεργάτες

Μέσα στό διάβα τῆς ζωῆς μας συναντᾶμε πολλούς ἀνθρώπους. Ὑπάρχουν ὅμως μερικοί οἱ ὁποῖοι διακρίνονται γιά τήν ἀρετή τους, τήν καλοσύνη τους, τήν διακριτικότητά τους καί ἐν γένει γιά τό χαρισματικό τους χαρακτήρα. Αὐτούς ἀκριβῶς τούς ἀνθρώπους ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾶ νά ἐκτιμᾶμε μέ ὅλη μας τήν ψυχή. «Ἐπιγινώσκετε οὖν τούς τοιούτους» (Α΄ Κορ. ιστ΄ 18) γράφει πρός τούς Κορινθίους.

Στήν ἐποχή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ὑπῆρχαν τέτοιοι ἄνθρωποι πού τόν βοηθοῦσαν στό ἀποστολικό του ἔργο. Ἔθεταν στήν διάθεσή του τά σπίτια τους, τίς ὑπηρεσίες τους, τά χρήματά τους. Σέ σημεῖο μάλιστα πού νά ὁμολογήσει ὁ ἀπόστολος Παῦλος πώς ὅλοι αὐτοί ἀνέπαυσαν τό πνεῦμα του καί συμπλήρωσαν τό κενό πού εἶχε ἀφήσει μέσα του ἡ ἀπουσία ἄλλων προσφιλῶν συνεργατῶν του. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί διακρίνονταν γιά τήν αὐταπάρνηση τους καί γιά τόν ζῆλο τους, ἔβλεπαν τόν Ἀπόστολο σάν ἀπεσταλμένο τοῦ Θεοῦ καί ἀπέναντι στά πνευματικά πού τούς χάριζε αὐτοί ἀνελάμβαναν νά καλύψουν τίς ὑλικές του ἀνάγκες καί νά ἐξασφαλίζουν τίς καλές προϋποθέσεις γιά ἐπιτυχία τοῦ ἔργου του. Στά πρόσωπα αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων ὁ Ἀπόστολος Παῦλος βρῆκε τούς πρώτους συνεργάτες του, ἄνδρες καί γυναῖκες, πού ἦταν ἡ ἀρχική ζύμη σέ κάθε τόπο γιά τήν ἐγκαθίδρυση τῆς Ἐκκλησίας. Μέ ὅλους αὐτούς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διατηροῦσε στενό σύνδεσμο, γι’ αὐτό καί στίς ἐπιστολές του, κάθε φορά θυμᾶται τά πρόσωπα αὐτά καί στέλνει τούς ἀσπασμούς του καί ἐκδηλώνει τήν ἀγάπη του. Ἀλλά καί τά πρόσωπα αὐτά διατηροῦσαν μέσα τους ἀνάλογα αἰσθήματα γιά τόν πνευματικό τους Πατέρα πού τόν σέβονταν καί ἐκτελοῦσαν τίς συμβουλές του.

Ἀνάμεσά τους εἶχε δημιουργηθεῖ ἕνας ἅγιος δεσμός ἐν Χριστῷ πού μόνο ἡ ἁμαρτία μποροῦσε νά διασπάσει. Τίς περισσότερες φορές ὁ δεσμός αὐτός ἐπέζησε καί ἔγινε γιά ὅλους μας ἕνα πρότυπο γιά τίς σχέσεις πού πρέπει νά ἔχουμε γιά τούς πνευματικούς μας πατέρες.

Τέτοια πρόσωπα συναντᾶμε καί σήμερα ἐμεῖς οἱ κληρικοί, ὅπου τύχει νά ἐργασθοῦμε πνευματικά. Εἶναι πρόσωπα πού ἐκτιμᾶνε τόν κόπο μας καί μέ τήν ἀγάπη καί τήν στοργή τους  μᾶς ἐνθαρρύνουν ἠθικά στήν προσπάθειά μας. Συνήθως οἱ ἄνθρωποι νιώθουν μία εὐγνωμοσύνη γιά τόν Κύριο πρῶτα καί ὕστερα γιά μᾶς πού γίναμε τά ὄργανα γιά τήν σωτηρία τους καί γιά τήν εὕρεση τοῦ ὀρθοῦ προσανατολισμοῦ στήν ζωή τους. Ἔτσι στά πρόσωπά τους οἱ ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου βρίσκουμε τούς ἐθελοντικούς συνεργάτες μας στό ἔργο μας, ἀλλά καί τούς πρόθυμους συμπαραστάτες μας στίς διάφορες βιοτικές μας ἀνάγκες, πρᾶγμα πού δέν πρέπει νά σοκάρει. Ἤδη ἀπό τήν ἀποστολική ἐποχή καί ὕστερα στό διάβα πολλῶν αἰώνων τέτοια πρόσωπα διεδραμάτισαν σπουδαῖο ρόλο στήν διάδοση τῆς ἀλήθειας τοῦ Εὐαγγελίου, ἀνακουφίζοντας τούς κήρυκας τοῦ Λόγου ἤ ὑποβοηθώντας τό δύσκολο ἔργο τους. Σέ πολλές περιπτώσεις τά πρόσωπα αὐτά ἦταν ἀφιερωμένα στό ἀποστολικό ἔργο κι ἄφησαν ἄλλες ἀσχολίες γιά νά δωθοῦν μέ ἀφοσίωση σ’ αὐτό. Ἀπό τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι γνωστά τέτοια πρόσωπα πού στάθηκαν στό πλευρό μεγάλων σκαπανέων τοῦ χριστιανικοῦ πνεύματος καί βοήθησαν ἀποφασιστικά τήν Ἱεραποστολή.

