ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Απόστολος: Εβρ. Θ΄11-14

Ευαγγέλιο: Μάρκ. Ι΄32-45

29 Μαρτίου 2015

«Ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι»

(Μάρκ. 10,45)

Ο Κύριος με τους Δώδεκα Αποστόλους Του, αγαπητοί μου αδελφοί, σήμερα ανεβαίνει προς τα Ιεροσόλυμα. Προχωρά μπροστά από τους μαθητές Του, που είναι κυριευμένοι από δέος και Τον ακολουθούν φοβισμένοι. Κι ενώ τους μιλά για τα όσα θα του συμβούν, Τον πλησιάζουν οι Απόστολοι Ιάκωβος και Ιωάννης και Του λένε: «Κύριε, θέλουμε να μας κάμεις την χάρη, σ’ αυτά που θα σου ζητήσουμε.

Όταν θα εγκαταστήσεις την ένδοξη βασιλεία Σου, θα θέλαμε να μας βάλεις να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά Σου και ο άλλος στα αριστερά Σου». Κι ο Ιησούς χωρίς καμιά περιστροφή, τους απαντά: «Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Μπορείτε να πιείτε από το ποτήρι του πάθους, που θα πιω εγώ ή να βαπτιστείτε με το βάπτισμα με το οποίο θα βαπτιστώ εγώ;» Και οι δύο Απόστολοι απαντούν ότι μπορούν. Όταν όμως ακούν αυτά οι υπόλοιποι Απόστολοι, αρχίζουν ν’ αγανακτούν με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Και τότε απαντά ο Ιησούς ότι «Όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας θα πρέπει να γίνει υπηρέτης σας και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε για να Τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει την ζωή Του λύτρο για όλους. Αυτήν ακριβώς την άγια διακονία του Κυρίου, θα δούμε στη συνέχεια, με σκοπό να εμπνευσθούμε κι εμείς σε ανάλογη συμπεριφορά.

Και πρώτα ας δούμε τι είναι διακονία. Είναι μια λέξη που μέσα στα οκτώ της γράμματα περικλείει μια ολόκληρη ζωή, τη ζωή του Θεάνθρωπου Ιησού. Γιατί αν φέρουμε στο νου μας τα διάφορα περιστατικά της ζωής του Χριστού, από τη Φάτνη μέχρι τη Σταύρωση, θα δούμε ότι όλη η ζωή του Κυρίου, είναι ένα παράδειγμα ταπεινής διακονίας. Από τη στιγμή που καταδέχτηκε κι έγινε άνθρωπος κι έλαβε μορφή δούλου (Φίλιπ. Β΄7), άρχισε και την εκπληκτική ζωή της διακονίας Του. Ήλθε και διακόνησε εμάς τους αμαρτωλούς, που δεν είμαστε άξιοι να θεωρούμαστε ούτε ακόμα και δούλοι Του. Ήλθε κι έγινε δούλος όλων. Κι έζησε ζωή ταπεινή, χωρίς καμιά κοινωνική προβολή και χωρίς πολιτικό και θρησκευτικό αξίωμα. Έμεινε μέχρι τέλους ο άσημος που για τους άρχοντες του Ισραήλ εθεωρείτο σαν ανάξιος λόγου (Ιωάνν. Θ΄29-30). Κι έτσι μας έδειξε τον άλλο δρόμο, το δρόμο της διακονίας, της ταπείνωσης και της αγάπης. Γι’ αυτό και ζητά από όλους μας, αν θέλουμε να γίνουμε κατά Θεόν, πρώτοι και μεγάλοι, να γίνουμε διάκονοι των συνανθρώπων μας και όχι εξουσιαστές τους. Συμπαραστάτες και δούλοι τους, να γίνουμε δηλαδή άνθρωποι ταπεινοφροσύνης.

Γι’ αυτό και στην καθημερινή μας ζωή, πρότυπό μας θα πρέπει να είναι ο Κύριος που εξυπηρέτησε τον άνθρωπο, όσον ουδείς ουδέποτε. Απ’ όπου πέρασε ευεργέτησε και γιάτρεψε, όλους όσους κατατυραννούσε ο διάβολος (Πράξ. Ι΄,38).

