ΚΤΡΙΑΚΗ I' ΜΑΣΘΑΙΟΤ

Απόστολος: Α' Κορ. δ΄9-16

Ευαγγέλιο: Ματθ. ιζ΄ 14-23

5 Αυγούστου 2018

«Σούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία»

Ο δυστυχισμένος πατέρας του σημερινού Ευαγγελίου, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι απογοητευμένος πολύ. Έχει οδηγήσει το δαιμονισμένο παιδί του στους Μαθητές του Κυρίου για να το θεραπεύσουν, αλλά αυτοί δεν το κατορθώνουν. Ο Κύριος απουσιάζει απ’ εδώ γιατί είναι πάνω στο Θαβώρ με τρεις από τους Μαθητές Σου, μπροστά στους οποίους λαμβάνει χώραν η Μεταμόρφωσή Σου. Σώρα κατεβαίνει μαζί τους για να συναντήσει τους υπόλοιπους εννέα Μαθητές Σου. Όταν φτάνει στο πλήθος, Σον πλησιάζει ένας άνθρωπος, γονατίζει μπροστά Σου και του λέει: «Κύριε, σπλαχνίσου τον γιό μου γιατί είναι επιληπτικός και υποφέρει· πολλές φορές πέφτει στη φωτιά και στο νερό. Γι’ αυτό και τον έφερα στους Μαθητές ΢ου, αλλά αυτοί δεν μπόρεσαν να τον θεραπεύσουν». Ο Ιησούς τότε του απαντά: «Γενιά άπιστη και διεφθαρμένη, ως πότε θα είμαι μαζί σας; Ψς πότε θα σας ανέχομαι; Υέρτε μου τον εδώ».

Ο Ιησούς επιτιμά το δαιμόνιο που βγαίνει από αυτόν και από εκείνη την ώρα το παιδί θεραπεύεται. Πηγαίνουν τότε ιδιαίτερα οι Μαθητές στον Ιησού και Σον ρωτούν. Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να το βγάλουμε; «Εξ αιτίας της απιστίας σας», τους λέει ο Ιησούς. Και συνεχίζει «΢ας βεβαιώνω πως αν έχετε πίστη έστω και σαν κόκκο σιναπιού, θα λέτε σ’ αυτό το βουνό πήγαινε από εδώ και θα πηγαίνει και τίποτε δεν θα είναι αδύνατο για σας.

