Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 21 Δεκεμβρίου 2025, Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως (Ματθ. α΄ 1-25)

ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. Ὁ προσδοκώμενος

Καθὼς πλησιάζουμε πλέον στὸ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως, ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς φωτίζει τὸ ἀπρόσ­ιτο μυστήριο τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, τὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων. Τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς παραθέτει τὸν γενεαλογικὸ κατάλογο τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ξεκινᾶ ἀπὸ τὸν πατριάρχη Ἀβραάμ, συνεχίζεται μὲ τοὺς ἀπογόνους του, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἀναφέρεται καὶ ὁ ἔνδοξος προφήτης καὶ βασιλιὰς Δαυΐδ, φθάνει στὴ Βαβυλώνια αἰχμαλωσία καὶ καταλήγει στὸν Ἰωσήφ, τὸν μνήστορα τῆς Θεοτόκου. Ὁ νόμος τῶν Ἑβραίων προέβλεπε νὰ γενεαλογοῦνται μόνο οἱ ἄνδρες.

Ὁ Ἰωσὴφ βέβαια δὲν ἦταν κατὰ σάρκα πατέρας τοῦ Ἰησοῦ, ἀφοῦ ὁ Κύριος προῆλθε «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου». Ἐπειδὴ ὅμως ἦταν μνηστευμένος μὲ τὴν Παρθένο Μαρία, ὁ νόμος τὸν θεωροῦσε πατέρα τοῦ Ἰησοῦ. Ἀλλὰ καὶ ἡ Θεοτόκος καταγόταν ἀπὸ τὴν ἴδια φυλή, σύμφωνα μὲ τὴ συν­ήθεια τῶν Ἑβραίων. Γι᾿ αὐτὸ τελικὰ γενεαλογεῖται ἔμμεσα καὶ ἡ Θεοτόκος, ἀπὸ τὴν ὁποία προῆλθε ὁ Κύριος ὡς ἄνθρωπος.

Ἡ ἀναφορὰ ὅλων αὐτῶν τῶν ὀνομάτων ἔχει ἀσφαλῶς πολὺ μεγάλη σημασία. Μᾶς βεβαιώνει ἀρχικὰ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος ἦταν πρόσωπο ἱστορικό, πραγματικό, ποὺ ἔζησε σὲ συγ­κεκριμένη χρονικὴ στιγμὴ τῆς ἱστορίας καὶ εἶχε συγκεκριμένους προγόνους. Τὸ πέρασμά του ἄλλωστε μαρτυρεῖται καὶ ἀπὸ ἱστορικοὺς τῆς ἐποχῆς. Ἐπιπλέον ἦταν ἀπόγονος τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Δαυΐδ, ὅπως ἀκούσαμε: «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ». Συνεπῶς στὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἐκπληρώνονται τὰ λόγια τῶν μεγάλων Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ αἰῶνες νωρίτερα διέβλεπαν ὅτι ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας ἐπρόκειτο νὰ προέλθει ἀπὸ τὸ γένος τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Δαυΐδ.

Ὁ Ἰησοῦς εἶναι λοιπὸν ὁ προσδοκώμενος Χριστός! Ὁ Μεσσίας, τὸν Ὁποῖο ἐπὶ αἰῶνες περίμενε ἡ ἀνθρωπότητα. Τὸ Πρόσωπο ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο ἔβλεπαν ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἐκεῖνος, τὸν Ὁποῖο ἀνέμενε ἡ ἱστορία. Μὲ τὴ Γέννησή του χώρισε τὴν ἱστορία στὰ δύο, στὴν πρὸ Χριστοῦ καὶ στὴ μετὰ Χριστὸν ἐποχή. Εἶναι τὸ θεῖο Πρόσωπο, ποὺ ἄλλαξε τὴν ἱστορία τοῦ κόσμου.

2. Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας

Ἡ ἀναφορὰ ὅλων αὐτῶν τῶν ὀνομάτων μπορεῖ νὰ ἀκούγεται σὲ πολλοὺς κάπως ἀνιαρή, διότι τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ πρόσωπα αὐτὰ μᾶς εἶναι ἴσως ἄγνωστα. Μεταξύ τους ὑπάρχουν πρωτίστως ἄνθρωποι δίκαιοι, ἐνάρετοι. Ἀναφέρονται βέβαια καὶ ἄνθρωποι ἀσεβεῖς, ποὺ ὑπέπεσαν σὲ βαρύτατα ἁμαρτήματα. Ὅμως, ὅλα αὐτὰ τὰ πρόσ­ωπα, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ πῶς ἔζησαν, εἶναι πρόγονοι τοῦ Κυρίου. Ὅλος αὐτὸς ὁ μακροσκελὴς κατάλογος παρουσιάζει μιὰ μακραίωνη ἱστορία, ποὺ δὲν εἶναι ἁπλῶς ἡ ἱστορία τῶν Ἑβραίων· ἀλλὰ ἡ ἱστορία τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία μας, ἡ σταδιακὴ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους. Εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ. Τὰ ὀνόματα αὐτὰ μᾶς παρουσιάζουν τελικὰ τὴν ἱστορία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλη δὲ αὐτὴ ἡ ἱστορικὴ πορεία τοῦ Ἰσραὴλ προετοιμάζει τὴν Ἐκκλησία, μέσα ἀπὸ προτυπώσεις καὶ προφητεῖες ἐκπληκτικές.

Ὑπάρχει ἑπομένως καὶ αὐτὸ τὸ σημαν­τικό: ἡ θαυμαστὴ ἑνότητα μεταξὺ Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης. Τὸ θεῖο Πρόσ­ωπο, ποὺ συνδέει τὴν Παλαιὰ μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη, εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη βρίσκει τὸ πλήρωμά της στὸ Πρόσωπο τοῦ Κυρίου καὶ ὁδηγεῖ στὴν ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Χριστό. Ἡ ἕνωση αὐτὴ συν­τελεῖται στὴν Καινὴ Διαθήκη μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας.

Εἶναι λοιπὸν πολὺ ἀναγκαῖο νὰ μελετοῦμε τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, τὴν ἱστορία ὅλων αὐτῶν τῶν ἱστορικῶν προσώπων. Διότι μᾶς βοηθεῖ νὰ προσεγγίσουμε τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ· νὰ κατανοήσουμε κάπως βαθύτερα τί ἐπιτέλεσε ὁ Κύριος γιὰ τὴ σωτηρία μας.

3. Ὁ Θεὸς ἀνάμεσά μας

Στὸ δεύτερο μέρος τῆς περικοπῆς ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ἑστιάζει τὴν προσ­οχή μας στὴν ὑπερφυσικὴ Γέννηση τοῦ Κυρίου. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀναφέρει τὸν προφητικὸ λόγο τοῦ Ἡσαΐα, ὅτι ὁ Μεσσίας θὰ ὀνομασθεῖ Ἐμμανουήλ, «ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός». Τὸ ὄνομα αὐτό, δηλαδή, στὰ Ἑλληνικὰ μεταφράζεται «ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας».

Ὁ Κύριος στὴν πραγματικότητα ποτὲ δὲν ὀνομάσθηκε «Ἐμμανουὴλ» ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Γιατί τότε ὁ προφήτης Ἡσαΐας τὸν ὀνομάζει ἔτσι; Διότι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θέλει νὰ μᾶς ἀποκαλύψει κάτι πολὺ σημαντικό· ὅτι ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας δὲν εἶναι μόνο ἄνθρωπος. Εἶναι καὶ τέλειος Θεός, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός. Ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος ἐπρόκειτο νὰ λάβει ἀνθρώπινη σάρκα καὶ νὰ φανερωθεῖ μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ποὺ συναναστρέφεται μαζί μας καὶ μᾶς λυτρώνει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

Χριστούγεννα! Ὁ Θεὸς ἔρχεται γιὰ νὰ γεννηθεῖ ὡς ἄνθρωπος. Αὐτός, τὸν Ὁποῖο ἐπὶ αἰῶνες περίμεναν ὅλες οἱ γενιὲς τῶν ἀνθρώπων, ἔρχεται ἀνάμεσά μας. Ἔρχεται γιὰ νὰ κατοικήσει μέσα μας. Ἂς Τοῦ ἀνοίξουμε τὴν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας γιὰ νὰ εἰσέλθει σ᾿ αὐτὴν καὶ νὰ γίνει Ἐκεῖνος πλέον τὸ κέντρο τῆς ζωῆς μας.

ΠΗΓΗ