Κοίμησις τῆς Θεοτόκου Τῇ ἐνδόξῳ κοιμήσῃ σου οὐρανοί ἐπαγάλλονται.π. Γεώργιος Ρ. Ζουμῆς

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου Τῇ ἐνδόξῳ κοιμήσῃ σου οὐρανοί ἐπαγάλλονται.π. Γεώργιος Ρ. Ζουμῆς

Τῇ ἐνδόξῳ κοιμήσῃ σου οὐρανοί ἐπαγάλλονται.

Χαρά μεγάλη ἔχουμε σήμερα, ἀγαπητοί μου. Χαρά μεγάλη σέ οὐρανό καί γῆ. Γιορτάζουν ἄγγελοι ψηλά στόν οὐρανό. Γιορτάζουν καί οἱ ἄνθρωποι, οἱ χριστιανοί ὅλης τῆς γῆς. Ἕνα τροπάριο τῆς ἑορτῆς μᾶς τό λέει πολύ ὡραῖα: Τῇ ἐνδόξῳ κοιμήσει σου οὐρανοί ἐπαγάλλονται καί ἀγγέλων γέγηθε τά στρατεύματα, πᾶσα ἡ γῆ δέ εὐφραίνεται.

Γιατί αὐτή ἡ χαρά; Γιατί αὐτό τό πανηγύρι; Γιατί σήμερα γιορτάζει ἡ μάνα μας, πού εἶναι ἡ βασίλισσα τῶν ἀγγέλων. Χαιρόμαστε καί πανηγυρίζουμε, γιατί δέν ἔχουμε θάνατο, ἀλλά κοίμηση. Ἔχουμε ἀνάσταση καί μετάσταση. Ἔχουμε ἄνοδο μέ δόξα πολλή στόν οὐρανό.

Θάνατος, ὅπως τόν γεύθηκαν οἱ γενεές τῶν ἀνθρώπων, δέν ὑπάρχει. Ἄς πᾶμε στή Γεθσημανῆ, θά διαπιστώσουμε ὅτι ὁ  τάφος τῆς Παναγίας εἶναι κενός, ἄδειος. Σέ παλαιότερη ὁμιλία μας εἴπαμε, ὅτι ἕνας τάφος εἶναι ἄδειος, ὁ τάφος τοῦ Χριστοῦ. (Τότε μιλούσαμε γιά τούς ἀρχηγούς τῶν θρησκειῶν). Ἕνας ἀκόμη τάφος εἶναι κενός, αὐτός τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Αὐτή πού γέννησε τήν ζωή, μεταφέρεται διά μέσου τοῦ θανάτου της  πρός τήν ζωή. Ὁ τάφος δέν μπόρεσε νά τήν κρατήσει. Δέν εἶχε τήν δύναμη νά τήν κρατάει φυλακισμένη ὁ ἄδης. Τό σῶμα της τό πανάγιο γιά λίγο παρέμεινε στόν τάφο καί κατόπιν  ἔφυγε γιά τούς οὐρανούς μαζί μέ τήν ψυχή της. Ὁ τάφος καί ὁ θάνατος δέν μπόρεσαν νά κρατήσουν τό σῶμα ἐκεῖνο, πού ἔγινε δοχεῖο τοῦ Θεοῦ καί πηγή τῆς ζωῆς. Τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, λέει τό κοντάκιο τῆς ἡμέρας.  Μόνη αὐτή ἀπό τούς ἀνθρώπους, μέ τό θεοδόξαστο σῶμα της, βρίσκεται στόν οὐράνιο παράδεισο μαζί μέ τόν Χριστό.

Ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία, αὐτοί οἱ δύο ἄδειασαν γιά πάντα τούς τάφους. Ἐξαφάνισαν τήν ἔννοια τοῦ θανάτου. Τώρα μόνο ζωή βασιλεύει. Ζωή πολιτεύεται,γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στόν κατηχητικό του λόγο, πού διαβάζουμε τό Πάσχα.

Παρατηρώντας τό θεομητορικό μνῆμα, αἰσθανόμαστε τόν θάνατο διαφορετικά. Ὁ τάφος μέ τήν ταφόπλακα  δέν σκεπάζει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη γιά πάντα, ἀλλά τόν βλέπουμε ὅπως ὁ πατριάρχης Ἰακώβ σάν σκάλα, πού πατάει σταθερά στόν ἀνοιχτό τάφο καί φτάνει στόν οὐρανό. Τό μνῆμα γίνεται κλῖμαξ, ἡ μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν. Μετά ἀπό αὐτό εἶναι νά μή χαιρώμαστε;

