ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

Απόστολος: Εφεσίους δ΄ 7-13

Ευαγγέλιο: Ματθαίου δ’ 12-17

14 Ιανουαρίου 2024

«Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»

Κυριακή μετά τα Φώτα σήμερα, αγαπητοί χριστιανοί, Κυριακή μετά τη μεγάλη γιορτή των Θεοφανείων, τότε που στον Ιορδάνη ποταμό φανερώθηκε η Αγία Τριάδα τη στιγμή της Βάπτισης του Χριστού από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Ο Ιωάννης, αφού προετοίμασε το δρόμο για τον ερχομό του Μεσσία με το κήρυγμα του για μετάνοια, είναι έτοιμος να παραδώσει τη θέση του στον Κύριο.

Μετά τη βάπτιση Του στον Ιορδάνη ποταμό, ο Κύριος πηγαίνει στην έρημο, οδηγούμενος, ως άνθρωπος, από το Άγιο Πνεύμα, όπου για σαράντα μέρες και νύχτες νηστεύει και προσεύχεται. Με τον τρόπο αυτό προετοιμάζεται για το κοσμοσωτήριο έργο Του. Στο τέλος αυτών των ημερών, αφού αναδείχθηκε νικητής επί του διαβόλου, με την απόρριψη των τριών μεγάλων πειρασμών, έτοιμος πια για το μεγάλο Του έργο θα γυρίσει και πάλι ανάμεσα στους ανθρώπους.

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος στο ευαγγελικό ανάγνωσμα, που ακούσαμε σήμερα, μας μιλάει για τη στάση του Ιησού μετά τη σύλληψη του Ιωάννη, αφού άκουσε ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής συνελήφθη από τον Ηρώδη, έφυγε από την Ιουδαία και πήγε στην Γαλιλαία. Μάλιστα διάλεξε την Καπερναούμ και όχι τη Ναζαρέτ, οι κάτοικοι της οποίας δεν τον αποδέχτηκαν ως συντοπίτη τους. Εκεί άρχισε το κήρυγμα Του, λέγοντας εκείνο που έλεγε και ο Ιωάννης «μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Από αυτή τη στιγμή δεν θα είναι ο απλός και αφανής εργάτης της Ναζαρέτ αλλά ο Θείος Διδάσκαλος και ο καθοδηγός των ανθρώπων. Τώρα θα χαράξει το δρόμο της αιώνιας ζωής και θα ανοίξει τις πόρτες της βασιλείας του Θεού που ήταν κλειστές από τη στιγμή της πτώσεως των πρωτοπλάστων. Αυτή τη βασιλεία, που δεν κατέστησαν άξιοι να την κρατήσουν οι άνθρωποι, θα την προσφέρει και πάλι με μια μόνο προϋπόθεση την οποία προβάλλει στο σημερινό πρώτο δημόσιο κήρυγμα Του «μετανοεῖτε».

«ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς»

Φως και σκοτάδι, αγαπητοί μου. Δύο καταστάσεις διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους. Δύο κόσμοι διαφορετικοί, τόσο ως προς τη φύση τους, όσο και ως προς την ουσία. Συνήθως δεν βλέπουμε όταν βρισκόμαστε στο σκοτάδι. Γι’ αυτό και η αμαρτία εικονίζεται με το σκοτάδι και τη σκιά θανάτου. Ο κόσμος είναι «ὁ καθήμενος ἐν σκότει καὶ τῇ σκιᾷ θανάτου». Σ’ αυτό το πνευματικό σκοτάδι οδηγήθηκε ο άνθρωπος μετά από την πτώση. Εγκατέλειψε το φως, που είναι ο Θεός και με πάθος πορεύτηκε προς το σκοτάδι. Γ’ αυτό η ζωή του έγινε μαρτυρική και αυτό το μαρτύριο το μετέφερε στην καθημερινή ζωή των άλλων ανθρώπων. Αυτό το σκοτάδι, αγαπητοί μου, ήρθε να διαλύσει ο Χριστός. Γιατί ο ίδιος είναι φως, αλήθεια και ζωή. Γιατί ο ίδιος ο Χριστός είναι η Αλήθεια, η Ζωή και το Φως του κόσμου. Όπως διεκήρυξε ο ίδιος, όποιος τον ακολουθήσει δε θα βρεθεί στο σκοτάδι, αλλά θ’ αποκτήσει το πραγματικό φως της ζωής, γιατί ο ίδιος είναι το φως του κόσμου: «ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς»

