Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου

Απόστολος: Α΄ Κορ. ιε΄ 1 - 11

Ευαγγέλιον: Ματθ. ιθ' 16 – 26

19 Αυγούστου 2018

«Ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται είς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».

Νεαρός και σοβαρός ο συνομιλητής του Κυρίου, αγαπητοί μου αδελφοί.

Θεωρεί τον Φριστό, εμπνευσμένο διδάσκαλο. Είναι θρησκευόμενος με πραγματικές ανησυχίες και ειλικρινή τον απώτερο στόχο του, την βασιλεία των ουρανών. Γιαυτό ζητάει να μάθει πώς θα μπορέσει να κερδίσει την αιώνια ζωή. Ση σωτηρία της ψυχής του. Απλή βασικά και λιτή η απάντηση του Κυρίου. «Τήρησον τάς ἐντολάς»! Αλλά και τις ονομάζει προς αποφυγήν αμφιβολιών. «Πάντα ταύτα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου. 

Τί ἒτι ὑστερῶ;» Ανταπαντά ο νεαρός. Από νεαρή ηλικία, έχει τηρήσει τις εντολές του Μωσαϊκού νόμου. Κι όταν ο Κύριος, προκειμένου να αποκτήσει αιώνια ζωη, του υποδεικνύει να πουλήσει τα υπάρχοντά του, να τα μοιράσει στους φτωχούς, και να Σον ακολουθησει, φεύγει λυπημένος. Είχε πολλά, μεγάλη περιουσία, και δεν θέλει να τα αποχωριστεί.

Ένα πολύ μικρό μέρος ανθρώπων, σε κάθε εποχή, είναι και θεωρούνται πλούσιοι. Και μάλιστα πολύ λιγότεροι, ήταν και είναι, εκείνοι για τους οποίους να μπορούσαμε να πούμε: «ἦν γάρ ἒχων κτήματα πολλά»! Ήταν πολύ πλούσιος! Η μεγάλη, λοιπόν, πλειοψηφία των ανθρώπων κάθε εποχής αντιμετώπιζαν με μεγάλη δυσκολία πάντοτε, πολλά και σοβαρά καθημερινά προβλήματα επιβίωσης. Γι αυτό έχει και μεγάλη σημασία ο τρόπος που διαχειρίζονται την περιουσία τους, εκείνοι που έχουν πολλά. Εκείνοι που ο Κύριος τους παρεχώρησε πολλά. Αλλά θα ήταν χωρίς ιδιαίτερη αξία, αγαπητοί μου αδελφοί, η συνάντηση του πλούσιου νεανία με τον Κύριο και η συζήτηση, που μας περιγράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος, αν αναφερόταν μόνο σε όσους έχουν και απολαμβάνουν πολλά υλικά αγαθά. Γιατί όλοι μας διαθέτουμε κάποια, πολλά ή λίγα, φτηνά ή πολυτιμα αντικείμενα και άλλα αγαθά που έχουν την αξία τους και που αποτελούν προσωπική μας αδιαμφισβήτητη περιουσία. ΢ημασία έχει πώς τα χρησιμοποιούμε, και πόσο είμαστε προσκολλημένοι σ’ αυτά. Σα θεωρούμε σαν αναγκαία περιουσιακά στοιχεία και σαν ένα αναπόστατο τμήμα του εαυτού μας.

Πολλά από αυτά, αγαπητοί μου, σπάνια και πολύ δύσκολα τα απολαμβάνουμε με κάποιον τρίτο. Και ακόμη σπανιότερα, ή και κάποια ποτέ, δεν τα παραχωρούμε, δεν τα χαρίζουμε, δεν τα αποχωριζόμαστε. Είναι δικά μας. Δυσαρεστούμαστε αν κάποιος γνωστός, φίλος μας, μάς τα ζητήσει, έστω και προσωρινά. Λυπούμαστε υπερβολικά αν χρειαστεί να αποχωριστούμε μόνιμα από αυτά. Δενόμαστε με υλικά πράγματα που είναι πρόσκαιρα, φθαρτά αντικείμενα. ΢υμβαίνει μάλιστα να φυλάγουμε κάποια μικροαντικείμενα που δεν πρόκειται ποτέ να χρησιμοποιήσουμε και τελικά τα πετάμε σαν άχρηστα, ενώ θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμα σε κάποιους! Επίσης μας διαφεύγει η σοβαρή διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στα υλικά αντικείμενα, φθαρτά αγαθά, στα οποία είμαστε προσκολλημένοι και τα πνευματικά. Και φυσικά, είναι κατόρθωμα αν μπορέσουμε, με τη θέλησή μας, να αποχωριστούμε από κάποια αγαπητά μας αντικείμενα ή υλικά αγαθά, χρήσιμα για αυτούς που τα στερούνται και τα έχουν ανάγκη. Είναι μια πράξη που μας βοηθά να ελευθερωθούμε από αυτά, και να έχουμε την ικανοποίηση να δούμε ευχαριστημένους κάποιους άλλους.

