Η    Π Α Ρ Θ Ε Ν Ο Σ    Μ ΑΡ Ι Α

Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Κατά τήν ἐκκλησιαστική περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου στό κέντρο τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῶν πιστῶν εὑρίσκεται ἡ Παρθένος Μαρία.

Ἡ Καινή Διαθήκη μᾶς προσφέρει μέ αὐθεντικότητα τίς ἑξῆς πληροφορίες γιά τό πάντιμο πρόσωπο τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

α΄ Τόν ἕκτο μῆνα ἀπό τῆς συλλήψεως τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, ὁ ἄγγελος Γαβριήλ ἀπεστάλη ἀπό τόν Θεό πρός μία κόρη Παρθένο πού ὀνομαζόταν Μαριάμ καί ἦταν μνηστευμένη μ’ ἕνα ἄνδρα πού ὀνομαζόταν Ἰωσήφ καί κατοικοῦσαν στήν Ναζαρέτ τῆς Γαλιλαίας νά ἀναγγείλει στήν Μαρία τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ (Λουκᾶ α΄ 26, 27 ).

β΄. Μεταξύ τοῦ ἀγγέλου καί τῆς Παρθένου Μαρίας διεξάχθηκε ἕνας διάλογος πού ἀφοροῦσε στήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στήν δική Της ἀποστολή (Λουκᾶ α΄ 28-38)

γ΄ Ὁ μνηστήρας τῆς Παρθένου Μαρίας Ἰωσήφ σαφῶς ἀναφέρεται, ὅτι ἦταν «ἐξ οἴκου Δαβίδ», δηλαδή ἀπό τήν βασιλική γενιά τοῦ Δαβίδ. Γιά τήν Παρθένο Μαρία συμπεραίνεται ἀπό τήν ὑπόσχεση τοῦ Ἀγγέλου, ὅτι ὁ Υἱός πού θά γεννοῦσε ἐπρόκειτο νά καθίσει στόν «θρόνο Δαβίδ τοῦ πατρός αὐτοῦ» (Λουκᾶ α΄ 32).

δ΄ Ἡ Παρθένος Μαρία δέχθηκε μέ πολύ ταπεινό πνεῦμα καί πλήρη ὑποταγή, τήν θεία κλήση νά ὑπηρετήσει τό μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας, δηλώνοντας στόν Ἄγγελο (Λουκᾶ α΄ 38).

ε΄ Μετά τόν Εὐαγγελισμό Της ἐπισκέφθηκε τήν συγγενή Της Ἐλισάβετ καί μετά τόν ὕμνο της (Λουκᾶ α΄ 42-45), ἡ Παρθένος Μαρία ἀπάγγειλε τόν δικό Της εὐχαριστήριο ὕμνο, τό κείμενο τοῦ ὁποίου μαρτυρεῖ τήν βαθειά γνώση Της στά θεῖα κείμενα, συγκεκριμένα σέ 9 βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Λουκᾶ α΄ 46-55)

στ΄ Λίγο πρίν τήν γέννηση τοῦ Ἰωάννου ἡ Παρθένος Μαρία ἐπέστρεψε στήν Ναζαρέτ, ὅπου ὁ Ἰωσήφ κατόπιν τῆς ἐμφανίσεως τοῦ ἀγγέλου, πού τούς διέλυσε τίς ἀμφιβολίες του γιά τήν ἐγκυμοσύνη τῆς Παρθένου Μαρίας, «παρέλαβεν αὐτήν» (Κατά Ματθαῖον α΄ 18-21)

ζ΄ Τό διάταγμα τοῦ αὐτοκράτορα τῆς Ρώμης Αὐγούστου (31 π.Χ.-14 μ.Χ.) νά ἀπογράψει τούς ὑπηκόους τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Ρώμης γιά φορολογικούς λόγους πού συμπεριελάμβανε καί τά ἐδάφη τῆς Παλαιστίνης ἔφερε τήν Παρθένο Μαρία καί τόν Ἰωσήφ στήν Βηθλεέμ, ὅπου καί ἔτεκε τόν Υἱό Αὐτῆς τόν πρωτότοκο (Λουκᾶ β΄ 1-5)

η΄ Στίς 8 ἡμέρες ἀπό τήν γέννησή Του τό βρέφος περιτμήθηκε καί ὀνομάσθηκε Ἰησοῦς (Λουκᾶ β΄ 21).

θ΄ Ἀκολούθως στίς 40 ἡμέρες παρουσιάσθηκε ἀπό τήν Παρθένο Μαρία καί τόν Ἰωσήφ στό Ναό τῶν Ἱεροσολύμων, ὅπου καί προσφέρθηκε ἡ προβλεπομένη ἀπό τόν Νόμο τοῦ Μωϋσέως προσφορά, μάλιστα γιά τούς πτωχούς γονεῖς.

