ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2018

† ΠΡΟΕΡΟΡΤΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

     

            Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Αὔριο ἑορτάζουμε τήν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί κατ’ ἀγαθήν συγκυρίαν σήμερα ἀκούσαμε τήν εὐαγγελική περικοπή τῆς θεραπείας τοῦ σεληνιαζομένου νέου, ἡ ὁποία συνδέεται ἄμεσα μέ τήν δεσποτική αὐτή ἑορτή.

            Ὁ Κόσμος, στό πρόσωπο τοῦ τραγικοῦ πατέρα τοῦ ἀρρώστου παιδιοῦ, περιμένει τόν Μεσσία γιὰ νά τόν λυτρώσει ἀπό τὴν ἁμαρτία καὶ τὸ θάνατο, τὴν πολύμορφη ἀσθένεια καὶ τίς σατανικές μεθοδεῖες. Ἡ ἐλλιπής ὅμως πίστη στόν Χριστό ὡς Σωτῆρα και Λυτρωτή ταλαιπωρεῖ τὸ ἀνθρώπινο γένος. Αὐτή τὴν ἔλλειψη θὰ ἀναγνωρίσουν καί οἱ Μαθητές  ζητώντας ἀπό τὸν Κύριο νά τούς προσθέσει ρωμαλέα πίστη (βλ. Λουκ. ιζ,5).

Γιά νά ἐνισχύσει λοιπόν τήν πίστη τῶν Μαθητῶν ὁ Χριστός, ἀποδεικνύει μέ τήν Μεταμόρφωσή Του τήν Θεότητά Του, «μέ τό φῶς τῆς θεότητος νά καλύπτει τίς φυσικές κινήσεις καί τίς δυνάμεις τοῦ σώματος», ὅπως ἑρμηνεύει σχετικῶς ὁ ἅγιος Φιλόθεος Κόκκινος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Ἡ θεία Μεταμόρφωση ἔλαβε χώρα 40 ἡμέρες πρίν ἀπό τό σταυρικό Πάθος τοῦ Κυρίου μας. Ἔπρεπε οἱ μαθητές νά κατανοήσουν ὅτι τό Πάθος ἦταν ἑκούσιο, δηλαδή γινόταν μέ τή θέλησή Του. Ἦταν ἡ θέληση τοῦ Θεοῦ Πατέρα καί ἡ ἐλεύθερη ἐπιλογή τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ, νά σώσει τό ἀνθρώπινο γένος αἴροντας τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου ἐπί τοῦ Σταυροῦ.

Παρέλαβε, λοιπόν, ὁ Κύριος τους τρεῖς  πιό κοντινούς του μαθητές, τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, γιά ξεχωριστούς λόγους τόν καθένα καί ἀνέβηκαν πάνω στό ὅρος Θαβώρ νά προσευχηθεῖ. Ἐκεῖ μεταμορφώθηκε μπροστά τους κι ἔλαμψε τό πρόσωπό Του σάν τόν ἥλιο, ἐνῶ τά ροῦχα Τοῦ ἔγιναν κατάλευκα καί ἀστραφτερά σάν τό φῶς. Δεξιά καί ἀριστερά Του φάνηκαν δύο ἄνδρες, ὁ Μωυσῆς καί ὁ Ἠλίας, πού συνομιλοῦσαν μαζί Του γιά τόν θάνατό Του καί τήν ἐκπλήρωση τῆς ἀποστολῆς Του.

            Οἱ μαθητές γεμάτοι θάμβος καί δέος ἀντίκρυσαν τό μεγαλεῖο της δόξας τοῦ Θεοῦ καί γέμισαν ἀπό τή γλυκύτητα τῆς φωτεινῆς παρουσίας Του. Τότε ὁ Πέτρος αὐθόρμητα πρότεινε: «Κύριε, καλό εἶναι νά μείνουμε ἐδῶ! Ἄν θέλεις ἄς στήσουμε ἐδῶ τρεῖς σκηνές· μιά γιά Σένα, μιά γιά τόν Μωυσῆ καί μιά γιά τόν Ἠλία!» Καί ἐνῶ ἀκόμη αὐτός μιλοῦσε ἕνα σύννεφο τούς σκέπασε καί μιά φωνή ἀκούστηκε:  «Αὐτός εἶναι ὁ ἀγαπητός μου Υἱός· Αὐτόν ν’ ἀκοῦτε!» Ἀμέσως οἱ μαθητές ἔπεσαν κάτω ἀπό τόν φόβο τους. Τούς πλησίασε τότε ὁ Ἰησοῦς, τούς ἄγγιξε καί τούς εἶπε: «Σηκωθεῖτε καί μή φοβάστε». Ὁ Χριστός ἦταν πάλι ὅπως πρίν. Καθώς κατέβαιναν τούς εἶπε νά μήν ποῦν τίποτε σέ κανένα πρίν τήν Ἀνάστασή Του.

            Ἡ θεία Μεταμόρφωση ὡς ἱστορικό γεγονός περικλείει κάποια σημαντικά θεολογικά στοιχεῖα γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου.

Α. Ἡ παρουσία τοῦ θεόπτη Μωϋσῆ καί τοῦ Προφήτη Ἠλία ἀκυρώνει τήν ἄποψη ὁρισμένων, πού, ὅπως ἀντιλαμβανόμαστε ἀπό τόν σχετικό διάλογο, πού εἶχε ὁ Χριστός μέ τούς Μαθητές, ὅταν τούς ρώτησε «ποιός λένε οἱ ἄνθρωποι ὅτι εἶμαι;» (βλ. Ματθ. ιστ 13), πίστευαν πώς ὁ Χριστός ἦταν κάποιος ἀπό τοὺς προφῆτες ἤ ὁ  Ἠλίας.

Β. Διακηρύσσεται μέ ἔμφαση, πώς ὁ μεταμορφούμενος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός, Θεός τῶν ζώντων (βλ. Ματθ. κβ 32). Ὁ Κύριος τῆς Ἱστορίας καί τοῦ κόσμου. «Ὁ Ὤν» τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπως ἀποκαλυπτόμενος αὐτοσυστήθηκε στόν Μωϋσῆ ἐνώπιον τῆς καιομένης βάτου (βλ. Ἔξοδ. Γ 14). Γι’ αὐτό πάντοτε στό φωτοστέφανο τοῦ Χριστοῦ ἁγιογραφεῖται ἡ συνεκφορά «Ὁ Ὤν», δηλαδή αὐτός πού ὑπάρχει. Ἐκεῖνος ὡς ἄσαρκος Λόγος ὁμιλεῖ στήν ἐποχή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τώρα ὡς ἔνσαρκος Λόγος, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, συνομιλεῖ μέ τόν Μωϋσῆ καί τόν Ἠλία. Μάταια οἱ αὐτοαποκαλούμενοι «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ» ἐπιχειροῦν νά ἀποδείξουν, πώς ὁ Χριστός δέν εἶναι Θεός.

Ἡ Μεταμόρφωση ὅμως, πέρα ἀπό ἱστορικό γεγονός μέ βαθύτατη θεολογική σημασία, προβάλλεται καί ὡς πρόταση γιά ἐμπειρία ζωῆς.  Ὡς ἕνα ἀποφασιστικό βῆμα στήν πνευματική μας ἀνέλιξη. Ὡς ἀπάντηση στα ὑπαρξιακά μας ἑρωτήματα.

Μεταμορφούμενος ὁ Χριστός ἀπεκάλυψε τό ἀληθινό Του Πρόσωπο, τό μυστήριο τῆς παρουσίας Του. Δέν εἶναι μόνο ἄνθρωπος, εἶναι καί Θεός, Θεανδρικό Πρόσωπο. Προσέλαβε τήν κτιστή ἀνθρώπινη φύση. στή Μεταμόρφωση ὅμως φανερώνει τήν ἄκτιστη θεία λαμπρότητα καί δόξα Του. Τό ἄκτιστο συναντᾶ καί προσλαμβάνει τόν κτιστό ἄνθρωπο καί τόν θεώνει.

Αὐτή ἡ συνειδητοποίηση κάνει συγκλονιστική τήν ἐμπειρία τῶν μαθητῶν, πάνω στο ὄρος Θαβώρ. Ὁ θαβώρειος, ἀστραφτερός Χριστός θέλγει τίς ψυχές τῶν μαθητῶν, ὥστε  ἐκφράζουν τη σφοδρή ἐπιθυμία τους νά μείνουν γιά πάντα ἐκεῖ, μαζί Του! Νὰ μεταμορφωθεῖ ἡ ἐμπειρία καί ὁ χρόνος σέ αἰωνιότητα. Αὐτό ἀκριβῶς ἐκφράζει ἡ πρότασή τους νά φτιάξουν σκηνές καί νά παραμείνουν στό Θαβώρ, βιώνοντας ἀδιάκοπα τήν ἐμπειρία τῆς Μεταμόρφωσης.

Αὐτή ἡ ἐμπειρία τῆς θείας Μεταμορφώσεως περιμένει κάθε πιστό: «οἱ δίκαιοι θά λάμψουν ὅπως ὁ ἥλιος» καί «θά εἴμαστε ὅμοιοι μέ τόν Χριστό», λέει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης (βλ. Α΄ Ἰωαν. γ 2)  . Γιατί μέσα μας θά εἶναι τό Φῶς – ὁ Χριστός καί θά εἴμαστε ἑνωμένοι μαζί Του· δέ θά Τόν βλέπουμε ἁπλῶς. Θά βιώνουμε μιὰ ἄμεση ἐμπειρία, ὄχι στήν ἄλλη ζωή, ἀλλά στὸ ἐδῶ καὶ τώρα, ζώντας τήν ἀληθινή, τήν ὄντως ζωή μέσα στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἀξιοποιώντας τά χαρίσματα πού μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός κατά τή δημιουργία τοῦ καθενός μας.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Στήν ζωή μας ἔχουμε ὁδηγούς τούς τρεῖς αὐτόπτες τῆς θείας Μεταμορφώσεως καί μέσα ἀπό αὐτούς, τόν τρόπο προσέγγισης τοῦ μεταμορφωθέντος ἐν δόξῃ Χριστοῦ.

Ἄς πάρουμε ἀπό τόν Πέτρο τό θάρρος καί τόν ὑγιῆ αὐθορμητισμό του.

Ἀπό τόν Ἰάκωβο τή σταθερή καί γενναία πίστη.

Ἀπό τόν Ἰωάννη τήν προσμονή καί τήν καρδιακή του ἀγάπη.

Καί ἄς ἀνεβαίνουμε στό Ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως, πού ὑψώνει ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας μέσα στήν μεγαλειώδη Λατρεία Της, τὴ λυτρωτική Μετάνοια, τὴ σώζουσα Ἀγάπη. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