Κυριακή των Αγιων Παντων π. Γεώργιος Παπαθεοδώρου

Κυριακή των Αγιων Παντων π. Γεώργιος Παπαθεοδώρου

Σταυροφόρους υποδεχόμαστε τους Αγίους την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Και  αν εμείς, οι άνθρωποι της γης, τους τιμάμε όλους μαζί μία φορά, μυριάδες φορές τους τιμά ο Θεός. Τιμάμε εκείνους, που έχει τιμήσει ο Θεός.  Θεωρούμε τιμή να μας καλέσει κάποιος επίσημος του κόσμου σε μία δεξίωση; Φανταστείτε πόσο μεγάλη, πόσο απερίγραπτη τιμή είναι για τον Άγιο να βρίσκεται καλεσμένος στην δεξίωση όχι τρανού ανθρώπου, αλλά του μεγάλου Θεού. εκείνου, που είναι ο «βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων». Ασύλληπτη σε αγαλλίαση η δεξίωση του Ουρανού, που δεν κρατά λίγα λεπτά της ώρας, αλλά συνεχίζεται στην ατέλειωτη αιωνιότητα. Οι Άγιοι για ποιόν θυσιάστηκαν; Για μας ή για τον Ιησού Χριστό; Ασφαλώς για το Χριστό.  Αν λοιπόν, εμείς τους τιμάμε με εορτές και ιερές πανηγύρεις, και ας μη θανατώθηκαν για μας, φανταστείτε πόσο τους τιμά και τους δοξάζει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, υπέρ του οποίου θυσιάστηκαν. Σε τι συνίσταται η δική μας τιμή προς τους Αγίους; Αρκεί να πούμε «Σήμερα η εορτή των Αγίων Πάντων; Ασφαλώς όχι. Οφείλουμε  και να τους τιμήσουμε, πηγαίνοντας την ημέρα της μνήμης τους στην Εκκλησία. Αρκεί ο απλός εκκλησιασμός; Όχι. Οφείλουμε και να τους υποδεχθούμε με ύμνους και εγκώμια. Αρκεί απλώς να τους εγκωμιάζουμε; Όχι. Οφείλουμε και να πληροφορηθούμε τα κατορθώματα τους, τους άθλους τους. Αρκεί να διαβάσουμε ή να ακούσουμε το βίο τους, το συναξάρι τους; Όχι. Οφείλουμε και να  τους θαυμάζουμε τους αθλητές και πρωταθλητές και πολύ περισσότερο. Αρκεί ο θαυμασμός; Όχι.  Πρέπει και να ζηλέψουμε την αρετή τους. Αρκεί αυτό; Όχι πρέπει τελικά να τους μιμηθούμε. Αν δεν αγωνιστούμε να καταστούμε αντίγραφα των Αγίων, δεν τους τιμάμε σωστά. Υπάρχει άνθρωπος χωρίς καρδιά και στόμα; Άλλο τόσο υπάρχει χριστιανός χωρίς πίστη και ομολογία. Η πίστης έχει σχέση με την καρδιά, η ομολογία με το στόμα. Στο στόμα έρχεται το ξεχείλισμα της καρδιάς. «καρδιά γάρ πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόματι δε ομολογείται εις σωτηρίαν». Ο ίδιος ο Κύριος θεωρεί απαραίτητη προϋπόθεση σωτηρίας την ομολογία. Η ομολογία έχει άμεση σχέση  με το θάρρος  και με τον κόσμο.  Το να υμνούμε το Χριστό0 μέσα στην λατρευτική σύναξη της Εκκλησίας, είναι εύκολο και ακίνδυνο. Το δύσκολο είναι να μιλάμε για το Χριστό έξω, στο κοσμικό περιβάλλον, στην  εργασία μας, στο σπίτι μας, μπροστά σε εχθρικά διακειμένους στην πίστη. Να ομολογούμε το Χριστό  και όταν βρισκόμαστε σε αντιχριστιανικό περιβάλλον.  Να μην ντρεπόμαστε να φανερώσουμε τη χριστιανική μας ιδιότητα στην κοινωνία.  «Ναι  είμαι χριστιανός. Αυτό είναι η μεγαλύτερη τιμή, που μου έχει γίνει». Να έχουμε τη δύναμη να υποστηρίζουμε με επιχειρήματα το χριστιανικό μας «πιστεύω». Η ομολογία φανερώνεται με θάρρος. Αλλά φανερώνεται και με σοφία και με διάκριση. Θάρρος χωρίς σοφία είναι ανοησία. Σοφία χωρίς θάρρος είναι δειλία. Και τα δύο τα χρειάζεται η ομολογία. Ακόμη χρειάζεται και ένα τρίτο, τη συνέπεια της ζωής μας. Αλλοίμονο αν το στόμα μας μεν είναι μεγάφωνο του Θεού, αλλά η ζωή μας είναι μεγάφωνο του Διαβόλου. Πολλοί Άγιοι έλεγαν λίγα με το στόμα και πολλά με την ζωή τους. Οπωσδήποτε όμως προσέφεραν και τη μαρτυρία του λόγου. Λόγος και ζωή πορεύονται μαζί. Ούτε λόγος χωρίς ζωή, διότι αυτό είναι υποκρισία. Αλλά ούτε και ζωή χωρίς λόγω, διότι αυτό φανερώνει σκοπιμότητα. Η ομολογία είναι κοινό γνώρισμα όλων των χριστιανών, όλων των Αγίων.  Αυτή μας καθιστά συγγενείς μεταξύ μας. Η λέξις «ομολογία» φανερώνει την κοινωνία, την συγγένεια μεταξύ μας, το «ομού»και τον «λόγον». Ο Θεός Λόγος, ο Ιησούς Χριστός, μας ενώνει σε μία νέα συγγένεια και μας κινεί τη γλώσσα να μιλάμε όλοι για τα μεγαλεία του Θεού. υπάρχει η σαρκική συγγένεια, και η πνευματική συγγένεια. Πρώτος μας συγγενής είναι ο Ιησούς Χριστός. Μας έδωσε το Αίμα του. Όταν μετέχουμε του μυστηρίου της θείας Κοινωνίας, παίρνουμε μέσα μας το ίδιο Αίμα του Χριστού. Αποκτούμε συγγένεια εξ αίματος με όλους τους Αγίους.  Αγαπητοί μου οι Άγιοι της γης της  στρατευομένης  Εκκλησίας, αποτελούν το αλάτι, για να μη σαπίσει η κοινωνία. Οι Άγιοι του Ουρανού, της θριαμβευούσης Εκκλησίας , αυτοί που πρεσβεύουν για μας. Αμήν.