ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

21-12-2025

«καί αὐτός προσδοκία ἐθνῶν» (Γἐνεσις 49,10)

Στό βιβλίο τῆς Γενέσεως, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διαβάζουμε: «Αὐτός ὁ Μεσσίας θά εἶναι ἡ προσμονή καί ἡ ἐλπίδα τῶν λαῶν». Εἶναι γεγονός, ὅτι ὁ Θεός ἐξήγγειλε τήν Γέννηση τοῦ Μονογενοῦς του Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διά τῶν Προφητῶν Του καί ἀνήγγειλε ὄχι ἁπλῶς τήν ἔλευση Του στόν κόσμο, ἀλλά καί τή λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν ἁμαρτία 800 χρόνια πρίν τήν θεία ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ ὁ μεγαλώνυμος Προφήτης Ἠσαΐας ἀναφωνοῦσε: «Ἰδού ἡ Παρθένος θά συλλάβει ὑπερφυσικῶς καί θά γεννήσει Υἱόν καί τό ὄνομα του θά εἶναι Ἐμμανουήλ, πού σημαίνει ὁ Θεός εἶναι μαζί μας» (7,14) καί «λαέ πού ζεῖς μέσα στό σκοτάδι δές φῶς μεγάλο» (9,2).

Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας (600 π.Χ.) προφήτευσε τό θρῆνο ἀπό τή σφαγή τῶν νηπίων (38,15). Τήν ἄσημη Βηθλεέμ προφητεύει ὁ Προφήτης Μιχαίας: «Ἀπό ἐσένα θά προέλθει ὁ ἄρχων, ὁ ὁποῖος θά ποιμάνει τόν λαόν μου (5,1). Ὁ Προφήτης Βαρούχ θά ἀναφωνήσει: «Ὁ Θεός ὁ προαιώνιος στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ ἐμφανίσθηκε στόν κόσμο καί συναναστράφηκε μαζί μας» (3,38). Ὁ Προφήτης Ζαχαρίας ἀναφέρει τόν λόγο τοῦ Κυρίου «τέρπου καί εὐφραίνου Σιών καί ὅλη ἡ Ἐκκλησία μου, διότι ἐγώ ἔρχομαι καί θά κατασκηνώσω ἐν μέσῳ σου» (2,14).

Ὁ Δαβίδ θά μελῳδήσει στόν Ψαλμό του: «ὁ Κύριος ἔκλινε οὐρανούς καί κατέβη» (17,10). Ὁ Δανιήλ καταθέτει στό βιβλίο του: «Ἡ κεφαλή του ἦταν ἀπό καθαρό χρυσό» (2,31-36). Ὁλόκληρη ἡ Παλαιά Διαθήκη εἶναι γραμμένη γιά νά ἀναγγείλει τόν ἐρχομό τοῦ Σωτῆρα Χριστοῦ.

Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐνθυμεῖται τούς Προφῆτες (Ἑβρ. 11,32), οἱ ὁποῖοι προανήγγειλαν «τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον» (Α΄Τιμ. 3,16). Οἱ πνευματοφόροι αὐτοί ἄνδρες, ἐξαιτίας τῆς πίστεως πού εἶχαν γιά τόν Θεό, ὑπέστησαν πολλά, «ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι... δέν ἀπήλαυσαν τήν ὑπόσχεση τῆς οὐρανίου κληρονομίας» (Ἑβρ. 11,37-39), διότι δέν ἀξιώθηκαν νά δοῦν τήν ἔλευση τοῦ Σωτῆρα. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης γράφει, πώς «φανερῶς οἱ θεῖοι Προφῆτες διά Πνεύματος Ἁγίου ἐπροφήτευσαν τήν ἔνσαρκον παρουσίαν τοῦ Ἐμμανουήλ».

Οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν ὄργανα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι μυστήριο πώς «τήν μήπω ἀποτελεσθεῖσαν βουλήν τοῦ Θεοῦ» (Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς), τήν εἶχαν γνωρίσει καί ἀναγγείλει στόν κόσμο. Ὁ ἀείμνηστος π. Ἰωάννης Ρωμανίδης γράφει πώς κέντρο τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Περί τοῦ Χριστοῦ ἔχουμε μαρτυρίες ἀπό τούς Δικαίους, τούς Προφῆτες, τούς Ἀποστόλους, τούς Ἁγίους. Οἱ Προφῆτες ἔβλεπαν διάφορες συμβολικές εἰκόνες καί αἰνιγματώδεις παραστάσεις τοῦ Θεοῦ, ὅπως π.χ. στόν Μωϋσῆ τή «φλεγόμενη βάτο» (Ἔξ. 3,1-5), τήν «κλίμακα τοῦ Ἰακώβ» (Γεν. 2,8), «τήν πύλη Κυρίου, στόν Ἰεζεκιήλ (44,1-2), τόν θρόνον Κυρίου, στόν Ἠσαΐα (66,1) κ.ἄ.. Ὅλες αὐτές οἱ συμβολικές παραστάσεις ἑρμηνεύθηκαν ἀργότερα, ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός. Τότε κατάλαβαν οἱ ἄνθρωποι τό ἀκριβές νόημά τους. Βέβαια, ὁ Θεός δέν ἔδειξε μόνον εἰκόνες καί ὁράματα στούς Προφῆτες, ἀλλά τούς ἀποκάλυψε καί πολλά γεγονότα, πού θά γίνουν στό μέλλον.

