ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΑΝΕΤΕΙΛΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΖΩΗ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΜΑΣ

Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Χριστός μαθαίνει γιά τή φυλάκιση τοῦ Ἰωάννη. Φεύγει ἀπό τή Ναζαρέτ καί πηγαίνει στήν Καπερναούμ, πόλη πολυάνθρωπη δίπλα στή λίμνη τῆς Γεννησαρέτ. Ὁ Βαπτιστής δύει – ἀποσύρεται ἀπό τό προσκήνιο–, ἐπειδή ἦρθε τό φῶς. Ὁλοκλήρωσε τήν ἀποστολή του, προετοιμάζοντας τούς ἀνθρώπους νά δεχτοῦν τόν Μεσσία καί ὁ Χριστός, ὅπως ἀθόρυβα ἦρθε στή γῆ, ἔτσι ἀθόρυβα ξεκινάει τό κήρυγμά του. Ὅμως ἡ δύναμη τοῦ λόγου του εἶναι τόσο δραστική, τόσο ἀληθινή, πού ἀμέσως ὁ λαός τόν βλέπει, τόν ἀκούει καί τόν ἀκολουθεῖ.

Δέν ἄρχισε τυχαῖα τό κήρυγμά του στή Γαλιλαία.

Ὅσοι μένουν στή χώρα πού τή σκιάζει ὁ θάνατος Ἡ περιοχή ἦταν ἐμπορικό κέντρο καί λόγῳ τῆς συναναστροφῆς τῶν Ἰουδαίων μέ εἰδωλολάτρες εἶχαν ξεχάσει οἱ Ἑβραῖοι τόν Θεό καί τόν νόμο του. Γι’ αὐτό καί ἡ ψυχική καί πνευματική κατάσταση τῶν ἀνθρώπων ἐκεῖ, χαρακτηρίζεται μέ τίς λέξεις «σκοτάδι» καί «θάνατος». Ἀπό τό σκοτάδι καί τόν θάνατο ξεκινάει ὁ Χριστός τό κήρυγμα τῆς μετανοίας, γιά νά χαρίσει τό φῶς καί τή ζωή στόν λαό του, πού ζεῖ μέσα στήν ἁμαρτία, στήν ἀδικία, στήν ἠθική κατάπτωση. Ὁ Χριστός πῆγε μόνος του νά τούς σώσει, νά τούς φωτίσει τή συνείδηση καί νά διώξουν τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Μόνο τό φῶς τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ νά φωτίσει τήν καρδιά καί τό μυαλό μας. Ἐκεῖνος μᾶς βεβαίωσε ὅτι εἶναι φῶς καί ζωή καί ὅποιος τόν ἀκολουθήσει δέν θά ζήσει ποτέ στό σκοτάδι.

Ἡ πορεία καί ἡ συνέχεια αὐτή εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του, μέσα στήν ὁποία ὁ Χριστός βιώνεται καί ὁ ἄνθρωπος ἀναγεννᾶται. Ὁ κάθε χριστιανός φωτίζεται καί μετά μπορεῖ νά μεταφέρει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ στήν κοινωνία. Παρ’ ὅλα ὅσα μᾶς χαρίζει ὁ Χριστός, ὅμως, οἱ ἄνθρωποι ζοῦμε μέσα στό σκοτάδι καί στήν ἁμαρτία, ἐπειδή, ὅπως λέει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὁ ἁμαρτωλός ἄνθρωπος, πού εἶναι βυθισμένος μέσα στά πάθη του, μισεῖ τό φῶς, τό φοβᾶται, γιά νά μήν φανοῦν τά ἔργα του. Ἔτσι κι ἐμεῖς πολλές φορές καί καθημερινά δέν θέλουμε τόν Χριστό, τόν ἀρνούμαστε, τόν διώχνουμε μέ τόν τρόπο πού ζοῦμε καί τόν περιφρονοῦμε. Τά πάθη μας σάν πυκνά νέφη κρύβουν τό φῶς στή ζωή μας, πού εἶναι ὁ Χριστός, ἐμποδίζουν νά χαροῦμε τή ζωή μας, πού γεμίζει ἀπό τό σκοτάδι. Ὅμως ὁ Χριστός μᾶς περιμένει σταθερά σάν ἥλιος, νά μᾶς φωτίσει. Νά διώξει τά παθιασμένα νέφη, πού μᾶς ἐμποδίζουν νά τόν δοῦμε.

Μέ τή μετάνοια ἐρχόμαστε στό φῶς

Πῶς μποροῦμε νά ἀλλάξουμε αὐτήν τήν κατάσταση; Μᾶς τό λέει σήμερα ὁ Κύριος μέ τό «Μετανοεῖτε, διότι πλησίασε ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Μετάνοια δέν εἶναι ἕνα αἴσθημα ἐνοχῆς ἤ ἡ θλίψη γιά τήν ἁμαρτία. Μετάνοια εἶναι ἀλλαγή τοῦ νοῦ, μεταμόρφωση τῆς ὅρασής μας. Εἶναι ἕνας νέος τρόπος νά δοῦμε τόν ἑαυτό μας, τούς ἄλλους καί τόν Θεό. Εἶναι ἐπανατοποθέτηση τοῦ κέντρου τῆς ζωῆς μας στόν Χριστό. Μετάνοια σημαίνει νά ἀνοίξουμε τά μάτια μας στή θεϊκή ἀκτινοβολία, πού ὁδηγεῖ στήν αἰωνιότητα. Μετάνοια σημαίνει, τέλος, ὅτι ἀναγνωρίζουμε τό καλό καί τό κακό, τήν ἀγάπη καί τό μῖσος καί ἐπιλέγουμε καί πιστεύουμε στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Μόνο τότε θά γεμίσει φῶς ἡ ζωή μας, χαρά ἡ καρδιά μας καί εὐτυχία ὁ κόσμος μας.

Ἀρχιμ. Ε. Λ.

ΠΗΓΗ