Κυριακή Β΄ Νηστειών. «Γρηγορίου του Παλαμά»

(Μαρκ. β΄ 1-12)

8 Μαρτίου 2015

Αγαπητοί μου Χριστιανοί, σήμερα δεύτερη Κυριακή των Νηστειών, ακούσαμε στο Ευαγγέλιο για ένα ιδιαίτερο και πολύ ξεχωριστό θαύμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Το Ευαγγέλιο σήμερα μας μίλησε για την θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ. – Τι κάνει όμως αυτό το θαύμα να είναι ιδιαίτερο και ξεχωριστό; Ο τρόπος με τον οποίο φέρανε τον άρρωστο στο Χριστό τέσσερις άνθρωποι.

Μας πληροφορεί, λοιπόν, η σημερινή Ευαγγελική περικοπή πως κάποτε ο Κύριος μπήκε στην Καπερναούμ και αμέσως διαδόθηκε πως ήταν σ’ ένα σπίτι «και ελάλει αυτοίς τον λόγον». Και αμέσως μαζεύτηκαν σ’ εκείνο το σπίτι τόσοι πολλοί για να τον ακούσουν, ώστε να μη χωρούν να καθίσουν ούτε στην αυλή του σπιτιού. Έρχονται τότε τέσσερις άνθρωποι οι οποίοι σήκωναν έναν παραλυτικό. Και επειδή δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν τον Κύριο από τον κόσμο, έβγαλαν τη στέγη του σπιτιού σ’ εκείνο το μέρος που ήταν ο Ιησούς και αφού άνοιξαν τόπο κατέβασαν το κρεβάτι όπου επάνω ήταν κατάκοιτος ο παραλυτικός. Όταν ο Χριστός είδε την πίστη αυτών των τεσσάρων ανθρώπων, λέει στον παραλυτικό: «τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου». Εν τω μεταξύ, μέσα στο πλήθος υπήρχαν πολλοί γραμματείς, οι οποίοι διαλογίζονταν πως μπορεί αυτός ο άνθρωπος να συγχωρεί αμαρτίες, αφού κάτι τέτοιο μπορεί να το κάνει μονάχα ο θεός. Ο Κύριος όμως κατάλαβε την σκέψη των Ιουδαίων και για να τους δείξει την εξουσία που έχει να συγχωρεί στη γη αμαρτίες, λέει στον παραλυτικό να σηκωθεί επάνω, να πάρει το κρεβάτι του και να πάει στο σπίτι του.

Όταν, αδελφοί μου, ο Κύριος τελεί ένα θαύμα, θέλει να μας δείξει πως θα είναι ο καινούριος κόσμος, ο ανακαινισμένος κόσμος, δηλαδή η Βασιλεία του Θεού. Και στη Βασιλεία του Θεού, όπως ακριβώς συμβαίνει σε ένα θαύμα του Χριστού μας, παύει να υπάρχει ο πόνος, η φθορά και ο θάνατος. – Αυτό δεν συνέβη και με τον παραλυτικό του σημερινού Ευαγγελίου; Επομένως, μέσα από κάθε θαύμα που τελεί ο Κύριος, εμείς μπορούμε να πάρουμε μια γεύση για το τι θα συμβαίνει στον Παράδεισο.

Δεν είναι τυχαίο που στην Καινή Διαθήκη δεν συναντάμε πουθενά τη λέξη θαύμα. Και αυτό συμβαίνει διότι η λέξη θαύμα σημαίνει θάμπωμα, εντυπωσιασμός. Και ο Χριστός μας όταν επιτελούσε ένα θαύμα δεν ήθελε να εντυπωσιάσει ή να αποδείξει τη θεότητά του. Στα ιερά κείμενα η λέξη θαύμα αντικαθίσταται με τη φράση «σημεία και τέρατα». – Γιατί άραγε; Γιατί η λέξη σημείο, σημαίνει σημάδι. Και πράγματι, τα θαύματα που τελούσε ο Χριστός μας ήτανε σημάδια που έδειχναν στον άνθρωπο έναν και μόνο προορισμό. Τη Βασιλεία του Θεού.

Όμως, το σημερινό θαύμα με τον παραλυτικό, μας φανερώνει ακόμα μια αλήθεια. Την προϋπόθεση που θέτει ο Κύριος για να τελέσει ένα θαύμα. Και η προϋπόθεση πάντοτε είναι η αληθινή πίστη. Ο Χριστός μας δεν εξαναγκάζει κανένα να δεχτεί τη θαυματουργική του παρέμβαση. Αντίθετα πρώτα ρωτάει – θέλεις να γιατρευτείς; - πιστεύεις σε μένα ότι μπορώ να σε γιατρέψω; Και όταν στη συνέχεια ο άνθρωπος τον πιστέψει αληθινά, τότε μόνο ο Χριστός γίνεται παρών και θαυματουργεί. Λέει ένας σύγχρονος θεολόγος: «Το θαύμα δεν επιβάλλεται, δεν εκβιάζει τη βούληση και τη θέληση των ανθρώπων. Ο κάθε άνθρωπος ελεύθερα προσέρχεται και πρέπει να έχει πλήρη συνείδηση των ενεργειών του. Για να λειτουργήσει το θαύμα χρειάζεται έδαφος πρόσφορο και γόνιμο».

Ο παραλυτικός όμως του σημερινού Ευαγγελίου δεν ήταν σε θέση να προσεγγίσει το Χριστό και να δηλώσει την πίστη του. Διότι η αμαρτία του είχε διαταράξει ακόμα και αυτήν την υγεία του. Έτσι αφού ο παραλυτικός δεν μπορούσε να πλησιάσει το Χριστό, τον αγκάλιασε η πίστη τεσσάρων ανθρώπων που έκαναν τα πάντα για να φέρουν τον άρρωστο κοντά στο Κύριο. Έτσι στα μάτια του Χριστού μας, οι τέσσερις αυτοί άνθρωποι γίνονται ήρωες. Και γίνονται ήρωες γιατί ένιωσαν την ανάγκη του παραλυτικού και την έκαναν δική τους ανάγκη.

Αδελφοί μου, σήμερα ο Χριστός μας, μέσα από το θαύμα που έκανε στην Καπερναούμ θέλει γι’ ακόμα μια φορά να μας υπενθυμίσει τον προορισμό μας, που δεν είναι άλλος από τον Παράδεισο, από την Βασιλεία του Θεού. Προϋπόθεση για να γευθεί κάποιος τη παραδείσια χαρά, είναι η αληθινή πίστη. Όμως σήμερα αληθινή πίστη ο Χριστός ονομάζει τον κόπο και τον αγώνα των τεσσάρων ανθρώπων που έφεραν τον άρρωστο κοντά Του. Έτσι μας στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα που σίγουρα θα μας βοηθήσει, αδελφοί μου, να συνεχίσουμε σωστά τον αγώνα της Μεγάλης Σαρακοστής. Και το μήνυμα αυτό λέει πως στην ζωή μας, δεν μπορούμε να πορευόμαστε μόνοι μας, αλλά πως η πίστη μας πρέπει να περνάει μέσα από τους αδελφούς μας και να συμπληρώνεται απ’ αυτούς. Πως οι ανάγκες των αδελφών μας πρέπει να γίνουν και δικές μας ανάγκες. Μόνο τότε θα μπορέσουμε, όπως λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, που η Εκκλησία μας τιμάει και εορτάζει σήμερα, να αφεθούμε στη χάρη του Χριστού μας και να πραγματοποιηθεί μέσα μας το μυστήριο της συνάντησης μαζί Του. Αμήν.