«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΥ

28 Ιουνίου 2015

Τον Κύριο πλησίαζαν πολλοί άνθρωποι κατά την επίγεια δράση του. Κυρίως για να του ζητήσουν κάτι. Σήμερα είδαμε να τον πλησιάζει κάποιος αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού. Οι Ρωμαίοι είχαν κατακτήσει τα χρόνια εκείνα όλη την Μεσόγειο και τα μέρη φυσικά που έδρασε ο Χριστός. Ο ρωμαίος αξιωματικός είχε τον βαθμό του εκατόνταρχου, εξουσίαζε δηλαδή εκατό στρατιώτες, όπως οι σημερινοί λοχαγοί του στρατού μας. Αν και ήταν άνθρωπος της εξουσίας , δεν χάλασε όπως λέμε, αλλά παρέμεινε ένας ξεχωριστός άνθρωπος με σπάνιες αρετές και ξεχωριστά χαρίσματα που δεν τα συναντούμε πολλές φορές στους ανθρώπους που λένε ότι είναι χριστιανοί.

Παρακαλεί θερμά τον Κύριο να του θεραπεύσει τον ασθενή υπηρέτη του. Ο Κύριος ανταποκρίνεται αμέσως και τον διαβεβαιώνει ότι θα πάει ο ίδιος στο σπίτι του για να τον θεραπεύσει. Ο Εκατόνταρχος όμως, συναισθανόμενος την αμαρτωλότητά του, τον παρακαλεί να μην πάει στο σπίτι του γιατί δεν είναι άξιος να τον δεχτεί εκεί. Πιστεύει όμως ακράδαντα, ότι ο Κύριος με ένα λόγο του από μακριά μπορεί να πραγματοποιήσει την επιθυμία του. Παίρνει ως παράδειγμα τον εαυτό του που δίνει διάφορες εντολές στους στρατιώτες του και αμέσως αυτοί τις εκτελούν με προθυμία.

Η πίστη του είναι πολύ δυνατή και αποσπά τον δημόσιο έπαινο του Κυρίου, που ως καρδιογνώστης το γνωρίζει αυτό πολύ καλά, όμως το κάνει για τους παρόντες ,να πάρουν παράδειγμα από την πίστη του ρωμαίου αξιωματικού, που δεν υπάρχει ούτε στον εκλεκτό λαό του Θεού. Ακολούθησε μία συγκλονιστική προφητεία του Κυρίου μας ότι στην Βασιλεία του Θεού θα μπουν άνθρωποι άλλων εθνικοτήτων και τα παιδιά του Αβραάμ θα μείνουν έξω από αυτήν. Στην άλλη ζωή δηλαδή, μας περιμένουν μεγάλες εκπλήξεις.

Πρέπει να το προσέξουμε πολύ αυτό. Υπάρχει μία αίρεση που λέγεται εθνοφυλετισμός, κατά την οποία υπάρχουν κάποιοι λαοί που είναι ιδιαίτερα ευνοημένοι από τον Θεό. Οι Εβραίοι νόμιζαν τότε ότι αυτοί είναι ο εκλεκτός ,ο περιούσιος λαός του Θεού. Μετά, κάποιοι είπαν ότι πήραμε την θέση τους εμείς οι Έλληνες επειδή δεχτήκαμε τον Χριστό και αυτοί τον απέρριψαν.

Αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο Θεός δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους. Τους αγαπά όλους και καλεί κοντά Του τους πάντες. Εκλεκτοί είναι όσοι κάνουν το θέλημά Του όπου και να βρίσκονται, ανεξάρτητα από χρώμα φυλή και γλώσσα. Οι διάφορες διακρίσεις δεν υπάρχουν πλέον στον νέο λαό του Θεού και στην οικογένεια του Θεού ανήκουν όλοι όσοι τον πιστεύουν , τον ακολουθούν και εφαρμόζουν πρόθυμα και αγόγγυστα τις εντολές του.

Ποιος έχει την βαθιά ταπείνωση του Εκατόνταρχου , που ομολόγησε δημόσια ότι δεν είναι άξιος να δεχτεί τον Κύριο στο σπίτι του; Αυτό σημαίνει ότι έχει αληθινή ταπείνωση πάνω στην οποία στηρίζονται όλες οι αρετές του ανθρώπου. Συναισθάνεται την μηδαμηνότητά του αναγνωρίζοντας ότι μπροστά του έχει τον ίδιο τον Θεό. Οι Ιουδαίοι , που γνώριζαν υποτίθεται τον αληθινό Θεό ,έχουν τέτοια πίστη και τέτοια ταπείνωση; Εμείς σήμερα μπορούμε εύκολα να πούμε ότι δεν είμαστε άξιοι να κατοικήσει ο Θεός μέσα στον οίκο της ψυχή μας; Το λέμε κάποιες φορές με τα λόγια μας και όχι με την καρδιά μας. Υπάρχει η αληθινή ταπείνωση που έχει ο εκατόνταρχος, υπάρχει και η ταπεινολογία που δεν έχει καμιά αξία.