Ἕνα δεύτερο στοιχεῖο τῆς ἑορτῆς θά ἤθελα νά ὑπογραμμίσω, πού καί αὐτό εἶναι πολύ σημαντικό. Ὁ Χριστός μετά τήν ἀνάληψή του δέν ἐγκατέλειψε τήν γῆ καί τούς ἀνθρώπους. Τό ὑποσχέθηκε καί κράτησε τόν λόγο του. Μεθ᾿ ὑμῶν εἰμί πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀλλά καί ἡ Κυρία Θεοτόκος, δέν βρίσκεται μόνο ψηλά στόν οὐρανό  καί μακρυά μας. Εἶναι πολύ κοντά μας, δίπλα μας. Ἀφουκράζεται τόν πόνο μας, γνωρίζει τά προβλήματά μας, βλέπει τήν ἀγωνία καί τόν ἀγώνα μας. Τρέχει γιά νά μᾶς βοηθήσει. Ἐνδιαφέρεται γιά μᾶς, τά παιδιά της. Πρεσβεύει γιά ὅλους μας. Εἶναι πρεσβεία θερμή καί τεῖχος ἀσπροσμάχητον. Στό ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς ψάλλουμε, ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε.

Μά οὔτε καί οἱ Ἅγιοι μᾶς ἐγκαταλείπουν. Βρίσκονται πάντοτε μεταξύ οὐρανοῦ καί γῆς, σάν νέφος μαρτύρων. Ἀκόμη, ὅταν ὁ Θεός θελήσει καί μᾶς καλέσει κοντά του, οὔτε ἐμεῖς  θά ἀφήσουμε τήν γῆ γιά πάντα. Ἐνῷ θά περιμένουμε ψηλά τούς ζωντανούς ἀδελφούς μας, θά τούς βλέπουμε, θά τούς ἀγαποῦμε καί θά προσευχώμαστε γιά ὅλους.

Ὑπάρχει πιό μεγάλο, πιό σωτήριο καί περισσότερο χαρούμενο μήνυμα ἀπό τήν κοίμηση τῆς Θεοτόκου; Ὁ κάθε τάφος πού ἀνοίγεται στή γῆ, δέν εἶναι τέρμα, οὔτε διάλυση καί ἐξαφάνιση, ἀλλά εἶναι ἡ ἀρχή τῆς αἰώνιας ζωῆς, ζωῆς στόν οὐρανό μέ τόν Χριστό καί τήν Παναγία.

Τρίτο σημεῖο καί πιό πρακτικό. Ἡ Παναγία εὐαρεστεῖται καί ἀναπαύεται, ὅταν μᾶς βλέπει νά ἀγωνιζώμαστε γιά τήν σωτηρία μας. Ἡ ἴδια ἀγωνίσθηκε πολύ, ἀλλά μέ τρόπο ἀφανῆ, ἐνῷ δέν τό εἶχε ἀνάγκη, γιατί δέν εἶχε δικές της ἁμαρτίες. Ἀγωνίσθηκε ὅμως, γιά νά μᾶς ἀφήσει παράδειγμα τελείας ἀσκήσεως. Στή Γεθσημανῆ, ὅπου ἔκανε τίς μετάνοιές της, οἱ πλάκες βαθούλωσαν, φαγώθηκαν, ἔλειωσαν ἀπό τίς πολλές μετάνοιές της. Γι᾿ αὐτό σέ ὅσους ἀγωνίζονται γίνεται θερμή προστάτης καί βοηθός, ὑπέρμαχος σύμμαχος.

Σᾶς ὑπενθυμίζω, ὅτι ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία τήν ἔβαλε ἐγγυήτρια γιά τήν μετάνοιά της. Καί ἐκεῖ στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνου, πού ἀγωνιζόταν, ἡ ἴδια ἡ Παναγία τήν παρηγοροῦσε μέ τίς θεῖες ἐμφανίσεις της. Στό ἄκουσμα τοῦ ὀνόματός της πολλοί δέν μποροῦν νά συγκρατήσουν τά δάκρυά τους, ἀπό τήν μεγάλη ἀγάπη καί εὐλάβεια πού τρέφουν στό πάνσεπτο πρόσωπό της. Καί μόνο ἡ ἐνθύμησή της ἁγιάζει τόν ἄνθρωπο. Ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Ἀθανάσιος ὁ Ἰβηρίτης, ὅτι ἡ ἀγάπη πρός τήν Θεοτόκο σώζει τόν ἄνθρωπο καί ἄς μή ἔχει ἔργα.

Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος δέν ἔδωσε τήν προσοχή της σέ κανένα κτίσμα. Δέν προσηλώθηκε σέ τίποτε κοσμικό. Ἡ σκέψη της καί τό ἐνδιαφέρον της ἦταν πότε θά πάει νά συναντήσει τόν Ἰησοῦ Χριστό. Πάντοτε ἑτοιμαζόταν γιά τήν ἀναχώρησή της γιά τόν οὐρανό.