Αλλά για να επανέλθουμε, αγαπητοί μου αδελφοί, στην αρχική διαπίστωση που διατυπώνει ως συμπέρασμα ο Κύριος. Δύσκολα ένας πλούσιος μπορεί να εισέλθει στην ουράνια βασιλεία, συμπεραίνει ο Κύριος. Προφανώς ο άνθρωπος ενδιαφέρεται  και ασχολείται με το πώς θα αποκτήσει αγαθά, πλούτο και πώς θα διατηρήσει αυτά, που φυσικά και με κάποιο μεγάλο ή μικρό κόπο απέκτησε. Αλλά επίσης είναι φανερό, ότι η φροντίδα για τα πράγματα, τον πλούτο, απαιτεί χρόνο και κόπο και όταν προσκολλάται κανείς σ’ αυτά, συνήθως δεν του μένει χρόνος και ενδιαφέρον, για πνευματική ενασχόληση. Κι ας μη περιοριστούμε μόνο σε θρησκευτικές αναζητήσεις.

Λιγοστεύει το ενδιαφέρον ακόμη και για την μελέτη και τη γενικότερη ανάπτυξη του ατόμου. ΢τη συγκεκριμένη όμως περίπτωση πρόκειται για τη σχέση μας με τον Θεό.

Πρέπει να επιλέξουμε. Από τη μια μεριά ο πλούτος μας, τα αγαθά μας, τα αγαπητά μας αντικείμενα, που με κόπο αποκτήσαμε ή κληρονομήσαμε και δεν θέλουμε να τα αποχωριστούμε. Από την άλλη οι σαφείς και σταθερές εντολές του Θεού με την απόλυτη αξία τους. Και επιπλέον, στην περίπτωση του νεαρού πλουσίου, η άκρως τιμητική πρόσκληση του Κυρίου, να Σον ακολουθήσει. Η απόλυτη απεξάρτηση από τα υλικά και τον πλούτο, θα τον οδηγήσουν στην τελειότητα. «Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι» συμπληρώνει ο Κύριος. Βεβαίως αν θέλει να είναι τέλειος! Δεν το ζητάει από όλους μας ο Θεός. Δεν το απαιτεί. Ο νεαρός μάλιστα, αγαπητοί μου, που επισκέφτηκε τον Κύριο, και Σου αποδίδει την ιδιότητα του αγαθού, δεν σκονταψε στην πρόσκληση, αλλά στην ανάγκη να αποχωριστεί τον πλούτο του. Δεν είναι αρνητής της θρησκείας ή καλυμμένος σκεπτικιστής. Απεναντίας φαίνεται ότι διακατέχεται από θρησκευτικές ανησυχίες. Είναι γνώστης της Αγίας Γραφής. Σην σέβεται και δηλώνει ότι τηρεί τις εντολές του Μωσαϊκού νόμου. Έχει παρακολουθήσει διδασκαλίες του Ιησού. Εκτίμησε την πανθομολογούμενη αξία Σου. Σου κέντρισαν το ενδιαφέρον αυτά που άκουσε από Εκείνον και θέλει να ολοκληρώσει τις γνώσεις του και να μάθει πώς θα έχει «ζωήν αἰώνιον». Ψστόσο είναι φανερή η αδυναμία του. Είναι ένα σύμπτωμα που παρουσιάζεται στον άνθρωπο, στον κάθε άνθρωπο, κάποτε πολύ έντονα και άλλοτε λιγότερο. Πλασμένοι από ύλη, που την βλέπουμε και την αγγίζουμε, δυσκολευόμαστε να απομακρυνθούμε από αυτήν ή να την περιφρονήσουμε. Δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε ό,τι δεν βλέπουμε, δεν πιάνουμε με τα χέρια μας. Απαρνούμαστε ή περιορίζουμε πνευματικές αναζητήσεις, αν μας εμποδίζουν από την αναζήτηση και διατήρηση υλικών αντικειμένων. Είναι πολύ φυσικό. Σο πρόσεξαν και οι μαθητές του Κυρίου. «Τίς ἆρα δύναται σωθῆναι;» Ποιος μπορεί να σωθεί είναι η απορία των μαθητών. Και η απάντηση του Κυρίου: «παρά ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρά δέ τῷ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστί». ΢α να λέει στους μαθητές Σου. Δίκαιο έχετε. Οι άνθρωποι δύσκολα μπορούν να αποδεσμευτούν από τα πλούτη, τα υλικά αγαθά! Για τον Θεό όμως δεν υπάρχει τίποτε αδύνατο. Άρα να προσφύγουν σε Εκείνον, να πάρουν την ενίσχυση που χρειάζονται για να πετύχουν τον σκοπό τους. