ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΕ' ΛΟΥΚΑ (28.01.2024)

Κυριακή ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ

28 Ἰανουαρίου 2024

« Κύριε ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου» (Ψαλμ. 87,1)

Τό Ψαλτήριο, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τοῦ ὁποίου συγγραφέας εἶναι ὁ Προφητάναξ Δαβίδ εἶναι ἕνας πολύτιμος θησαυρός γιά τούς πιστούς, διότι τούς ἐνισχύει στόν ἀγῶνα τους κατά τῶν ὁρατῶν καί ἀοράτων ἐχθρῶν καί στερεώνει τήν ἀγάπη τους πρός τόν Θεό.

Προστρέχει ὁ Δαβίδ στίς δύσκολές του στιγμές ἐκφράζοντας μέ ἐμπιστοσύνη τή βαθειά ἐλπίδα του στό Θεό, ὅ,τι δηλαδή καί νά τοῦ συμβεῖ, ὁ Κύριος εἶναι ὁ Θεός τῆς σωτηρίας του. Τρέχει δρομέως καί ὁ Ζακχαῖος στό μοναδικό Λυτρωτή. Ἡ πορεία αὐτή, ὅπως μᾶς τήν περιέγραψε ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, μᾶς ἐπιτρέπει νά ἐπισημάνουμε μερικά χαρακτηριστικά, τά ὁποῖα διακρίνουν μιά πραγματικά γνήσια πορεία πού ὁδηγεῖ κοντά στόν Ἰησοῦ.

Τό πρῶτο εἶναι ἡ ἀναζήτηση. Ὁ Ζακχαῖος, μέ κοινωνική ἐπιφάνεια καί μέ ἄφθονα ὑλικά μέσα, ζοῦσε μιά ἄνετη καί τρυφηλή ζωή. Ὡστόσο, ἀνικανοποίητος ἀπό ὅλα αὐτά, ἀναζητᾶ νά δεῖ τό πρόσωπο τοῦ Μεσσία. Νά Τόν ἀκούσει, νά Τόν συναντήσει.

Γιά νά γνωρίσουμε οἱ ἄνθρωποι τόν Χριστό ὁφείλουμε νά Τόν ἀναζητήσουμε καί ἀναζήτηση σημαίνει πόθος ψυχῆς, μεταφυσική δίψα, προσπάθεια γιά νά ἀνακαλύψουμε τό νόημα τῆς ὑπάρξεώς μας. Αὐτό ἀκριβῶς μᾶς ἐπισημαίνει καί ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος, ὅταν λέει: «Ὤ Κύριε, εἶναι ἀνήσυχη ἡ ψυχή μας, ἕως ὅτου εὕρει ἀνάπαυση κοντά Σου».

Τό δεύτερο εἶναι ἡ συνάντηση. Ὅποιος ἀναζητᾶ, ὅποιος ποθεῖ νά γνωρίσει κάποιον, σπεύδει νά τόν συναντήσει. Κάθε συνάντηση προϋποθέτει μιά ἀμοιβαία κίνηση τῶν προσώπων πού πρόκειται νά συναντηθοῦν. Αὐτό γίνεται καί στή συνάντησή μας μέ τόν Θεό. Στή θέλησή μας νά συναντήσουμε τόν Θεό εἶναι βέβαιο πώς καί Ἐκεῖνος θά ἀνταποκριθεῖ. Θά σπεύσει νά μᾶς συναντήσει. Ὅταν ἐμεῖς κάνουμε ἕνα βῆμα, ὁ Θεός κάνει δέκα. Ὁ λόγος τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως δέν ἐπιτρέπει τήν παραμικρή ἀμφιβολία: «Ἰδού ἔστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω̇ ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καί ἀνοίξῃ τήν θύραν καί εἰσελεύσομαι πρός αὐτόν καί δειπνήσω μετ’αὐτοῦ καί αὐτός μετ’ἐμοῦ» (Ἀποκ. 3,20).

Τό τρίτο σημεῖο: Μετάνοια καί ἀλλαγή, οἱ θαυμαστοί καρποί τῆς συνάντησης. Ἡ συνάντηση καί ἡ σύνδεσή μας μέ τόν Ἰησοῦ καί τήν Ἐκκλησία Του τότε εἶναι γνήσια καί αὐθεντική στό χρόνο καί στούς διάφορους πειρασμούς, ὅταν ὁδηγεῖ στήν μετάνοια• ὅταν ἐπιφέρει μέσα μας καί στή συμπεριφορά μας μιά πραγματική ἀλλαγή. Ἀλλαγή στίς πεποιθήσεις μας. Ἀλλαγή στή νοοτροπία μας. Ἀλλαγή στίς σχέσεις μας μέ τό Θεό καί τούς συνανθρώπους μας. Ἀλλαγή σέ κάθε πλευρά τῆς ζωῆς μας. Αὐτό σημαίνει ἀναγέννηση• ἀνακαίνιση τοῦ ὅλου ἀνθρώπου κάτω ἀπό τήν πνοή καί τήν ἐνέργεια τῆς Θείας Χάριτος. Καί αὐτή ἡ ἀνακαίνιση εἶναι ἡ ἀδιαφιλονίκητη ἀπόδειξη ὅτι ἡ γνωριμία καί ἡ σχέση μας μέ τόν Χριστό εἶναι εἰλικρινής καί γνήσια.

