Η Κυριακή των Μυροφόρων Του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ

Η Κυριακή των Μυροφόρων Του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ

Η  Ευαγγελική Περικοπή αυτής της Κυριακής αναφέρεται στο μεγαλείο του ρόλου της γυναίκας για μια καλύτερη κοινωνία. Την ώρα που οι μαθητές του Χριστού «διά τον φόβον των Ιουδαίων» παρέμειναν κρυμμένοι σε ασφαλές μέρος, βλέπουμε μερικές γυναίκες, τις Μυροφόρες, χωρίς φόβο για τη ζωή τους να φθάνουν θαρραλέες στον τάφο του Ιησού.

΄Ηταν γνωστό σε όλους ότι φανατισμένοι Εβραίοι καραδοκούσαν για να επιτεθούν βίαια σε όποιους προσπαθούσαν με οποιονδήποτε τρόπο να κλέψουν το νεκρό σταυρωμένο σώμα του Ιησού. Επειδή ακριβώς δεν πίστευαν στις προφητείες για την Ανάσταση του Χριστού, πίστευαν ότι κάποιοι οπαδοί του Ιησού θα προσπαθούσαν να κλέψουν το σώμα του και να το κρύψουν διαδίδοντας ότι δήθεν αναστήθηκε. Γι’ αυτό επέμεναν  ο τάφος του Ιησού να φρουρείται νύκτα και ημέρα από τους Ρωμαίους φρουρούς. 

Μπροστά λοιπόν σ’ αυτή τη φοβερή πραγματικότητα λογικά σκεπτόμενοι οι μαθητές του Χριστού έμειναν κλεισμένοι σε ασφαλές μέρος, στο «υπερώον» μέχρι να δουν πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. 

Ταυτόχρονα όμως οι Μυροφόρες, προχωρούν θαρραλέες προς τον τάφο του Ιησού. Σε καμία περίπτωση δεν φοβήθηκαν από τους κινδύνους που υπολόγιζαν οι δήθεν θαρραλέοι άντρες, που πριν λίγο έλεγαν στον Χριστό ότι θα είμαστε μαζί Σου ως το τέλος, έτοιμοι να θυσιασθούμε και πριν «κράξει ο αλέκτωρ» τον αρνήθηκαν τρεις φορές. 

Τελικά το θάρρος των Μυροφόρων Γυναικών αμείβεται με τη θεία δωρεά του Θεού να είναι οι πρώτες στον κόσμο που βλέπουν τον Αναστημένο Ιησού. 

Οι Γυναίκες γίνονται οι πρώτες που δίνουν μαρτυρία για την Ανάσταση του Χριστού. Ιστορικά γνωρίζουμε πάλι ότι η μεγάλη εκείνη ανθρώπινη μορφή, που εκπροσώπησε το ανθρώπινο γένος για την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού, που οδήγησε στην εν Χριστώ σωτηρία όλους μας είναι πάλι γυναίκα.   Είναι η Παναγία μας που απάντησε με ταπείνωση στην κλήση του Θεού «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου».

΄Ετσι η θέση της γυναίκας μέσα στην Εκκλησία μας είναι σημαντική και μοναδική για την υπόθεση της σωτηρίας μας.

΄Οπως η Παναγία μας έδωσε τη σάρκα της στον Υιόν και Λόγον του Θεού για την σωτηρία όλης της ανθρωπότητας, το ίδιο σήμερα η γυναίκα, η μητέρα, η γιαγιά, η θυγατέρα, ετοιμάζουν με πολύ σεβασμό και φόβον Θεού το πρόσφορον που το δίνουν στον ιερέα, που ως διάκονος της, το προσφέρει στον Θεόν, που με τη χάριν του Θεού   μεταποιείται σε Σώμα Χριστού. Έτσι με την άξια συμμετοχή μας στην Θεία Κοινωνία, γινόμαστε σύσσωμοι του αγίου Σώματος του Χριστού.