Ενώ έχουμε τόσες αδυναμίες και ένα σωρό αμαρτωλά πάθη, νομίζουμε ότι είμαστε ενάρετοι και δίκαιοι και τολμούμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους διπλανούς μας και νομίζουμε ότι είμαστε και τέλειοι. Έτσι, ούτε τους άλλους αγαπάμε πραγματικά, ούτε τα σφάλματά μας παραδεχόμαστε για να τα διορθώσουμε. Η αναγνώριση των σφαλμάτων μας είναι το πρώτο βήμα που θα κάνουμε για να μετανοήσουμε ειλικρινά. Η συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας και η επίγνωση του εαυτού μας, θα μας κάνει να ζητήσουμε το έλεος του Θεού. Η κριτική στους άλλους δείχνει έπαρση και μόνο την καταδίκη μας μπορεί να φέρει. Η κρίση είναι έργο του Θεού και κάποιος που δεν έκρινε ποτέ στη ζωή του δεν κατακρίθηκε και από τον Κύριο.

Είναι σφάλμα μεγάλο να νομίζουμε ότι επειδή ακούσαμε κάποια κηρύγματα, κάναμε κάποιες προσευχές και κάποιες καλές πράξεις είμαστε δίκαιοι και υπεράνω των άλλων. Η κρίση του Θεού μας ενδιαφέρει και διαρκώς αυτή να έχουμε στο νου μας για να προσέχουμε στην ζωή μας. Κάποιος, που κατά την γνώμη μας είναι αμαρτωλός, κάποια στιγμή μπορεί να διορθωθεί και εμείς να μείνουμε έξω του νυμφώνος. Η κριτική που κάνουμε στους άλλους δείχνει ότι δεν έχουμε πραγματική αγάπη, ενώ ο Εκατόνταρχος αγαπούσε τον υπηρέτη του σαν να ήταν παιδί του.

Η πίστη, η ταπείνωση και η αγάπη του ρωμαίου αξιωματικού επιβραβεύτηκαν από τον Κύριο και με το θαύμα που ακολούθησε. Ο παράλυτος υπηρέτης έγινε καλά με τον λόγο του Κυρίου. Η μεγάλη πίστη έφερε το μεγάλο θαύμα. Δεν χρειάστηκε καθόλου να ερωτηθεί αν πιστεύει ,αυτό φάνηκε από τον τρόπο που πλησίασε τον Κύριο και διετύπωσε το αίτημά του. Από την ακράδαντη πεποίθησή του ότι ο Ιησούς με ένα λόγο του μπορεί να θεραπεύσει τον αγαπημένο του υπηρέτη.

Πολλές φορές κι εμείς καταφεύγουμε στον Θεό ελπίζοντας σε ένα θαύμα. Ο Θεός ανταποκρίνεται όταν υπάρχει πίστη και όταν αυτό που ζητάμε είναι για την σωτηρία μας. Πολλά θαύματα έχουμε δει στην ζωή την δική μας και στην ζωή των συνανθρώπων μας. Αρκετές φορές όμως φαίνεται σαν να μην μας ακούει ο Θεός. Μπορεί να μην τον παρακαλούμε με πίστη, μπορεί να υπάρχουν και κάποιοι άλλοι λόγοι που τους αγνοούμε. Ξέρει ο Θεός καλύτερα από μας γιατί ο Θεός στο βάθος βλέπει την σωτηρία μας. Και αν ακόμη ο Κύριος δεν ανταποκριθεί σε κάποιο αίτημά μας, μένει σίγουρα το κέρδος της προσευχής που κάναμε.

Πόσοι σκληροί συνάνθρωποί μας δεν μαλάκωσαν όταν βρέθηκαν στο κρεβάτι του πόνου! Πόσοι σώθηκαν επειδή έδειξαν υπομονή στις δυσκολίες και αντιμετώπισαν τον πόνο σαν γιατρικό για τα πάθη τους και σαν ένα μέσο που θα τους χαρίσει τον Παράδεισο. Ο σύγχρονος άγιος Παΐσιος έλεγε ότι ο παράδεισος γέμισε από καρκινοπαθείς. Ο Θεός επιδιώκει να μας σώσει με κάθε τρόπο ενώ εμείς δεν το καταλαβαίνουμε.

Ας έχουμε εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού και ας μη βιαζόμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα. Πολλά ερωτηματικά που μένουν στην ζωή αυτή αναπάντητα θα απαντηθούν στην άλλη ζωή. Τότε πολλοί, βλέποντας το κέρδος από την αγόγγυστη καρτερία που έδειξαν κατά τις διάφορες δοκιμασίες που τους βρήκαν στην παρούσα ζωή θα πουν: Γιατί Θεέ μου δεν μας έδωσες και άλλες δοκιμασίες και άλλες θλίψεις όταν ζούσαμε στον πρόσκαιρο κόσμο της φθοράς και της ματαιότητας;

π. Γ.Τ.