ΚΥΡΙΑΚΗ Ε ́ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ἰδιαίτερα διδακτική εἶναι ἡ Εὐαγγελική διήγηση τῆς Ε ́ Κυριακῆς του Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἰδιαίτερα δέ γιά ὅσους δέν ἀναγνωρίζουν τήν ὕπαρξη καί τήν παρουσία τοῦ διαβόλου στή ζωή μας . Ἡ συγκεκριμένη περικοπή ἀποδεικνύει ὅτι οἱ δαίμονες ἔχουν καί προσωπική συνείδηση καί θέληση καί δέν εἶναι ἁπλά μιά διανοητική κατασκευή πού σημαίνει ἀόριστα κάτι τό κακό. Ὁ “διαβολος” λέγεται ἔτσι ἐπειδή συκοφαντεῖ καί διαβάλλει τίς πράξεις τῶν ἀνθρώπων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί μέ τή λέξη “σατάν” ὑπονοεῖται στά ἑβραϊκά αὐτός πού ἐναντιώνεται καί ἀντιστέκεται στά σχέδια τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀντίδικος, ὁ ἀντίπαλος.

Τό κακό στή ζωή μας εἶναι ἐμφανές. Μποροῦμε νά τό ἐντοπίσουμε, νά τό ἀρνηθοῦμε, νά παλέψουμε ἐναντίον του, καί τελικά νά τό νικήσουμε; Ἡ ἀπάντηση δέν εἶναι εὔκολη. Διότι τό κακό, ἄλλοτε φαίνεται καθαρά, καθώς δίνει σημεῖα τῆς καταστροφικότητας ἡ ὁποῖα τό συνοδεύει, ἄλλοτε ὅμως βρίσκεται κρυμμένο πίσω ἀπό αὐτό πού ὀνομάζουμε «δικαίωμα» καί καλύπτεται πίσω ἀπό τήν δίψα τοῦ ἀνθρώπου γιά ἐπιτυχία καί εὐτυχία μέ κάθε τρόπο. Τό κακό μοιάζει κάποτε ἀκατανίκητο.

Ἄλλοτε πάλι μᾶς παραπλανᾶ. Μᾶς δίνει τήν ἐντύπωση ὅτι ἀρκεῖ ἡ ἐπιθυμία μας, ἡ διάθεσή μας καί αὐτό θά μπεῖ στό περιθώριο. Εἶναι ὁ ἀνθρώπινος ἐγωκεντρισμός, ὁ ὁποῖος δέν ἀποδέχεται ὅτι στή ζωή ὑπάρχει καί ἡ ὁδός τῆς ταπεινοσύνης καί τῆς ὑπομονῆς ἔναντί του κακοῦ.

Ὁ Χριστός γνωρίζει ὅτι οἱ ἄνθρωποι κατέχονται ἀπό τό κακό. Μόνο ὁ Χριστός μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσει τό κακό κατά μέτωπο. Καί αὐτό οἱ δαίμονες, οἱ ἐκφραστές του, τό γνωρίζουν καλά. Γι’ αὐτό καί δέν ἀντιστέκονται στό Χριστό. Δέν μποροῦν ὅμως νά νικήσουν τήν κακία πού ἔγινε φύση τους. Ἔτσι τοῦ ζητοῦν νά ἀφήσουν τούς ἀνθρώπους, ἀλλά νά εἰσέλθουν στό κοπάδι τῶν χοίρων, τό ὁποῖο, ἀντίθετα μέ τόν μωσαϊκό νόμο, δηλαδή τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἐκτρέφουν οἱ κάτοικοι τοῦ τόπου. Καί ὁ Χριστός τούς δίνει τήν ἄδεια, τούς ἐπιτρέπει νά κάνουν τό θέλημά τους, μέ ἀποτέλεσμα οἱ χοῖροι νά πνιγοῦν.

