Πεντηκοστή Άκου την Δίψα σου...
Ὁ
Κύριος γνωρίζει καλὰ πόσο ἐξαντλητικὴ εἶναι ἡ πορεία μας μέσα στὴν
ἔρημο τῆς ζωῆς.Γνωρίζει πόσο βασανίζεται ἡ ἀνθρώπινη ψυχὴ καθημερινὰ ἀπὸ
τὴν πνευματική δίψα. Γι’ αὐτὸκαὶ φωνάζει: Ὅποιος διψᾶ, ἂς ἔρθει σὲ μένα
καὶ ἂς πιεῖ».
Διψᾶμε γιὰ δικαιοσύνη, γιὰ ἀγάπη, γιὰ εἰλικρίνεια, γιὰ εἰρήνη. Διψᾶμε γιὰ ζωή, γιὰ μιᾶς ἄλληςποιότητας ὕπαρξη. Προσπαθοῦμε νὰ σβήσουμε αὐτὴ τὴ δίψα μὲ διάφορες θεωρίες ἢδιασκεδάσεις. Συχνὰ μ’ ἕνα ξέφρενο κυνήγι χρημάτων, φήμης, δυνάμεως. Ὅμως ἡ καρδιά μαςπαραμένει ἀνικανοποίητη, στεγνή.
«Διψᾶτε γιὰ ἀγάπη; Νὰ σᾶς ἀγαποῦν ἀνυπόκριτα καὶ νὰ ἀγαπᾶτε πραγματικά; Ἐλᾶτε κοντάμου, λέει ὁ Χριστός, νὰ μάθετε νὰ ἀγαπᾶτε «καθὼς ἐγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς», ἄδολα, ἔμπρακτα,ὅλους. Καὶ θὰ ἀγαπηθεῖτε καὶ σεῖς εἰλικρινά.
Διψᾶτε γιὰ ἐλευθερία; Ποθεῖτε νὰ κάνετε κάτι οὐσιαστικό; Οἱ ἡγέτες μιλοῦν γιὰ ἐλευθερία, ἐνῶφτιάχνουν θηλιὲς γιὰ τὶς ψυχὲς καὶ τοὺς λαούς. Μόνον ὅταν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τῆς Ἀγάπης σᾶςἐλευθερώσει ἀπὸ τὰ πάθη ποὺ σᾶς πνίγουν, θὰ εἶστε ἀληθινὰ ἐλεύθεροι.
Τὸ νερὸ δὲν μᾶς ξεδιψᾶ, ὅταν τὸ κοιτᾶμε, ἀλλ’ ὅταν τὸ πίνουμε. Πρέπει νὰ πιοῦμε πολύ. ὉΧριστὸς νὰ μπεῖ μέχρι τὸ βάθος τῶν σκέψεων, τῶν αἰσθημάτων, τῆς ὕπαρξής μας. Δὲν φτάνεινὰ πηγαίνω ἀραιὰ καὶ ποῦ στὴ θεία Λειτουργία, νὰ διαβάζω κάποτε κάτι χριστιανικό, νὰ κάνωσὲ καμμιὰ δύσκολη ὥρα τὴν προσευχή μου. Εἶναι ἀνάγκη συνειδητὰ καὶ συστηματικὰ νὰἐμβαθύνω στὸ λόγο Του καὶ νὰ μετέχω συχνότερα στὴ λατρευτικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωή τῆςἘκκλησίας.
Καὶ τότε ὄχι μόνο ξεδιψάει ὁ πιστός, ἀλλὰ γίνεται μὲ τὴ σειρά του πηγὴ γιὰ τοὺς ἄλλους.Ὅποιος ξεδίψασε ἀπὸ τὸν Χριστό, δὲν περιορίζεται στὸν ἑαυτό του. Γίνεται εὐλογία, τρεχούμενονερὸ γιὰ τὸ περιβάλλον του. Καθὼς κινεῖται στὴν κοινωνία, ξεκουράζει, δροσίζει, ζωογονεῖ.
Ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, μὲ τὴ σύσταση τῆς Ἐκκλησίας, «τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν» τῆςχριστιανικῆς ζωῆς ξεχύθηκε σ’ ὅλο τὸν κόσμο. Ἀρδεύει τὶς χῶρες, τοὺς λαούς, σβήνοντας τὴδιψα τῆς γῆς μας. Τὸ ἔχουμε στὴ διάθεσή μας. Ὅμως, ἐνῶ μᾶς καίει ἡ πνευματικὴ δίψα, δὲν τὸπλησιάζουμε. Ὁ Χριστὸς ἐξακολουθεῖ νὰ καλεῖ: «Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω». Δὲν εἶναι τραγικὸ νὰ ἔχεις δίπλα σου ὁλόδροσα, τρεχούμενα νερὰ καὶ νὰ καίγεσαι ἀπὸ δίψα;
Διψᾶμε γιὰ δικαιοσύνη, γιὰ ἀγάπη, γιὰ εἰλικρίνεια, γιὰ εἰρήνη. Διψᾶμε γιὰ ζωή, γιὰ μιᾶς ἄλληςποιότητας ὕπαρξη. Προσπαθοῦμε νὰ σβήσουμε αὐτὴ τὴ δίψα μὲ διάφορες θεωρίες ἢδιασκεδάσεις. Συχνὰ μ’ ἕνα ξέφρενο κυνήγι χρημάτων, φήμης, δυνάμεως. Ὅμως ἡ καρδιά μαςπαραμένει ἀνικανοποίητη, στεγνή.
«Διψᾶτε γιὰ ἀγάπη; Νὰ σᾶς ἀγαποῦν ἀνυπόκριτα καὶ νὰ ἀγαπᾶτε πραγματικά; Ἐλᾶτε κοντάμου, λέει ὁ Χριστός, νὰ μάθετε νὰ ἀγαπᾶτε «καθὼς ἐγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς», ἄδολα, ἔμπρακτα,ὅλους. Καὶ θὰ ἀγαπηθεῖτε καὶ σεῖς εἰλικρινά.
Διψᾶτε γιὰ ἐλευθερία; Ποθεῖτε νὰ κάνετε κάτι οὐσιαστικό; Οἱ ἡγέτες μιλοῦν γιὰ ἐλευθερία, ἐνῶφτιάχνουν θηλιὲς γιὰ τὶς ψυχὲς καὶ τοὺς λαούς. Μόνον ὅταν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τῆς Ἀγάπης σᾶςἐλευθερώσει ἀπὸ τὰ πάθη ποὺ σᾶς πνίγουν, θὰ εἶστε ἀληθινὰ ἐλεύθεροι.
Τὸ νερὸ δὲν μᾶς ξεδιψᾶ, ὅταν τὸ κοιτᾶμε, ἀλλ’ ὅταν τὸ πίνουμε. Πρέπει νὰ πιοῦμε πολύ. ὉΧριστὸς νὰ μπεῖ μέχρι τὸ βάθος τῶν σκέψεων, τῶν αἰσθημάτων, τῆς ὕπαρξής μας. Δὲν φτάνεινὰ πηγαίνω ἀραιὰ καὶ ποῦ στὴ θεία Λειτουργία, νὰ διαβάζω κάποτε κάτι χριστιανικό, νὰ κάνωσὲ καμμιὰ δύσκολη ὥρα τὴν προσευχή μου. Εἶναι ἀνάγκη συνειδητὰ καὶ συστηματικὰ νὰἐμβαθύνω στὸ λόγο Του καὶ νὰ μετέχω συχνότερα στὴ λατρευτικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωή τῆςἘκκλησίας.
Καὶ τότε ὄχι μόνο ξεδιψάει ὁ πιστός, ἀλλὰ γίνεται μὲ τὴ σειρά του πηγὴ γιὰ τοὺς ἄλλους.Ὅποιος ξεδίψασε ἀπὸ τὸν Χριστό, δὲν περιορίζεται στὸν ἑαυτό του. Γίνεται εὐλογία, τρεχούμενονερὸ γιὰ τὸ περιβάλλον του. Καθὼς κινεῖται στὴν κοινωνία, ξεκουράζει, δροσίζει, ζωογονεῖ.
Ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, μὲ τὴ σύσταση τῆς Ἐκκλησίας, «τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν» τῆςχριστιανικῆς ζωῆς ξεχύθηκε σ’ ὅλο τὸν κόσμο. Ἀρδεύει τὶς χῶρες, τοὺς λαούς, σβήνοντας τὴδιψα τῆς γῆς μας. Τὸ ἔχουμε στὴ διάθεσή μας. Ὅμως, ἐνῶ μᾶς καίει ἡ πνευματικὴ δίψα, δὲν τὸπλησιάζουμε. Ὁ Χριστὸς ἐξακολουθεῖ νὰ καλεῖ: «Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω». Δὲν εἶναι τραγικὸ νὰ ἔχεις δίπλα σου ὁλόδροσα, τρεχούμενα νερὰ καὶ νὰ καίγεσαι ἀπὸ δίψα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου