ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ (28-12-2025)

ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἐμμανουήλ : Ὁ Ἀγαπῶν

Ἀναφερόμαστε οἱ ἄνθρωποι στίς δύσκολες ὧρες τῆς ζωῆς χωρίς νά μποροῦμε νά διακρίνουμε ποιές τέτοιες ὧρες εἶναι οἱ χειρότερες. Τόσο οἱ ἀρρώστειες, ὅσο ἡ ἀνέχεια καί ἡ πεῖνα, ἀλλά καί τό ἀνθρώπινο μῖσος πού γεννᾶ πολέμους, θεωροῦνται ἀπό τίς πιό ἐξουθενωτικές πτυχές τοῦ βίου μας.

Καί ξεχνᾶμε τήν σπουδαιότερη πηγή θλίψης: τόν θάνατο. Τόν ξεχνᾶμε ψυχολογικά. Εἴτε ἐπειδή δέν θέλουμε νά τόν σκεπτόμαστε, εἴτε ἐπειδή αἰσθανόμαστε πώς εἴμαστε ἀκόμα «νέοι» καί τό τέλος τῆς ζωῆς μας εἶναι μακριά, στό βάθος τοῦ χρόνου.

Ὅμως. Ἡ κύρια πηγή δυστυχίας, ἡ ρίζα κάθε ἄγχους, ἡ ἀπελπισία καί ἡ ἀπόγνωση γιά πολλούς συνανθρώπους μας, ἔχουν αἰτία τήν μόνη βεβαιότητά μας ἐπί τῆς Γῆς : Ὅτι κάποτε τελειώνουμε! Καί ὅτι μετά ἀνοίγει ἡ αὐλαία τῆς αἰωνιότητος!

Πλῆθος ἀπό μηχανισμούς λογικούς καί παράλογους, περίεργες φιλοσοφικές πλοκές, ἰδιάζουσες ἀντιλήψεις (π.χ. «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν»), ὑπερβολική ἐμπιστοσύνη στήν «πρόοδο τῆς ἐπιστήμης» δέν ἀποδείχθηκαν ἱκανά νά θεραπεύσουν τήν μαυρίλα τοῦ θανάτου.

Κι ἦλθαν οἱ Παροφῆτες -περίεργοι γιά τήν κοινή λογική- πού εἶπαν τόν μεγάλο λόγο : «Ἰδού ἡ Παρθένος ἔξει ἐν γαστρί καί τέξεται υἱόν … καί καλέσουσι τό ὄνομα Αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός».

Κι ἀκόμη, «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν · ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου φῶς ἔλαμψεν αὐτοῖς».

Καί, ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, οἱ ἄγγελοι τοῦ Οὐρανοῦ παραβρέθηκαν στήν Γέννηση τοῦ Σωτῆρος. Κι ἦλθαν στήν Βηθλεέμ. Καί δέν ἀπευθύνθηκαν σέ σοφούς καί σέ ἀξιωματούχους. Ἀλλά -βρίσκοντας ἁγνότερους ἀνθρώπους- ἐμφανίσθηκαν στούς ποιμένες ἐκτυφλώνοντάς τους μέ τήν λάμψη καί τήν μελωδία τους καί φωτίζοντάς τους γιά τό μεγαλύτερο μέχρι τότε γεγονός τῆς Ἱστορίας. Τήν Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου.

Ἐκείνου, πού, μετά 33 χρόνια, θά ἔσβυνε κάθε σκιά θανάτου μέ τόν Σταυρό, τήν Ταφή, καί τήν Ἀνάστασή Του. Ἐπειδή «μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδείς ἔχει ἵνα τήν ψυχήν αὐτοῦ θῇ ὑπέρ τῶν φίλων αὐτοῦ».

Ὁ Κύριός μας γεννήθηκε ὡς τέλειος ἄνθρωπος, ὑπέφερε ὡς ἄνθρωπος, πέθανε ὡς ἄνθρωπος καί ἀναστήθηκε ὡς Θεός καί ἄνθρωπος, προσελκύοντας τούς πιστούς Του στήν παντοτεινή ζωή… Ὅλο τό ἔργο Του ξεκινοῦσε ἀπό τήν ἀγάπη του. Ἦταν, εἶναι, καί θά εἶναι ὁ ἀγαπῶν.

Κι ἐμεῖς, ταπεινοί μιμητές Του, ἄς Τόν μιμηθοῦμε στά βήματα τῆς ἀγάπης καί τῆς ζωῆς…

Πρωτ. π. Π. Μαριᾶτος

ΠΗΓΗ