ΚΥΡΙΑΚΗ 14-6-2015

Σήμερα ἀκούσαμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ μᾶς λέει: Ἀδελφοί, δόξα, τιμὴ καὶ εἰρήνη προσμένουν ὅποιον κάνει τὸ καλό, πρῶτα τὸν Ἰουδαῖο ἀλλὰ καὶ τὸν ἐθνικό· γιατί ὁ Θεὸς δὲν κάνει διακρίσεις. Ἔτσι, λοιπόν, ὅσοι ἁμάρτησαν χωρὶς νὰ ξέρουν τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ θὰ καταδικαστοῦν ὄχι μὲ κριτήριο τὸ νόμο. Κι ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὅσοι ἁμάρτησαν γνωρίζοντας τὸ νόμο θὰ δικαστοῦν μὲ κριτήριο τὸ νόμο. Γιατί στὸ θεϊκὸ δικαστήριο δὲ δικαιώνονται ὅσοι ἄκουσαν ἁπλῶς τὸ νόμο, ἀλλὰ μόνο ὅσοι τήρησαν τὸ νόμο. Ὅσο γιὰ τὰ ἄλλα ἔθνη, ποὺ δὲ γνωρίζουν τὸ νόμο, πολλὲς φορὲς κάνουν ἀπὸ μόνοι τους αὐτὸ ποὺ ἀπαιτεῖ ὁ νόμος.

Αὐτὸ δείχνει πώς, ἂν καὶ δὲν τοὺς δόθηκε ὁ νόμος, μέσα τους ὑπάρχει ὁ νόμος. Ἡ διαγωγὴ τοὺς φανερώνει πὼς οἱ ἐντολὲς τοῦ νόμου εἶναι γραμμένες στὶς καρδιές τους· καὶ σ’ αὐτὸ συμφωνεῖ καὶ ἡ συνείδησή τους, ποὺ ἡ φωνή της τοὺς τύπτει ἢ τοὺς ἐπαινεῖ, ἀνάλογα μὲ τὴ διαγωγή τους. Ὅλα αὐτὰ θὰ γίνουν τὴν ἡμέρα ποὺ ὁ Θεὸς θὰ κρίνει διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τὶς κρυφὲς σκέψεις τῶν ἀνθρώπων, ὅπως λέει τὸ εὐαγγέλιό μου.

Στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ γίνεται ἀναφορὰ στὸ Νόμο. Μὲ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, διαταράχθηκαν οἱ σχέσεις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καθὼς ἐπίσης καὶ οἱ σχέσεις τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ περιβάλλον.  Γιὰ νὰ καταφέρει νὰ ἐπιβιώσει μέσα στὴ νέα πραγματικότητα ποὺ δημιουργήθηκε χρειάστηκε νὰ δημιουργήσει νομικὰ πλαίσια καὶ νομικὲς διατάξεις, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν ὁδηγηθεῖ στὸ χάος καὶ τὴν καταστροφή. Γιὰ τὴ θέσπιση καὶ τήρηση τῶν νόμων αὐτῶν ἔβαλε ὡς θεμέλιο τὸν ἠθικὸ νόμο, ὁ ὁποῖος εἶναι σύμφυτος μὲ τὸν ἄνθρωπο. Ἡ τήρηση καὶ ἡ ἀπόρριψη αὐτῶν τῶν νόμων στηρίχθηκε στὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, στὸ νὰ τοὺς τηρήσει ἢ νὰ τοὺς ἀπορρίψει. Ὁ Ἀδὰμ μὲ τὴν μὴ τήρηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ ἔχασε τὴ δυνατότητα νὰ ζεῖ κοντά  του. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐπιλέγει ἐλεύθερα νὰ ζεῖ κοντὰ στὸ Θεὸ τηρεῖ τὶς ἐντολὲς, τὶς ὁποῖες ἔδωσε ὁ Θεός. Ὁ Θεὸς τοποθέτησε τὸ φυσικὸ νόμο ὡς μέσο γνώσεως τοῦ Θεοῦ. Ὁ φυσικὸς νόμος ἀποτελεῖ τὴ θεία Ἀποκάλυψη καὶ γνώση τοῦ Θεοῦ γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι δὲν γνώρισαν τὴν ἐν Χριστῷ Ἀποκάλυψη. Ὁ Γραπτὸς νόμος, ὁ ὁποῖος παραδόθηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ στὸν ἐκλεκτὸ λαὸ του, τὸν Ἰσραὴλ, στὸ ὄρος Σινά, ἀποτελεῖ ἕνα νέο μέσο καὶ τρόπο γνώσεως τοῦ Θεοῦ, σὲ σχέση μὲ τὸ φυσικὸ νόμο. Ὁ νόμος τοῦ Σινᾶ, σύμφωνα μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, «παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν», ὥστε «ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν» ( Γαλ. 3:24,25).