Το «μέγα φώς» είναι η παρουσία του Χριστού στον κόσμο. Το Φώς είναι το σημάδι του Θεού τόσο στην Παλαιά, όσο και στην Καινή Διαθήκη. Στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης ο Θεός αποκαλύπτεται στο φως, στην καιόμενη φωτιά, σε βροντές και αστραπές, σε φωτεινή νεφέλη, όπου προστατεύει τους Ισραηλίτες, όταν γυρίζουν από την Αίγυπτο στη γη Χαναάν. Στην Καινή Διαθήκη η Γέννηση του Κυρίου, η Μεταμόρφωση, η Ανάσταση, η Πεντηκοστή πλημμυρίζουν στο φως της Θεότητος.

Ίσως, κάποιοι αναρωτηθούν. Αφού ο Χριστός είναι το «φως του κόσμου» και αυτό το «φως» λάμπει εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, τότε γιατί υπάρχει τόσο πολύ σκοτάδι; Γιατί τόση αδικία και τόσος πόνος; Γιατί ο Χριστός δεν θεράπευσε την άρρωστη ανθρωπότητα; Η απάντηση είναι απλή τονίζει ένας σύγχρονος Ιεράρχης. «Δια τον ίδιον ακριβώς λόγον δια τον οποίον τα φάρμακα δεν θεραπεύουν τας ασθενείας, διά τας οποίας προορίζονται, εάν οι ασθενείς δεν τα χρησιμοποιήσουν και μάλιστα εάν δεν λάβουν από αυτά την απαιτούμενη δόση. Με τον Χριστιανισμό όμως έχομεν την αξίωση να επενεργήσει ευεργετικός, είτε χωρίς να το χρησιμοποιούμε, είτε ενώ χρησιμοποιούμε αντί αυτού, υποκατάστατα ιδικής μας εμπνεύσεως».

Αγαπητοί μου, σε εποχές δυσκολότερες από την εποχή μας, οι Χριστιανοί επιβεβαίωσαν στην πράξη ότι ο Χριστός είναι «το φως του κόσμου» και όχι απλά «φως του κόσμου». Γιατί με την αγάπη τους νίκησαν το μίσος, με τον τρόπο της ζωής τους εφάρμοσαν την ισοτιμία, καλλιέργησαν την ελευθερία. Η αγάπη (βούληση) του Θεού-Δημιουργού είναι «πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Η σωτήριος Αλήθεια είναι ο Χριστός, που αγκαλιάζει όλους μας και προσφέρει την αγάπη Του. Στη περίπτωση που εμείς εξακολουθούμε με την αμαρτία μας και Τον αποστρεφόμαστε, Τον μισούμε, Τον εχθρευόμαστε και Τον σταυρώνουμε, Εκείνος μας υπεραγαπά.

Αγαπητοί μου αδελφοί, είναι καιρός να καταλάβουμε τόσο σαν άτομα όσο και σαν ανθρωπότητα, ότι το μοναδικό Φως που θα φωτίσει τα σκοτάδια και θα μας απαλλάξει από τα αδιέξοδα της εποχής μας είναι μόνο ο Χριστός.

Εύχομαι και προσεύχομαι το Φως του Χριστού να μας φωτίζει και να διαλύει το σκοτάδι της Αμαρτίας.

Αμήν.

† Αρχιμανδρίτης Λάμπρος Στυλιανού

ΠΗΓΗ