Αὐτή ἡ ἱερή προσέγγισις Θεοῦ καί ἀνθρώπου ἐκφράζεται ὡς καρδιακή ἐμπειρία καί ὡς ὁμολογία τῆς πίστεως. Ὁ ἄνθρωπος ὁμολογεῖ τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ καί θυσιάζεται γι’ Αὐτόν. Ἔτσι ἔζησαν καί πορεύθησαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες, οἱ Ἅγιοι Πατέρες καί ὅλοι οἱ ἀληθινοί χριστιανοί, διά μέσου τῶν αἰώνων. Αὐτοί, μετά τόν Χριστό καί τήν Παναγία μας, εἶναι τά ἔνδοξα πρότυπά μας. Ὁ ἀσφαλέστερος πρός τή φύση καί τήν ἀσθένειά μας τρόπος γιά τόν ἐνεργοῦντα Θεό ἦταν ἡ συνανθρώπιση. Ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς, ὁ Χριστός, ἀπό ὑπερβολική φιλανθρωπία καί ἀγαθότητα, ἔγινε ἄνθρωπος γιά τή σωτηρία μας. Μᾶς ἔσωσε, μᾶς χάρισε τή θέωση.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος διατυπώνει: Ἄν ὁ Θεός δεῖ ὅτι ἀδιαφοροῦμε γιά τή σωτηρία μας, μᾶς ἐγκαταλείπει ἀβοήθητους. Δέν πιέζει καί δέν ἀναγκάζει κανέναν ὁ Θεός. Γιά τούς ἀπρόθυμους καί ἀδιάφορους ἀναμένει. Ἀντίθετα, τούς πρόθυμους καί καλοπροαίρετους τούς τραβάει κοντά Του μέ πολύ πόθο.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος τονίζει: Ἄν ἔχει ὁ ἄνθρωπος τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας, δέν θά ἔχει τό φόβο τῆς κολάσεως. Καί γιά νά ἔχει τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας θά πρέπει νά εἶναι τακτοποιημένος. Τόν ἄνθρωπο πού ἀγωνίζεται μέ φιλότιμο, ὅσο μπορεῖ, καί δέν ἔχει διάθεση νά κάνει ἀταξίες, ἀλλά πάνω στόν ἀγῶνα του νικιέται – νικάει, ὁ Θεός δέν θά τόν ἀφήσει. Ὁ Θεός εἶναι καλός, θέλει ὅλοι νά σωθοῦμε. Ἄν ἦταν νά σωθοῦνε μόνο λίγοι, τότε γιατί σταυρώθηκε ὁ Χριστός; Δέν εἶναι στενή ἡ πύλη τοῦ Παραδείσου. Χωράει ὅλους τούς ἀνθρώπους, πού σκύβουν ταπεινά καί δέν εἶναι φουσκωμένοι ἀπό ὑπερηφάνεια, ἀρκεῖ νά μετανοήσουν. Εἴμαστε ἀδικαιολόγητοι ὅταν δέν μετανοοῦμε καί δέν πλησιάζουμε τόν Σωτῆρα μας ταπεινά.

Χριστιανοί μου,

«Κύριε ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου» ἄς ἀναφωνοῦμε μαζί μέ τόν Δαβίδ. Ὁ Σωτήρας μας Χριστός ὁμολογεῖ ὅτι ἡ σωτηρία ἦρθε στό σπίτι τοῦ Ζακχαίου. Εἶναι κι ἐκεῖνος τό χαμένο πρόβατο πού ἦλθε νά ζητήσει καί νά σώσει ὁ καλός ποιμένας. Γνώρισε τόν Κύριο, ἐξομολογήθηκε τίς ἁμαρτίες του, επιβεβαιώθηκε ἡ μετάνοιά του, ἄλλαξε ζωή. Εἰσῆλθε στή καρδιά του ὁ Σωτήρας καί ἀπό φιλάργυρο τόν ἔκανε ἐλεήμονα, ἀπό μισόθεο φιλόθεο, ἀπό ἁμαρτωλό μετανοημένη εἰκόνα τοῦ Θεοῦ.

Ἀδελφοί μου,

ἄς μήν ἀναβάλλουμε ἄλλο τό καιρό τῆς σωτηρίας μας. Ἀρκετό χρόνο χάσαμε. Τώρα μᾶς καλεῖ ὁ Θεός νά ἀκολουθήσουμε πρόθυμα τό θέλημά Του, νά συμφιλιωθοῦμε μαζί Του, νά σωθοῦμε ἀπό τή φρικτή ἀπώλεια. Τά βιοτικά πράγματα καί ὁ «ὄχλος τῶν παθῶν» κατά τούς Πατέρες δέν μᾶς ἀφήνουν νά γνωρίσουμε τό Χριστό. Ἀντίθετα, ἡ μετάνοια μέ τά ἱερά μυστήρια, μᾶς ἀνοίγουν τούς ὁρίζοντες τῆς σωτηρίας μας. Ἄς ἀνοίξουμε τή καρδιά μας ἐνώπιόν Του γιά νά μᾶς κατακλύσει ἡ δόξα τῆς Θείας Χάρης Του. Ἄς εἶναι τό ὄνομά Του εὐλογημένο πού μᾶς ἔδειξε τήν ὁδό τῆς σωτηρίας μας, γιά νά ψάλλουμε καί ἐμεῖς μαζί μέ τούς Ἀγγέλους ὅτι σέ Αὐτόν ἀνήκει κάθε δόξα καί τιμή εἰς τούς ἀτελευτήτους αἰῶνας. Ἀμήν!

ΠΗΓΗ