Ο ρόλος της γυναίκας, λοιπόν, στη σύγχρονη εποχή των κρίσεων και των πολύπλοκων κοινωνικών προβλημάτων γίνεται ακόμη πιο σημαντικός για να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο κόσμο. Ιδιαίτερα όμως, η συμβολή της γυναίκας στην προστασία και στην ενίσχυση του θεσμού της οικογένειας είναι κάτι που επιβάλλεται περισσότερο. Μπροστά στην κρίση του θεσμού της οικογένειας, βλέπουμε όταν υπάρχουν μέλη της που ζουν μακρυά από το Θεό, οι οικογένειες αυτές δεινοπαθούν και χωρίζουν. Καλείται η σύγχρονη γυναίκα να διαδραματίσει έναν σημαντικόν, ενωτικόν, υπομονετικόν, συμφιλιωτικόν και στοργικόν ρόλον που θα προστατέψει το όλο σώμα της οικογένειας. ΄Οταν η οικογένεια προστατεύεται και στέκει ψηλά, τότε ολόκληρη η κοινωνία πάει μπροστά.

Για να μπορέσει, όμως, η σύγχρονη γυναίκα ν’ ανταποκριθεί στην υψηλή αποστολή της οφείλει με εμπιστοσύνη στο Θεό να έχει στη ζωή της ως παράδειγμα την Παναγία μας, όλες τις άγιες Γυναίκες, τις Μυροφόρες.

Το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας τέτοιων αγίων μορφών είναι να παίρνουμε τα παιδιά μας στο Κατηχητικό Σχολείο. Το δεύτερο στάδιο το παράδειγμα της αγίας ζωής των γονέων. Το τρίτο στάδιο, το ειρηνικό και ηθικό περιβάλλον που δημιουργούμε για τα παιδιά μας. Το τέταρτο στάδιο, οι άξιοι και κατηρτησμένοι εκπαιδευτικοί μας, που ταυτόχρονα αποτελούν και πρότυπα ηθικού παραδειγματισμού. ΄Ολα αυτά όμως τα στάδια αποβλέπουν στη προετοιμασία μας για να ζούμε μέσα στο στάδιο των αρετών με την άξια συμμετοχή μας στην αγιαστική ζωή της Εκκλησία μας, στα άγια της Μυστήρια, και ταυτόχρονα με τη συμμετοχή μας στο φιλανθρωπικό και Ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας μας. ΄Ετσι γινόμαστε έτοιμοι για να δημιουργήσουμε με μεγάλη συναίσθηση ευθύνης την Χριστιανική οικογένεια, που η παρουσία της μέσα στην άδικη κοινωνία που ζούμε, αποτελεί όασιν ζωής.

Στα πρόσωπα των αγίων Μορφών των Μυροφόρων Γυναικών της  Ευαγγελικής Περικοπής, τιμούμε τις γυναίκες εκείνες που είναι τίμιες, υπεύθυνες, ευσεβείς και πρωτοπόρες, που με το έργο τους μας κάνουν όλους υπερήφανους. 

Ακολουθώντας την Παράδοση της Εκκλησίας μας τιμούμε σήμερα στην Παροικία μας τις Γυναίκες, πρώτα όλες εκείνες τις Μητέρες, τις Γιαγιάδες, τις Θείες, τις Αδελφές και τις Ξαδέλφες που έκαναν τόσα πολλά για όλους μας και τα παιδιά μας και σήμερα βρίσκονται στους Ουρανούς. Το ιερό Μνημόσουνο που τελούμε στη μνήμη τους είναι μια υπόσχεση ενώπιον Θεού και ανθρώπων ότι θα συνεχίσουμε να κάνουμε όλοι μας ενωμένοι με πολύ αγάπη και αφοσίωση όλα τα καλά πράγματα που προστατεύουν τις οικογένειες μας και την Παροικία μας. Να κρατούμε ζωντανές τις Παραδόσεις μας και να προστατεύουμε με κάθε τρόπο την Ελληνορθόδοξη ταυτότητα μας. Ο τακτικός  Εκκλησιασμός μας κι η διδασκαλία με κάθε τρόπο της ελληνικής μας γλώσσας είναι τα δύο πνευματικά μας όπλα για να κτίσουμε θεμέλια γερά για το μέλλον των παιδιών μας.Νοείται ότι η παρακολούθηση του κατηχητικού μας σχολείου είναι απαραίτητη για να προλάβουμε καταστάσεις που δεν θα θέλαμε ποτέ να μπλέξουν τα παιδιά μας στο στάδιο της εφηβείας και της νεότητας τους και κατόπιν όταν θα έρθει η ώρα να παντρευτούν. Γι’ αυτό και το θαύμα που ζούμε με την ολοκλήρωση του κτισίματος του Ελληνικού μας Σχολείου συμπληρώνεται και με το κτίσιμο του Ιερού Ναού της Παναγίας μας για να προσεύχονται και να εκκλησιάζονται στο δικό τους χώρον τα παιδιά μας. Και χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί η Παροικία μας με την συμμετοχή ξεχωριστών μελών της συμμετέχει με πολύ αγάπη στο κτίσιμο και στην ομαλή λειτουργία του Ιερού αυτού Ναού που αποτελεί μια πνευματική μακροπρόθεσμη επένδυση για τα παιδιά μας, αλλά και για όλα τα παιδιά που φοιτούν στο Σχολείο μας.

