ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

 ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ο ΑΜΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή εἶναι ἀφιερωμένη στό ἱερό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, τοῦ Προφήτου, τοῦ Προδρόμου καί βαπτιστοῦ τοῦ Χριστοῦ μας. Ὀνομάστηκε «Πρόδρομος», γιατί προετοίμασε καί ὑπέδειξε στούς ἀνθρώπους τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία ὡς λυτρωτῆ καί ἀπελευθερωτῆ τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν ἁμαρτία. Ὀνομάστηκε «Βαπτιστής», ἐπειδή ἀξιώθηκε νά βαπτίσει τόν Χριστό στόν ποταμό Ἰορδάνη, ὑποδεικνύοντας στούς ἀνθρώπους· «νά, ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ πού σηκώνει τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου». Ἀλλά ὀνομάστηκε καί «Προφήτης», ὡς ὁ τελευταῖος τῶν Δικαίων καί τῶν Ἁγίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πού μίλησαν γιά τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ, πού πλέον ἦταν πραγματικότητα καί Τόν ἔβλεπαν στόν Ἰορδάνη.

Ὁ Χριστός ὡς ἀμνός 

Ὁ Ἰωάννης ὀνομάζοντας «Ἀμνό» τόν Χριστό θυμίζει τήν ὥρα αὐτή στούς Ἑβραίους τίς προφητεῖες τῶν πατέρων τους, πού ἐπί αἰῶνες μιλοῦσαν γιά τήν παροῦσα ὥρα πού ζοῦσαν βλέποντας τόν Χριστό.

Στό βιβλίο τῆς Ἐξόδου, στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀναφέρεται πώς ὅταν ὁ Θεός ἀποφάσισε νά ἐλευθερώσει τόν λαό Του ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῶν Αἰγυπτίων, ἔδωσε ἐντολή νά σφάξει κάθε οἰκογένεια ἕνα ἀρτιμελές, ἀρσενικό πρόβατο, ἑνός ἔτους, νά τό φᾶνε τό βράδυ καί νά βάψουν μέ τό αἷμα του τό πάνω μέρος τῆς πόρτας. Βλέποντας ὁ ἄγγελος Κυρίου αὐτό τό σημάδι στήν πόρτα δέν θά ἔβλαπτε τά πρωτότοκα παιδιά, ὅπως θά ἔκανε σέ αὐτά τῶν Αἰγυπτίων.

Αὐτό τό αἷμα τοῦ ἀμνοῦ, πού ἔσωσε τά παιδιά τῶν Ἑβραίων, ἀλλά καί σημάδεψε τήν ὥρα τῆς ἐξόδου πρός τήν ἐλευθερία, ἀπέκτησε πνευματική σημασία. Ταυτίστηκε μέ τή θυσία τοῦ Χριστοῦ ἐπάνω στόν Σταυρό καί τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο. Ὁ Χριστός θυσιάστηκε, ὅπως θυσιάστηκαν οἱ ἀμνοί στήν Αἴγυπτο. 

Ὅμως, ὁ Ἰωάννης γνώριζε καλά καί τήν προφητεία τοῦ Ἠσαΐα, ὁ ὁποῖος μίλησε γιά τόν «Ἀμνό τοῦ Θεοῦ» καί τή θυσία του· «σάν πρόβατο ὁδηγήθηκε στή σφαγή, χωρίς νά θέλει νά ὑπερασπιστεῖ τόν ἑαυτό του».

Αὐτό ἀκριβῶς, δηλαδή, πού ὁ Χριστός ἔπραξε πάνω στόν Σταυρό.

Ὁ «Ἀμνός τοῦ Θεοῦ» σηκώνει τήν ἁμαρτία τῶν ἀνθρώπων Ὅπως, λοιπόν, οἱ προφῆτες εἶδαν τόν Χριστό ὡς ἀμνό πασχάλιο καί σωτήριο, ἔτσι καί ἡ Ἐκκλησία ζεῖ καί βιώνει καθημερινά στή λατρεία τόν Χριστό. Τόν βιώνει ὡς ἀληθινό ἀμνό, πού συμβολίζει ὄχι μόνο τήν ἀκακία, τήν ἀνεξικακία καί τήν ἠρεμία, ἀλλά κυρίως τή θυσία Του καί δι’ αὐτῆς τή σωτηρία μας.

Ἄς κρατήσουμε ἀπό τόν μεγάλο Προφήτη καί τόν λόγο του γιά τόν Χριστό. Ὅταν λέει «αἴρων», ἄς προσέξουμε τόν χρόνο. Δέν λέει ὅτι ὁ Χριστός σήκωσε τίς ἁμαρτίες μας, ὅταν σταυρώθηκε, ἤ θά τίς σηκώσει κάποτε. Ἡ ἄρση τῆς ἁμαρτίας τοῦ καθενός μας ἀπό τόν Χριστό εἶναι ἔργο ἀδιάκοπο καί διαχρονικό, ὅσο ζεῖ ὁ καθένας μας. Ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «...ὁ Χριστός δέν ἀνέλαβε τίς ἁμαρτίες μας μόνο τότε, ἀλλά ἀπό τότε μέχρι καί σήμερα σηκώνει τίς ἁμαρτίες μας, ὄχι μέ τό νά σταυρώνεται συνεχῶς, ἀλλά συνεχῶς καθαρίζοντας τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἁμαρτία, χάρη σ’ ἐκείνη τή σταύρωσή Του».

Ἄρα ὁ Χριστός μᾶς σώζει καί μᾶς καθαρίζει σέ ὅλη μας τή ζωή, ἀρκεῖ νά τό θελήσουμε. Σήμερα ὁ Προφήτης μᾶς καλεῖ στήν οὐσία νά δώσουμε στόν Χριστό τίς ἁμαρτίες μας. Νά Τοῦ προσφέρουμε τήν καρδιά μας ἀληθινά. Νά Τόν ἐμπιστευθοῦμε μέ ὅλη μας τήν ψυχή, γιά νά μᾶς δείξει τόν δρόμο τῆς σωτηρίας μας, πού ξεκινᾶ ἀπό τήν Ἐκκλησία Του, τά Μυστήρια καί κυρίως τή θεία Λειτουργία, ὅπου συναντᾶμε πραγματικά τόν Ἀμνό.

Ἀρχιμ. Ε. Λ

ΠΗΓΗ