Οἱ Προφῆτες, λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος, ἔγιναν κάτοπτρα τῆς θείας ἐνέργειας. Σ’ ἕναν καθαρό καθρέπτη, ὅ,τι ἀντικείμενο βάλλει κάποιος μπροστά, θά τό ἐμφανίσει στό ἀκέραιο. Ἐπειδή οἱ Προφῆτες ἦσαν καθαροί ἄνθρωποι, δέχθηκαν, σάν νά ἦταν πνευματικοί καθρέπτες, τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Δέχθηκαν τήν τρανή, ἀσύγχυτη καί καθαρή χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος δίνει θεία δύναμη καί ἀνοίγει τά μάτια τῆς ψυχῆς γιά νά κατανοήσει ὁ Προφήτης τά λόγια τοῦ Θεοῦ, πού ἐπιθυμεῖ νά γνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι. Οἱ Προφῆτες ὀνομάζονταν «οἱ ἔμπροσθεν βλέποντες», ἐπειδή ἔβλεπαν ὡς παρόντα τά μέλλοντα.

Δέν ἔβλεπαν αὐτά μέ τίς σωματικές αἰσθήσεις, ἀλλά μέ ἀνώτερη δύναμη ὁ νοῦς τους ἐρχόταν σέ θεωρία καί μέσα σέ αἰνίγματα ἔβλεπαν τίς ἐνέργειες τοῦ Θείου Πνεύματος.

Μέσα στήν Ἐκκλησία, μαζί μέ τούς Ἁγίους τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, βιώνουμε καθημερινά ὅλες τίς ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ.

Στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ἐννοοῦμε τό τοῦ Ἀποστόλου: «Τά γάρ πάντα δι’ἡμᾶς» (Β΄ Κορ. 4,15). Ὅταν ἑορτάζουμε τήν μνήμην τῶν Προφητῶν αἰσθανόμεθα ὅτι οἱ πύρινοι λόγοι τους ἦταν γιά τήν προετοιμασία τῆς δικῆς μας σωτηρίας. Ὅταν διαβάζουμε τό Ψαλτήρι βλέπουμε στό πρόσωπο τοῦ Προφητάνακτος Δαβίδ τίς δικές μας περιπέτειες καί θεωροῦμε τούς πόθους του γιά μετάνοια καί σωτηρία δικούς μας πόθους. Ὅλοι αὐτοί γιά ἐμᾶς ἐργάσθηκαν χωρίς νά τό γνωρίζουν. Γι’αὐτό ἡ τιμή πού τούς ἀπονέμει ἡ Ἐκκλησία εἶναι μεγάλη. 

Τά λόγια τους διαβάζονται ὅπως τό Εὐαγγέλιο. Οἱ μορφές τους ἁγιογραφοῦνται ὅπως καί τῶν Ἀποστόλων. Περίοπτη θέση καταλαμβάνουν στήν Ἐκκλησία. Ἰσάξια καί ἰσότιμα οἱ δύο θυγατέρες ἡ Παλαιά καί ἡ Καινή Διαθήκη «τόν ἕνα Δεσπότην δορυφοροῦσιν». Στή δόξα τοῦ Χριστοῦ μαζί μέ τούς τρεῖς Ἀποστόλους παραβρέθηκαν καί οἱ δύο Προφῆτες, Μωϋσῆς καί Ἠλίας. Καί τώρα καί ἐκεῖνοι ἀνακαινισμένοι ἀπό τό ἀναστάσιμο φῶς εὐφραίνονται καί ἀγάλλονται ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ὡς χριστιανοί τοῦ παλαιοῦ Νόμου ἑνωμένοι μέ ἐμᾶς «ἀναπαύονται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν» (Ἀποκ. 14,13) ἕως ὅτου «Κύριος ὁ Θεός τῶν πνευμάτων τῶν Προφητῶν (Ἀποκ. 22,6) ἔλθει πάλι γιά νά κρίνει τόν κόσμο.

Χριστιανοί μου,

οἱ Προφῆτες καί ὅλα τά ἱερά πρόσωπα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης κράτησαν ἀναμμένη τήν φλόγα τῆς πίστεως γιά νά ἑνωθεῖ μέ τήν λάμψη τοῦ ἀστέρος τῆς Βηθλεέμ καί νά φωτίσει τόν δρόμο πρός τήν ταπεινή φάτνη καί τῶν δικῶν μας καρδιῶν. Μέ αὐτή τή πίστη νά πορευόμεθα. Αὐτή ἡ πίστη νά μᾶς ἀνακαινίζει. Αὐτή τήν πίστη νά βιώνουμε ὡς ἐμπειρία καί ὡς κοινωνία μέσα στήν Ἐκκλησία μας. 

Ἀδελφοί μου,

ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι μυστήριο ἀγάπης. Μᾶς ἀγάπησε ὁ Θεός. Αὐτό μᾶς δημιουργεῖ ὑποχρεώσεις νά Τόν ἀγαπήσουμε καί ἐμεῖς. 

Ἡ προῖκα πού μᾶς ἄφησε ὁ Κύριός μας εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμά Του.

Ἡδύμολπος ἡ φωνή τοῦ ποιητοῦ μας θά ἀναφωνήσει:

«Ὅλα κοντά Σου ἐμεῖς τά βρήκαμε: γνώση, ὀμορφιά καί φῶς καί πλούτη. Ἄλλο μας καύχημα δέν ἔχουμε, ὄξω ἀπ’τήν Ἅγια φάτνη ἐτούτη.

Αἰώνια μέσα μας Χριστούγεννα κι ἀνθοβολοῦνε κρίνα ὁλάσπρα.

Kι ἀπ’ τῶν ψυχῶν μας τό στερέωμα σταλάζουν φῶς κι ἀσήμι τ’ἄστρα»!

ΑΜΗΝ! 

ΠΗΓΗ