Εθεράπευσε ασθενείς και έκαμε κοπιαστικές οδοιπορίες για να φέρει το μήνυμα της ελπίδας και λύτρωσης σ’ αυτούς που δοκίμαζαν τις θλίψεις της ζωής της αμαρτίας. Εδίδαξε και κήρυξε επί πολλές ώρες τον Θείο Λόγο για να εξυπηρετήσει τις πνευματικές ανάγκες του λαού. Έμεινε άγρυπνος και νηστικός ο ίδιος, για να διακονήσει τους άλλους. Κι Εκείνος που εποίησε τις λίμνες και τις πηγές και τις θάλασσες έφτασε στο σημείο να πλύνει τα πόδια των μαθητών Του, ακόμα και τα πόδια αυτού του Ιούδα, που θα Τον πρόδιδε σε λίγο. Τέλος, σήκωσε το βαρύ και ατιμωτικό Σταυρό και πρόσφερε το Σώμα Του για να μας μεταγγίσει τη νέα ζωή, τη ζωή της αγιότητας και της αθανασίας. Εμπνεόμενοι, λοιπόν κι εμείς από τις θεμελιώδεις και κορυφαίες πράξεις του, θα πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να υπηρετούμε και να εξυπηρετούμε τους συνανθρώπους μας, όποιοι και να είναι.

Να ταπεινωνόμαστε και να κουραζόμαστε κι εμείς για χάρη τους, για να τους ανακουφίζουμε στις ανάγκες τους.

Κι ενώ πρόσφερε όλα αυτά στον άνθρωπο ο Κύριος, ποτέ δεν ζήτησε καμιά αναγνώριση της προσφοράς και διακονίας Του αυτής. Γι’ αυτό κι εμείς, όταν πρόκειται να προκύψει ένα καλό, που θα εποικοδομήσει τους περισσότερους θα πρέπει να διαθέτουμε και χρόνο και κόπο και στην ανάγκη να απαρνούμαστε και αυτά τα δικαιώματά μας και αυτό τον εαυτό μας. «Με αγάπη να υπηρετείτε ο ένας τον άλλο» (Γαλ. Ε΄,13), μας συνιστά ο απόστολος Παύλος και να γινόμαστε δούλοι μεταξύ μας. Κι αυτή η δουλεία δεν είναι κάτι που υποτιμά και υποβαθμίζει, αλλά που εξυψώνει, εξαγνίζει και εξαγιάζει τον άνθρωπο. Γιατί γίνεται κατά μίμηση του Χριστού. Εκείνος εταπεινώθη για μας και τόσο πολύ μας αγάπησε, ώστε δεν ήλθε να διακονηθεί, αλλά να μας διακονήσει. Ήλθε κι έγινε διάκονος και δούλος μας. 

Και όταν έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του, μας έδωσε μεγάλο παράδειγμα προς μίμηση. Παράδειγμα που μας προτρέπει να γινόμαστε κι εμείς διάκονοι των άλλων. Όποια θέση και όποιο αξίωμα κι αν έχουμε, μπορούμε να γίνουμε διάκονοί τους. Δεν είναι δύσκολο να τους εξυπηρετούμε πρόθυμα και ταπεινά. Να τους διευκολύνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Να τους ανακουφίζουμε με πρόθυμη διάθεση. Έτσι, μιμούμαστε πράγματι τον Κύριό μας, που έλεγε στους μαθητές Του ότι «εγώ είμαι σαν τον υπηρέτη ανάμεσά σας» (Λουκ. ΚΒ΄,27). 

Πόσο ωραία, πόσο ειρηνική θα ήταν πράγματι η ζωή μας, αν είχαμε όλοι το πνεύμα αυτό της διακονίας. Πόσο ευχάριστη θα ήταν και η πλέον βαριά εργασία αν είχαμε τη συναίσθηση ότι με αυτή εξυπηρετούμε και διακονούμε τους εν Χριστώ αδελφούς μας, αυτούς με τους οποίους μας συνδέει μια πίστη και ένα βάπτισμα (Εφέσ. Δ΄,4). Μια τέτοια διακονία είναι η προσφορά του ευσυνείδητου εκπαιδευτικού που μοχθεί για να μορφώσει αληθινά τους μαθητές του. Διακονία είναι επίσης και η αγάπη και η φροντίδα που δείχνουν τα πρόσωπα που εργάζονται στα νοσοκομεία προς τους πονεμένους αδελφούς μας. Αφορμές για διακονία έχουν ακόμα και όλοι εκείνοι που εργάζονται στην Δημόσια Υπηρεσία γιατί δεν είναι λίγοι αυτοί που περνούν από μπροστά τους και ζητούν τη βοήθεια

και εξυπηρέτησή τους.

Αδελφοί μου! Όσοι θέλουμε να γευόμαστε αυτή τη μυστική και απερίγραπτη χαρά, ας αρχίσουμε από τώρα να διακονούμε τους άλλους, μικρούς και μεγάλους. Ας παρακαλούμε δε τον Κύριο, το αιώνιο και απαράμιλλο πρότυπο διακονίας, να μας ενδυναμώνει στις δυσκολίες του ιερού αυτού έργου, για να το φέρουμε πάντοτε εις πέρας προς δόξαν του Θεού και τη σωτηρία μας.

Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης Διονύσιος