Καί σήμερα ὁ θεσμός ἐπιβιώνει, ὅπου παρατηρεῖται ἀληθινός ζῆλος γιά διδασκαλία καί καθοδήγηση ἀπό μέρους καλῶν κληρικῶν. Καί εἶναι στ’ ἀλήθεια μία πραγματική ὄαση στήν ἐρημιά τῶν ποικίλων ἀντιξοοτήτων ἡ παρουσία τέτοιων ἁγιασμένων ψυχῶν, πού ἀφοῦ σώθηκαν καί προσανατολίσθηκαν στό δρόμο τοῦ Χριστοῦ καί ἀγωνίζονται νά κρατηθοῦν πιστές στόν ὅρκο τους, ἐκδηλώνουν τά εὐγενικά τους αἰσθήματα πρός τούς πατέρες τους ἐν Χριστῷ, ἀναπαύοντας τό πνεῦμα τους. Καί εἶναι νά θαυμάζει κανείς γιά τήν θεία οἰκονομία πού ἀπό τήν μιά μεριά ἐπιτρέπει νά δοκιμάζουμε οἱ πνευματικοί ἐργάτες τίς πίκρες τῆς σπορᾶς καί τίς ἀπογοητεύσεις τῆς ἀκαρπίας καί ἀπό τήν ἄλλη νά γινώμαστε τίς ἐκδηλώσεις σεβασμοῦ καί τιμῆς ἀπό μέρους λίγων μά ἐκλεκτῶν πνευματικῶν μας παιδιῶν, πού φωτισμένα ἀπό τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, νιώθουν τήν ὑποχρέωση νά μᾶς ἀνταποδώσουν, μέ τόν τρόπο αὐτό, τίς πνευματικές μας προσφορές.

Τό παράδειγμα αὐτῶν πρέπει νά τονίζεται γιά νά βρεῖ μιμητές. Εἶναι παράδειγμα ὡραίων ψυχῶν μέ αἰσθήματα ἀγάπης καί εὐγενείας. Καί τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἡ προτροπή εἶναι νά ἐκτιμᾶτε τά πρόσωπα αὐτά καί νά ἀναγνωρίζουμε τήν ἀξία τους καί τήν προσφορά τους. Γιατί τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ εἶναι δύσκολο, γι’ αὐτό καί κάθε συμπαράσταση στούς πνευματικούς πατέρες μας εἶναι ξέχωρα εὐλογημένη καί καρποφόρα. Δέν θά παύσουν βέβαια ποτέ νά ὑπάρχουν καί οἱ ἐπιλήσμονες. Αὐτοί πού θά καρπωθοῦν τά ὠφέλη ἀπό τό πνευματικό μας ἔργο καί θά κινήσουν τήν πτέρνα τους κατά τοῦ εὐεργέτου. Δέν θά παύσουν νά ὑπάρχουν κι αὐτοί, πού μέ τήν διαγωγή τους θά λογχίζουν τήν καρδιά μας. Ὅμως πλάϊ τους θά στέκωνται ἐλεγκτικοί γι’ αὐτούς, στοργικοί γιά μᾶς ἐκείνοι, πού «συνεργοῦντες» καί «κοπιῶντες» μαζί μας θά σηκώσουν τό βάρος τῶν ὥμων μας καί θά ἀναπληρώσουν τό «ὑστέρημα» τῶν πρώτων.

Ἄς εἶναι εὐλογημένοι οἱ ἐν Χριστῷ συνεργοί μας καί ἄς σελαγίζει παντοῦ τό παράδειγμά τους.