Ἄγγελος Κυρίου τήν εἰδοποίησε καί ἡ Παναγία ἑτοιμάσθηκε. Εἶναι εὐλογία Θεοῦ νά εἰδοποιοῦνται οἱ ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἔξοδό τους ἀπό αὐτόν τόν μάταιο κόσμο. Ἐνῷ ἀντίθετα εἶναι κακό πρᾶγμα ὁ αἰφνίδιος θάνατος. Γι᾿ αὐτό στίς δεήσεις τῆς Ἐκκλησίας παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς διαφυλάξει ἀπό αἰφνίδιο θάνατο. Ἄν αὐτός πού πρόκειται νά κάνει ἕνα ὀλιγοήμερο ταξίδι ἑτοιμάζεται μέρες πρίν, πόσο ἐμεῖς πρέπει νά ἑτοιμαζώμαστε γιά τό αἰώνιο ταξίδι μας; 

Θά πρέπει νά τακτοποιήσουμε ὅλες τίς ὑποθέσεις τοῦ σπιτιοῦ μας. Νά μή ἀδικήσουμε κανένα παιδί μας. Ἀργότερα θά σκοτωθοῦν μεταξύ τους καί θά φταῖμε ἐμεῖς. Ὅλα νά κανονιστοῦν καί νά μοιρασθοῦν μέ δικαιοσύνη.

Ἡ Παναγία μοίρασε ὅλα ὅσα εἶχε, ἔδωσε ἐλεημοσύνη μέ τά ἴδια της τά χέρια. Πολλοί γλεντοῦν τήν ζωή τους, ξοδεύουν μέσα στήν ἀσωτεία καί μετά τόν θάνατό τους ἀφήνουν παραγγελία, νά δώσουν σέ κάποιο ἵδρυμα, ὅταν πλέον οἱ ἴδιοι δέν θά ζοῦν καί δέν τά χρειάζονται. Αὐτό ὅμως δέν εἶναι ἐλεημοσύνη.

Ἡ Παναγία, ἀφοῦ ὁ Κύριος ἀναλήφθηκε στούς οὐρανούς, δέν εἶχε ἄλλο παιδί κοντά της. Ἄς παρατηρήσουμε ὅμως στήν εἰκόνα τῆς κοιμήσεως, πόσοι μαζεύτηκαν στό θάνατό της; Πάρα πολλοί. Ὁ ἀπ. Παῦλος ἀπό ἐδῶ ἀπό τήν Μακεδονία, ὁ Πέτρος ἀπό τήν Ρώμη, ὁ Θωμᾶς ἀπό τίς Ἰνδίες. Ὅλοι οἱ ἀπόστολοι καί πολλοί Ἱεράρχες ἔγιναν ἀστροναῦτες. Σύννεφα τούς ἅρπαξαν καί τούς μετεφεραν στήν Σιών γιά τήν κηδεία της Θεομήτορος. Αὐτό θέλει νά μᾶς διδάξει, ὅτι στίς κηδεῖες διακόπτουμε τήν ἐργασία μας, γιά νά πᾶμε στόν κεκοιμημένο ἀδελφό μας, νά ἐκπληρώσουμε χρέος ἱερό. Εἶναι καλό γιά τόν ἴδιο τόν κεκοιμημένο, γιά τούς δικούς του, ἀλλά καί γιά μᾶς.

Σύν τοῖς  ἄλλοις στήν κηδεία πᾶμε νά ἀκούσουμε ἕνα κήρυγμα. Ὁ καλύτερος ἱεροκήρυκας εἶναι ὁ κεκοιμημένος.  Ἄς μή ἔχει στόμα, ἄς μή ἔχει φωνή. Φωνάζει σέ ὅλους καί λέει ματαιότης, ὅλα τά τοῦ κόσμου τούτου εἶναι μάταια, μετανοεῖστε ἐπί τέλους εἰλικρινά καί μή δένετε μέ αὐτά τίς ψυχές σας.

Ἀδελφοί μου,

Ἡ Παναγία μας εἶναι προστάτης καί βοηθός, δάσκαλος καί ὁδηγός μας. Νά ἀξιοποιήσουμε τήν μεσιτεία της, τίς πρεσβεῖες της, πού ἔχουν μεγάλη δύναμη. Γονυπετεῖς νά τήν παρακαλοῦμε, νά μᾶς ἐνθυμεῖται στήν ἐπουράνια δόξα της καί νά πρεσβεύει στόν παντοκράτορα Υἱό της γιά μᾶς, γιά τήν σωτηρία μας, γιά τήν σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου. Ἀμήν.-