Κυριακή των Βαίων.

Mερικές ημέρες πριν από το Πάσχα, ο Κύριος περπατούσε στην οδό μαζί με τους μαθητές του και άρχισε να τους εξιστορεί τι επρόκειτο να συμβεί, ώστε αφενός να είναι έτοιμοι, αφετέρου να μπορέσουν να διακρίνουν ότι είναι ο Υιός του Θεού, που εκουσίως πορεύεται προς το πάθος. Τους τα εξιστόρησε όλα με κάθε λεπτομέρεια: θα τον παραλάβουν οι αρχιερείς και οι γραμματείς, θα τον καταδικάσουν σε θάνατο και θα τον παραδώσουν σε αλλοεθνείς και απίστους, οι οποίοι θα τον εμπαίξουν, θα τον μαστιγώσουν, θα τον φτύσουν στο πρόσωπο και στο τέλος θα τον θανατώσουν. ΑΛΛΑ! Την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί!


Άραγε, πως εξέλαβαν την εξιστόρηση αυτή οι μαθητές; Αρχικά φαίνεται πως υπήρξε σιωπή. Ο Δεσπότης των όλων, εκείνος που είδαν οι μαθητές με τα μάτια τους να κάνει εκ γενετής τυφλούς να βλέπουν, να καθαρίζει λεπρούς, να ανασταίνει νεκρούς, θα υπομείνει όλα αυτά; Γιατί άραγε; Θυμηθείτε την παράλληλη διήγηση από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, όπου ο Πέτρος πήρε τον Κύριο παράμερα και του ζήτησε να αποφύγει το πάθος. «Δεν σου αξίζει, Κύριε, τέτοιο πάθος», του είπε, εννοώντας πως δεν είναι δυνατόν ο Κύριος της δόξης να ταπεινωθεί μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού. Και ο Κύριος του απάντησε «Ύπαγε οπίσω μου σατανά, γίνεσαι εμπόδιο σε εμένα, γιατί φρονείς αυτά που θέλουν οι άνθρωποι και όχι αυτά που θέλει ο Θεός.»

Μήπως ο Ιησούς δεν ήταν εκείνος που λίγο καιρό πριν διέφυγε, όταν δίδασκε στη Γαλιλλαία και ο λαός εξοργίστηκε μαζί του, θέλοντας να τον βγάλει από την πόλη και να τον πετάξει στο γκρεμό; Κατάφερε να ξεγλυστρίσει από τα χέρια τους και να αποφύγει το θάνατο. Γιατί; Γιατί δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα! Η ώρα που οικονόμισε ο Κύριος πλησίαζε όταν διηγήθηκε στους μαθητές του τι θα του συμβεί στα Ιεροσόλυμα. Ενώ στη μία περίπτωση χρησιμοποίησε τη θεϊκή του δύναμη και διέφυγε του θανάτου, τώρα ο ίδιος εξιστορεί τι θα πάθει. Και αυτό που θα πάθει είναι η μεγαλύτερη ταπείνωση που μπορεί να υποστεί άνθρωπος πάνω στη γη. Ενώ στη μία περίπτωση απέφυγε το εξαγριωμένο πλήθος, τώρα ο ίδιος εξανιστάμενος αποπείρε τον Πέτρο, που από την πολύ του αγάπη ξέχασε ότι το θέλημα του Θεού είναι υπεράνω ακόμη και της κατά κόσμον αγάπης, γιατί εκείνος είναι η Αγάπη και το θέλημά Του είναι ευεργεσία για τον κόσμο.

Φαίνεται ότι οι μαθητές, έμειναν στα φρικτά που επρόκειτο να συμβούν και παρέβλεψαν ότι ο Κύριος δεν παρουσίασε τη φρίκη χωρίς να δώσει την ελπίδα: Την τρίτη ημέρα υποσχέθηκε ότι θα αναστηθεί! Αλλά τα απαίδευτα, τότε, μυαλά των μαθητών, που αδυνατούσαν να μετέχουν στο μυστήριο της Θεϊκής θυσίας, που μέλημά τους είχαν τη θέση που θα καταλάβουν στη Βασιλεία του Θεού, προσπέρασαν το μήνυμα της ελπίδας που ξεκάθαρα ο Χριστός τους είπε: Το μεταίχμιο μεταξύ θανάτου και ζωής είναι πολύ μικρό, γιατί δεν κατέρχομαι στον Άδη για να εξοφλήσω αμαρτία αλλά για να την καταργήσω!

Έρχεται ο Κύριος προς το πάθος. Μικρό θα είναι το διάστημα και δεν θα είναι μαζί μας. Και πάλι μικρό θα είναι το διάστημα και ο Κύριος θα είναι πάλι μαζί μας. Έρχεται ο Κύριος προς το πάθος για να επιτευχθεί η νίκη, για να είναι στον κόσμο δυνατή η απάθεια, για να σχισθεί το χειρόγραφο του προπατορικού αμαρτήματος, για να θριαμβεύσει κατά του διαβόλου, για να καταργηθούν οι τάφοι, για να θεραπευθούν τα τραύματα του κάθε ανθρώπου... Ο Χριστός δεν θέλει να αποφύγει το θάνατο. Τον αποζητά και εκπληρώνει επακριβώς το σχέδιο της Θείας Οικονομίας. Έρχεται· ας ετοιμαστούμε κι εμείς να ανέβουμε μαζί του στα Ιεροσόλυμα, και μέσα από τις ακολουθίες, τη μετάνοια και τη Θεία Κοινωνία να πανηγυρίσουμε μαζί Του την Ένδοξό Του Ανάσταση!

Π.Π