Σήμερα ακόμη με τις προσευχές της Αρτοκλασίας τιμούμε όλες τις Γυναίκες της Παροικίας μας για να είναι δυνατές να συμβάλουν σε όσα αναφέραμε προηγουμένως, να προταστατούν στο έργο της αγάπης και της δημιουργίας και της προόδου. 

Μαζί με τον Μακαριώτατον Πατριάρχη μας κ. Θεόδωρον, τον πατέρα Γεώργιο κι όλους τους κληρικούς μας και τα Μέλη της Παροικίας μας, ως Μητροπολίτης σας, θέλουμε να σας πούμε πόσο υπερήφανοι είμαστε για το σημαντικό σας έργο και την προσφορά σας στην Παροικία μας. Θέλουμε όλοι μας να συγχαρούμε την Πρόεδρο των Ελληνίδων Κυριών της Παροικίας μας κ. Δέσποινα Ζαβερδινού και τα Μέλη του Συμβουλίου της για το σημαντικό τους έργο. Η αγάπη τους να βρίσκονται κοντά στους ηλικιωμένους μας, η αγάπη τους και η ευσέβεια τους  κατά την Μεγάλη Εβδομάδα να στολίσουν με τα όμορφα άσπρα λουλούδια τον Επιτάφιον μας, να ετοιμάσουν τα κόκκινα πασχαλινά αυγά, τις όμορφες αναστάσιμες λαμπάδες και τόσα άλλα πράγματα που τους ζητούμε στις συχνές εκδηλώσεις μας ετοιμάζοντας αφιλοκερδώς και του πουλιού το γάλα. Ο Θεός να σας έχει καλά και να προστατεύει τις οικογένειες σας.

Θα ήθελα ακόμη να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως και την Πρόεδρο της Ομοσπονδίας μας κ. Ελένη Κουμίδου που πάντοτε βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για ό,τι τη χρειασθούμε στην Παροικία μας και στην Εκκλησία μας, δεν της αρέσει να την συνγχαίρουμε δημόσια, αλλά να μας επιτρέψει σήμερα να την ευχαριστήσουμε για τα βάγια, τα κόκκινα αναστάσιμα λουλούδια, τα κυριακάτικα και των μεγάλων εορτών. Είναι καιρός να μάθει και τις νεώτερες για τα βάγια για να μη κουράζεται και να τα κάνει όλα μόνη της. Την ευχαριστούμε που μαζί με την Χαρίκλεια είναι οι μόνιμοι ιεροψάλτες μας. Φυσικά ευχαριστούμε ιδιαιτερως την Διευθύντρια της Εκκλησιαστικής μας χορωδίας κ. Αναστασία και όλα τα Μέλη της χορωδίας μας που με τις αγγελικές τους φωνές μας ανεβάζουν στους ουρανούς.

Ευχαριστούμε την επίτιμον Πρόεδρο των Κυριών κ. Βασιλική Ντιβάρη και την Αρχόντισσα των Εκκλησιών κ. Αριάνδη Ψύλλου που πάντοτε βρίσκονται δίπλα μας ως οι δύο Άγγελοι της Παροικίας μας και της Εκκλησίας μας. Προσευχώμαστε ιδιαίτερα για την ταχείαν ανάρρωση της αγαπητής μας Αριάνδης για να επιστρέψει σύντομα κοντά μας να αρχίσει τους Κύκλους της Αγίας Γραφής που όλοι μας τους αναζητούμε. Η οσία και αγία Ευτέρπη να δεέται για όλους μας για να μας προστατεύει ο Θεός και να υγιαίουνουμε.

Ευχαριστούμε όσους συμβάλλουν στους εθνικούς εορτασμούς της 25ης Μαρτίου και στις 28 Οκτωβρίου κι ιδιαίτερα για τις κυρίες που διδάσκουν τα παιδιά μας τους ελληνικούς χορούς όπως την αγαπητή μας κ. Βίκυ και φυσικά τα Μέλη της Εκπαιδευτικής Αποστολής από την Ελλάδα.