Ὁ Χριστός δέν ὑπέκυψε στή δύναμη τοῦ κακοῦ. Ὑπέδειξε μέ τόν τρόπο καί τήν ἀπόφασή Του στούς κατοίκους τῆς περιοχῆς ὅτι κι ἐκεῖνοι μέ τή σειρά τους, παρότι προφύλασσαν φαινομενικά τους ἑαυτούς τους ἀπό τό κακό της συνάντησης μέ τούς δαιμονισμένους, στήν οὐσία ἦταν δέσμιοί του. Διότι καί αὐτοί, στό ὄνομα τοῦ κέρδους, τῆς φιληδονίας καί τῶν δικαιωμάτων τους, βίωναν τά σημάδια τοῦ κακοῦ. Ἦταν χαλεποί πνευματικά, διότι εἶχαν ἀποστεῖ ἀπό τήν κοινωνία μέ τόν Θεό, ὅπως αὐτή ἐκφράζεται μέ τήν ὑπακοή στό θέλημά Του. Κατοικοῦσαν στά μνήματα τῆς αἰσχροκέρδειας καθώς εἶχαν ἐπιλέξει τήν ὁδό τῆς εἰδωλολατρίας, ἀφοῦ τούς χοίρους τούς πουλούσαν στούς ἐθνικούς γιά νά κερδίσουν χρήματα καί νά ζοῦν μέ ἄνεση, ἐνῶ δέν μποροῦσαν νά ξεφύγουν ἀπό τά πάθη τους, μέ ἀποτέλεσμα νά μήν θέλουν τόν Χριστό νά κατοικήσει ἀνάμεσά τους. Ἔτσι, Ἐκεῖνος, μέ λύπη, θά φύγει ἀπό κοντά τους. Θά δείξει μ’ αὐτό τόν τρόπο ὅτι ἀπέναντι στό κακό, τελικά, δέν εἶναι πάντοτε λύση ἡ κατά μέτωπον ἐπίθεση, ἀλλά ἡ ἀποχώρηση ἀπό τήν κοινωνία μ’ αὐτό, ἐφόσον οἱ φορεῖς του παραμένουν ἀμετανόητοι.

Αὐτοί οἱ τρόποι ἀντιμετώπισης τοῦ κακοῦ μᾶς διδάσκουν πολλά καί στήν δική μας πραγματικότητα. Ἀπό τήν μία, ἡ σωφροσύνη καί ἡ ὑπομονή μᾶς δίνουν τή δυνατότητα νά κερδίσουμε χρόνο καί, ἐφόσον τό ἐντοπίσουμε, καλούμαστε νά μετρήσουμε τίς δυνάμεις μας ἀπέναντί του ὥστε, ἄν δέν ἐπαρκοῦν, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί ἐκείνων πού μᾶς ἀγαποῦν νά μπορέσουμε νά τό νικήσουμε ὅταν ἔρθει τό πλήρωμα τοῦ χρόνου. 

Ἀπό τήν ἄλλη, ἡ αὐτοκριτική καί ἡ αὐτογνωσία, ὅταν συνοδεύονται ἀπό ἀληθινή μετάνοια, μᾶς δίνουν τή δυνατότητα νά δοῦμε ἄν κι ἐμεῖς ἔχουμε ἐπιλέξει τόν τρόπο τοῦ κακοῦ. Καί τότε ἡ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐπιλογή τῆς ἀγάπης καί ὄχι τῆς πλεονεξίας καί τῆς εἰδωλολατρικῆς ἐμμονῆς στά ὑλικά ἀγαθά, ὅπως ἐπίσης καί ἡ διάθεση γιά ἀληθινή κοινωνία μέ τόν πλησίον, μέ τόν ὁποῖο καλούμαστε νά συγκατοικοῦμε, νά συνυπάρχουμε, ἀποτελεῖ τήν ἀφετηρία τῆς νίκης κατά τοῦ κακοῦ.

Τέλος, ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τήν δαιμονική οἴηση καί ἀλαζονεία, ὅτι μόνοι μας μποροῦμε νά τά καταφέρουμε, καί ἡ ἐπίκληση τῆς βοήθειας τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτή ἐκφράζεται μέ τήν πίστη, μέ τήν βεβαιότητα ὅτι Ἐκεῖνος δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει, ἡ ταπείνωση νά γνωρίζουμε ὅτι μποροῦμε νά περιμένουμε τό θέλημά Του νά ἐκφραστεῖ, θά μᾶς βοηθήσει νά διαπιστώσουμε ὅτι τό κακό δέν εἶναι ἀκαταμάχητο, ἀλλά νικιέται πρῶτα ἐντός μας, μέ τήν ἐλευθερία τῆς καρδιᾶς μας.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅ,τι εἶναι ἡ Ζωή καί προάγει τήν Ζωή εἶναι Ἀλήθεια. Μέ αὐτήν τήν ἔννοια ὁ Χριστός εἶναι ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή. Δέν φθάνει, ὅμως, μόνο νά ἀναγνωρίσουμε τήν δύναμή Του (αὐτό τό ἔκαναν καί οἱ δαίμονες), ἀλλά νά αἰσθανθοῦμε τήν ἀγάπη Του καί νά ἀνταποκριθοῦμε σέ αὐτήν, γιά νά ζήσουμε καί νά σωθοῦμε. Ἀμήν.

π. Ἰωάννης Μήτσιος

Ἐφημέριος Ἁγίου Νικολάου

«Ἀγορᾶς»

ΠΗΓΗ