ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. 8, 5–15)

Ἡ θεραπεία τοῦ δούλου τοῦ ἑκατοντάρχου

(5/7/2020)

Ἀγαπητοί Ἀδελφοί,

Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, στήν εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς Δ' Ματθαίου, προβαίνει στήν ἴαση τοῦ δούλου τοῦ ἑκατόνταρχου. Τό γεγονός λαμβάνει χώρα λίγο μετά τήν ἔναρξη τοῦ ἔργου Του καί τήν ἐπί τοῦ Ὅρους ὁμιλία, ὅπου παραδίδει τούς μακαρισμούς καί διδάσκει περί τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, χρησιμοποιώντας μάλιστα καί ἀρκετές παραβολές. Κατεβαίνοντας λοιπόν ἀπό τό ὅρος στήν πόλη τῆς Καπερναούμ καί ἀφοῦ θεραπεύει ἕναν λεπρό, τόν συναντᾶ ἕνας Ρωμαῖος ἀξιωματικός, ἕνας ἑκατόνταρχος. Τό αἴτημα τοῦ στρατιωτικοῦ μοιάζει παράδοξο, ζητᾶ ἀπό τόν Χριστό νά θεραπεύσει τόν δοῦλο του.

Ὁ Ρωμαῖος αὐτός δέν ἐνστερνίζεται τήν γενικότερη ἀντίληψη τῆς ἐποχῆς πού ξεχωρίζει σέ τάξεις τούς ἀνθρώπους καί μάλιστα θεωρεῖ τούς δούλους ὄχι ὡς ἀνθρώπους ἀλλά ὡς ἀντικείμενα, ὡς ἀναλώσιμες ὑπάρξεις. Ἕνας ἄρρωστος, ἕνας παράλυτος δοῦλος τί ἀξία ἔχει γιά ἕναν Ρωμαῖο; Θά μποροῦσε κάλλιστα νά τόν “ξεφορτωθεί” καί νά ἀγοράσει ἕναν ἄλλο, γερό καί δυνατό. Ὅμως ἐκεῖνος, προφανῶς, δέν βλέπει τήν σχέση μἐ τόν δοῦλο ἐξουσιαστικά, τυραννικά, δέν βλέπει τόν δοῦλο του ὡς ἄψυχο ἐργαλεῖο, ἀλλά ἐνδιαφέρεται πραγματικά γι’ αὐτόν, τόν φροντίζει, ἐπιζητεῖ τήν θεραπεία του, τόν ἀγαπᾶ. Αὐτό γίνεται περισσότερο φανερό ἀπό τό γεγονός ὅτι δέν λογαριάζει το ὅτι ἐκτίθεται στά μἄτια τῆς κοινωνίας, δέν λογαριάζει ὅτι αὐτός, ὁ Ρωμαῖος ἀξιωματικός, στέκεται ταπεινός ἱκέτης μπροστά σε ἕνα ἀμφιλεγόμενο πρόσωπο γιά Ἰουδαίους καί Ρωμαίους, τόν Ἰησοῦ Χριστό.

Ὁ Ἰησοῦς, ἀποδέχεται τό αἴτημα καί ἀμέσως ἀπαντᾶ «Ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν». Αὐτό εἶναι τό ἔμπρακτο κήρυγμα τῆς Βασιλείας Τοῦ Θεοῦ. Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἦλθε στόν κόσμο, γιά νά θεραπεύσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἦλθε, γιά νά ἀναγεννήσει καί νά ζωογονήσει τόν ἄνθρωπο. Εἶναι ἐκεῖνος ὁ εὐλογημένος ἐρχόμενος «ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράση, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλ. 4, 5).

Ἐκεῖνος εἶναι πού πάντοτε κινεῖται ἀγαπητικά καί ἔρχεται πρός ἐμᾶς κυρίως σέ κάθε Θεία Λειτουργία, γιά νά μἅς καθαρίσει, νά μἅς θεραπεύσει καί νά μἅς ἁγιάσει.

Ὁ ἑκατόνταρχος φαίνεται ὅτι ἔχει ἐπίγνωση, ἔχει ταπείνωση, γι’ αὐτό καί ὁμολογεῖ δημόσια ὅτι δέν εἶναι ἄξιος νά δεχτεῖ στό σπίτι τοῦ τόν Σωτήρα καί Λυτρωτή, τόν Κύριο Ἰησοῦ. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ἔχει στέρεη, βεβαῖα πίστη πρός Αὐτόν καί Τόν παρακαλεῖ νά θεραπεύσει τόν παράλυτο δοῦλο μὄνο μἐ τόν λόγο Του, καθώς Ἐκεῖνος εἶναι «ὁ παιδεύων συμπαθώς,καὶ ἰώμενος ἀγαθῶς· ὁ πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἀφαιρεῖσθαι δυνάμενος» κατά τήν εὐχή εἰς ἀσθενοῦντα.

Τά λόγια τοῦ στρατιωτικοῦ ἐκπλήσσουν τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος ἐξαίρει τό μέγεθος τῆς πίστης τοῦ Ρωμαίου ἐνώπιόν των Ἰουδαίων καί διαλαλεῖ πώς τέτοια πίστη δέν εἶδε οὔτε στόν περιούσιο λαό, στούς Ἰσραηλίτες, πού περιμένουν ἐπαναπαυμένοι νά καταστοῦν κληρονόμοι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, μὄνο καί μὄνο γιατί εἶναι γένος ἐκλεκτόν. Ἀλλά δυστυχῶς γι’ αὐτούς «ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων». Ἡ περικοπή τελειώνει μἐ τήν διαβεβαίωση τοῦ Χριστοῦ στόν πιστό ἑκατόνταρχο «πήγαινε, κι ἅς γίνει αὐτό πού πίστεψες» καί ἀμέσως γιατρεύτηκε ὁ δοῦλος.

Πολλά εἶναι τά μηνύματα τῆς περικοπῆς πρός ἐμᾶς καθώς προβάλλεται τόν πρότυπό του Ρωμαίου πού ἔχει ἀκλόνητη πίστη, πού ἔχει ἀπύθμενη ταπείνωση καί ἀστείρευτη ἀγάπη. Οἱ λόγοι τοῦ Χριστοῦ μἅς συγκλονίζουν· Αὐτός εἶναι ὁ ἰατρός καί ὁ θεραπευτής, Αὐτός κομίζει τήν ἴαση καί τήν ζωή, Αὐτός δωρίζει τό ποθούμενο σέ ἐκείνους πού προστρέχουν μἐ πίστη καί καρτερία ὡς ταπεινοί ἱκέτες. Ἅς μήν ἐπαναπαυόμαστε, ἅς μήν νομίσουμε οὔτε γιά μιά στιγμή ὅτι μἅς ἀνήκει ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅτι εἴμαστε ἐμεῖς καί ὄχι κάποιοι ἄλλοι οἱ κληρονόμοι της. Ἅς φροντίσουμε νά καρποφορήσει ἡ πίστη μέσα ἀπό τήν χαρισματική παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ: «Ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι». Αμήν

Αἰδεσ. Πρωτοπρ. π. Σέργιος Μαρνέλλος

Ἐφημέριος Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ

Ἁγίου Ἀθανασίου

ΠΗΓΗ