ι΄ Στό σπίτι Της στήν Ναζαρέτ ἔγινε ἡ προσκύνηση τῶν Μάγων (Ματθαίου β΄ 9-12)

ια΄ Μετά τήν προσκύνηση τῶν Μάγων, ἡ Παρθένος Μαρία μέ τόν Ἰωσήφ καί τόν Ἰησοῦ, ἔφυγε γιά τήν Αἴγυπτο, ἀπ’ ὅπου ἀργότερα ἐπέστρεψε στήν Ναζαρέτ μετά τόν θάνατο τοῦ Ἡρώδη, ὅταν τήν Ἰουδαία διοικοῦσε ὁ υἱός του Ἀρχέλαος (Ματθαίου β΄ 13-15)

ιβ΄ Μαζί μέ τόν Ἰωσήφ ἀνέβαινε κατ’ ἔτος στά Ἱεροσόλυμα γιά νά ἑορτάσουν τό Πάσχα τῶν Ἰουδαίων (Λουκᾶ β΄ 41 )

ιγ΄ Ἀργότερα ἐνῷ ὁ Ἰησοῦς κήρυττε στούς ὄχλους διαβάζουμε, ὅτι «ἡ μήτηρ καί οἱ ἀδελφοί αὐτοῦ» στάθηκαν ἔξω ἀπό τό σπίτι πού βρισκόταν ὁ Ἰησοῦς καί εἶχε συγκεντρωθεῖ πλῆθος Ἰουδαίων ζητώντας Τον (Ματθαίου ιβ΄ 46-50, Μάρκου γ΄ 31-35, Λουκᾶ η΄19-21).

ιδ΄ Στόν Σταυρό πάλι ἡ Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ παρακολουθεῖ τό μαρτύριο τοῦ Υἱοῦ Της, ὁπότε καί ὁ Ἰησοῦς τήν ἐμπιστεύθηκε στήν φροντίδα τοῦ μαθητοῦ Του Ἰωάννη » (Ἰωάννου ιθ΄ 25-27)

ιε΄ Τέλος Τήν βλέπουμε στό ἀνώγειο τῶν Ἱεροσολύμων μέ τούς Ἀποστόλους προσκαρτερώντας στήν προσευχή (Πράξεων α΄ 14).

Αὐτές εἶναι οἱ πληροφορίες πού οἱ θεόπνευστες Γραφές μᾶς προσφέρουν γιά την «Κεχαριτωμένη» καί «Εὐλογημένη ἐν γυναιξί», τό εὐλογημένο «σκεῦος ἐκλογῆς» πού ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ χρησιμοποίησε γιά τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ Του καί τήν εἴσοδό Του στόν κόσμο (Λουκᾶ α΄ 28)

1. Σ’ ὅλα τά ἐπίπεδα τῆς εὐαγγελικῆς παραδόσεως ἡ Παρθένος Μαρία εἶναι κυρίως «ἡ μητέρα τοῦ Ἰησοῦ» (Μάρκου γ΄ 31 ἑξ., Λουκᾶ β΄ 48, Ἰωάννου β΄ 1-12, Ἰωάννου ιθ΄ 25-27)

2. Αὐτός ὁ τίτλος «Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ» προσδιορίζει τό λειτούργημα τῆς Παρθένου Μαρίας, τήν ἀποστολή Της στό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Ἀπό τήν μελέτη τῶν κειμένων τῶν εὐαγγελίων προκύπτουν ὅτι:

α΄ Ἡ μητρότητά Της αὐτή εἶναι θεληματική (Λουκᾶ α΄ 26-38).

β΄. Ὅταν ἡ Παρθένος Μαρία γέννησε τόν Ἰησοῦ ἡ ἀποστολή Της, ὅπως συμβαίνει μέ ὅλες τίς μητέρες, ἁπλῶς ἄρχισε. (Λουκᾶ β΄48 καί Λουκᾶ β΄ 51).

     γ΄. Ἡ Παρθένος Μαρία παρέμεινε μητέρα ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἀνδρώθηκε.

     Βρίσκεται κοντά στόν Υἱό Της τήν ὥρα τῶν ὀδυνηρῶν ἀποχωρισμῶν (Μάρκου γ΄ 21, 31 καί Ἰωάννου ιθ΄ 25 ἑξ).

Ὅταν ἄρχισε τήν ἀποστολή Του στήν Κανᾶ μέ τά λόγια Του στήν παρέμβαση τῆς Μητέρας Του Παρθένου Μαρίας « Τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι; οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου » (Ἰωάννου β΄ 4 ).

δ΄. Στό ἑξῆς σ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ζωῆς Της πάνω στήν γῆ ἡ μητέρα ὑποχώρησε μπροστά στήν πίστη (Μάρκου γ΄ 32-35, Λουκᾶ ια΄ 27-28, Ἰωάννου β΄ 5)

     ε΄. Στόν Σταυρό ὁλοκληρώνεται αὐτή ἡ κένωση τῆς Μητέρας τοῦ Ἰησοῦ (Λουκᾶ β΄34-35)

στ΄. Στό Γολγοθᾶ ἡ μητρότητα Της ὁλοκληρώθηκε.

ζ΄. Ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς θέλησε νά ὑπομνήσει αὐτή τήν ἀποστολή τῆς Μαρία μέσα στήν Ἐκκλησία, ὅταν Τήν δείχνει νά προσεύχεται μέ τούς Δώδεκα, περιμένοντας τό ἅγιο Πνεῦμα (Πράξεων α΄ 14)

Ἡ ἴδια ἡ Παρθένος Μαρία καί Μητέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔχουσα ἐπίγνωση τῆς ἀποστολῆς Της ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ ὅτι θά γεννοῦσε τόν λυτρωτή καί σωτῆρα τοῦ κόσμου διαπιστώνει ὅτι οἱ γενεές τῶν ἀνθρώπων πού θά δέχονται τήν σωτηρία τους θά Τήν εὐγνωμονοῦν καί θά Τήν μακαρίζουν, θά Τήν ἐπαινοῦν καί θά Τήν τιμοῦν ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ «Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λουκᾶ α΄ 48)