Γιατί αυτό το δαιμονικό γένος δεν βγαίνει παρά μόνο με τρώει απ’ όλα τα δέντρα του Παραδείσου από δε του δέντρου της γνώσεως του καλού και του κακού να μη φάει γιατί την ίδια μέρα που θα έτρωγε απ’ αυτό, εξάπαντος θα πέθαινε (Γέν. Β'16,17),τι άλλο ήταν παρά είδος νηστείας; Αν, λοιπόν, μέσα στον Παράδεισο ήταν αναγκαία η νηστεία, μας λέει ο ιερός Φρυσόστομος, πολύ περισσότερο είναι αναγκαία εκτός του Παραδείσου. Αν πριν πληγωθεί το ανθρώπινο γένος από τον σατανά, ήταν χρήσιμο το φάρμακο της νηστείας, πολύ περισσότερο μετά την πληγή. Αν ενώ ακόμα δεν είχε ξεσπάσει ο πόλεμος των επιθυμιών, ήταν κατάλληλο και απαραίτητο το όπλο της νηστείας, πολύ περισσότερο μετά την τόσο μεγάλη μάχη, που προκαλούν οι δαίμονες, είναι απαραίτητη η συμμαχία και η βοήθεια, που μας παρέχει η νηστεία (ΕΠΕ 30,186-188). Και για τη νηστεία δεν είναι μόνο ο ιερός Φρυσόστομος, που εκφράζεται με τον τρόπο αυτό.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος σε λόγο του για το Πάσχα, λέει ότι η νηστεία είναι εντολή του Θεού αρχαία και σύγχρονη μ’ εμάς και ότι υπάρχει από τότε, που υπήρξαμε οι άνθρωποι στη γη. Και όπως ο ίδιος λέει: «η νηστεία είναι μέσον για την παιδαγωγία της ψυχής μας». Και από την πλευρά του ο Μέγας Βασίλειος, που συνέγραψε δυο εξαίρετες ομιλίες για τη νηστεία, γράφει ότι η νηστεία δεν είναι νεότερο εφεύρημα, αλλά συνομήλικη με τους ανθρώπους. Ενομοθετήθη στον Παράδεισο τότε που οι Πρωτόπλαστοι ήσαν μέσα στον Παράδεισο της Εδέμ, μας λέει: «Κι επειδή δεν ενηστεύσαμεν, εξεπέσαμε του Παραδείσου. Ας νηστεύσουμε, λοιπόν, για να επανέλθουμε σ’ αυτόν» (ΕΠΕ 6,26-28). Και τέλος ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αφού ονομάζει και αυτός τη νηστεία συνομήλικη της ανθρώπινης φύσης, που απέβλεπε στο να ζει αθάνατος και ευτυχισμένος κοντά στο Θεό ο άνθρωπος στον Παράδεισο, τη θεωρεί μετά την πτώση, σαν μέσο για την κάθαρση της ψυχής. Και τονίζει ότι καλή νηστεία είναι η τελουμένη για μαρασμό της κάθε κακής επιθυμίας, για την ταπείνωση της ψυχής, για μετατροπή του μίσους σε αγάπη, για το σβήσιμο του θυμού, για την απάλειψη της μνησικακίας (ΕΠΕ, 182,354-3 60).

Θεσμός, λοιπόν, ιερός και εντολή Θεία η νηστεία. Θεσμός και εντολή, που

έχει σημασία μεγάλη. Γιατί όταν νηστεύουμε ομολογούμε έμπρακτα ότι ανήκουμε

στην Εκκλησία. Τπακοή, που αξίζει πολύ. Γιατί το να δεχτώ για ένα χρονικό

διάστημα, να μη τρώγω ορισμένα φαγητά, που ίσως με ευχαριστούν, μόνο και

μόνο γιατί το καθορίζει η Εκκλησία, αυτό σημαίνει πολλά. ΢ημαίνει ότι

παρακολουθώ τη ζωή και την πορεία της Εκκλησίας στον κόσμο αυτό και

συντάσσομαι με αυτή. Προετοιμάζομαι για τις γιορτές όπως θέλει η Εκκλησία. Δεν

ανήκω στους αδιάφορους και κατ’ όνομα μόνο χριστιανούς, ούτε πολύ

περισσότερο, στους εχθρούς και πολέμιους της Εκκλησίας. Δεν φτιάχνω ένα

χριστιανισμό και μια θρησκεία της αρεσκείας μου, που να μη με ενοχλεί και να

μη θίγει την άνεσή μου, αλλά συμμορφώνομαι ευχάριστα προς αυτά, που η

Εκκλησία αποφασίζει. Παραδέχομαι και αναγνωρίζω κάποιο ανώτερο κύρος και

υπακούω σ’ αυτό, χωρίς να θέλω να επιβάλω το δικό μου θέλημα.

Αδελφοί μου! Πρέπει να ξέρουμε ότι πάντοτε νηστεύουμε οι υγιείς γιατί οι

ασθενείς και ανήμποροι, βάσει των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας μας,

απαλλάσσονται. Ας φροντίζουμε, λοιπόν, να καθαρίζουμε την ψυχή μας με την

μετάνοια και την εξομολόγηση, από κάθε μολυσμό και να την ελαφρύνουμε από

κάθε όγκο αμαρτίας, που τη βαραίνει και την εμποδίζει να υψωθεί προς τα

ουράνια.

† Ηγούμενος Φρυσορρογιατίσσης Διονύσιος

ΠΗΓΗ