Να μη ξεχάσουμε να ευχαριστήσουμε και την αγαπητή μας Ειρήνη Βαγή που οσάκις βρεθούμε στο Ελληνικό κλάπ νομίζουμε ότι βρισκόμαστε στην Ελλάδα μας.

Δημόσιες ευγνώμονες ευχαριστίες απευθύνω και προς τον Προέδρο των Κεφαλληνών κ. Παναγή Θεοτοκάτο και τα Μέλη του Συμβουλίου του, συγχαρητήρια για την μεγάλη επιτυχία των εκδηλώσεων  κατά την Κυριακή των Βαϊων και κατά τους εορτασμους της εορτής του αγίου Γερασίμου.Εκφράζουμε όλοι μας τα συλλυπητήρια μας για τον μακαριστόν πατέρα του αγαπητό μας Μάκη, αλλά ταυτόχρονα και τη χαρά μας για τις νεογέννητες θυγατέρες του Ζωή και Φοίβη.

Ευχαριστίες εκράζουμε και προς τον Πρόεδρο της  Ελληνικής Κυπριακής Αδελφότητας κ. Κώστα Ιωαννίδη και στα Μέλη του Συμβουλίου του.Συγχαρητήρια για τις σημαντικές εκδηλώσεις για τα θύματα της βάρβαρης τουρκικής εισβολής και για την ανεξαρτησία της Κύπρου, αλλά και για την εορτή της Πρωτομαγιάς που φέτος θα γίνει στις 2 Ιουνίου στο Ελληνικό κλάπ.

Ευχαριστίες απευθύνω και προς τον Εξοχώτατον Πρέσβυ μας κ. Χρήστο Σαλαμάνη και στο προσωπικό της Πρεσβείας μας για όσα σημαντικά και αξιόλογα κάνουν για όλους μας και για την Ελλάδα μας στην Αφρικανική Ήπειρον. Ευχαριστίες απευθύνω και προς τον Εντιμώτατον Επίτιμον Πρόξενον της Κύπρου κ. Νέστορα Νέστορος που οι πρωτοβουλίες τους να κρατήσουμε ζωντανό το σύνθημα  «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη δικαίωση του αγώνα μας να τερματισθεί η βάρβαρη τουρκική εισβολή με την επιστροφή των προσφύγων μας στις πατρογονικές τους εστίες.

Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο της Κοινότητας μας κ. Ιωάννη Κουμίδη και τα Μέλη του Συμβουλίου του που συνέχεια κάνουν το καλύτερο για όλους μας. Το μεγάλο τους έργο στην Ιστορία της Παροικίας μας είναι η ολοκλήρωση του Ελληνικού Σχολείου, που αποτελεί πλέον ένα από τα μεγάλα Πνευματικά επιτεύγματα των απανταχού Απόδημων Ελλήνων, που θα κάνει και τις μελλούμενες γενναιές των Ελλήνων υπερήφανους για τα έργα μας.

Οι Γενικές Συνελεύσεις είναι αφορμή να ενισχύουμε την ενότητα μας και την αγάπη μας για τους κοινούς μας σκοπούς. Γι’ αυτό η αυθόρμητη έκφραση απόψεων για διάφορα θέματα δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνούμε την προτεραιότητα μας να καλλιεργούμε πάντοτε την αγάπη, την ενότητα, την αλληλοενίσχυση μεταξύ μας για τους κοινούς μας σκοπούς. Χαίρομαι ιδιαίτερα που πάντοτε στις Γενικές Συνελεύσεις της Παροικίας μας επικρατεί το πνεύμα του Θεού και της Ενότητας για κοινή δράση, τόσο στην Ομοσπονδία, όσο και στις Κοινότητες, στους Συλλόγους και τις Αδελφότητες. Πάντοτε στόχος μας εκτός από τη διατήρηση της Ελληνορθόδοξης ταυτότητας μας, πρέπει να κοιτάζουμε προσεκτικά και την μακροπρόθεσμη οικονομική μας βιοσιμότητα, ώστε τα ετήσια έξοδα μας να μη υπερβαίνουν τα ετήσια έσοδα μας, για να μη πάθουμε όσα έπαθεν ο Λαός μας από μερικούς πολιτικούς μας στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Ο Θεός να μας έχει όλους καλά.