Ἡ τήρηση τοῦ νόμου ἀλλὰ καὶ τῶν ἔργων τοῦ νόμου δὲν μποροῦν νὰ σώσουν τὸν ἄνθρωπο. Αὐτὸ ποὺ σώζει τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεία χάρη ἀποτελεῖ τὴ δωρεὰ τῆς σωτηρίας ποὺ χαρίζει ὁ Θεός. Δὲν ἐπιτυγχάνεται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο μὲ τὶς δικές του δυνάμεις καὶ προσπάθειες. Μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος ὑπερβαίνει τὸ νόμο ζώντας στὸ χῶρο τῆς χάριτος. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς σὲ τελευταία ἀνάλυση ἀποτελεῖ τὸν καθ’ αὐτὸ Νόμο τῆς Χάριτος. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει: «οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσομεν» (Ρωμ. 6:4). Αὐτὴ ἡ καινότητα τῆς ζωῆς ἐγκαθιδρύθηκε  ἀπὸ τὸν Χριστὸ μὲ τὴν Ἐκκλησία του, καὶ ὁ πιστὸς μετέχει σὲ αὐτὴν καὶ τὴν προγεύεται ζώντας τὴ Θεία Λειτουργία καὶ συμμετέχοντας στὸ ποτήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἡ βίωση ἀπὸ τὸν πιστὸ τοῦ νόμου τῆς χάριτος τὸν ἀπέβαλε ἀπὸ τὴ λογικὴ τῶν ἠθικῶν κανόνων, ὅπως αὐτοὶ βιώνονταν ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὸν ὁδήγησε στὸ νὰ ζεῖ τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἄνθρωπος τῆς χάριτος ἑνώθηκε μὲ τὸν Χριστὸ μέσω τοῦ βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος, ὅπου πεθαίνει ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος καὶ ξαναγεννιέται ὁ νέος, ὁ καινὸς ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος συντονίζει τὸ θέλημά του μὲ τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ.  «καὶ δὸς μεταποιηθῆναι τὸν ἐν αὐτῷ βαπτιζόμενον εἰς τὸ ἀποθέσθαι μὲν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον, τὸν φθειρόμενον κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης, ἐνδύσασθαι δὲ τὸν νέον, τὸν ἀνακαινούμενον κατ’ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν· ἵνα, γενόμενος σύμφυτος τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου σου διὰ τοῦ Βαπτίσματος, κοινωνὸς καὶ τῆς ἀναστάσεώς σου γένηται» (Εὐχὴ Βαπτίσματος).  Αὐτὴ ἡ τήρηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ γιὰ τὸν ἄνθρωπο τῆς χάριτος τὴν ὑπέρβαση κάθε ἀνθρώπινου νόμου.

Σήμερα ἕνα βασικὸ ἐρώτημα, τὸ ὁποῖο θὰ πρέπει νὰ μᾶς ἀπασχολήσει εἶναι: σὲ ποιὸ στάδιο τοῦ νόμου βρισκόμαστε. Μήπως, ἐνῶ ἔχουμε τὸ νόμο τῆς χάριτος, ἐμεῖς βρισκόμαστε στὸ νόμο τῆς πτώσεως; Μήπως ὁ καθένας πράττει, ὅπως θέλει χωρὶς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐπαναπαύεται, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι ποὺ εἶχαν τὸ νόμο καὶ πίστευαν ὅτι μόνο αὐτοὶ θὰ σωθοῦν; Πολλὲς φορὲς νομίζουμε ὅτι εἴμαστε προνομιοῦχοι, ἐπειδὴ ἔχουμε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ξεχνοῦμε τὶς ὑποχρεώσεις μας, οἱ ὁποῖες εἶναι περισσότερες ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ δὲ γνωρίζουν τὸ Εὐαγγέλιο. Μὲ βάση τὸ φυσικὸ νόμο ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γνωρίζουν ποιό εἶναι τὸ καλὸ καὶ ποιὸ εἶναι τὸ κακό. Τὰ ἔθνη ποὺ γνωρίζουν τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ θὰ κριθοῦν βάσει αὐτοῦ τοῦ νόμου. Τὰ ὑπόλοιπα ἔθνη θὰ κριθοῦν μὲ βάση τὴ δικαιοκρισία τοῦ Θεοῦ.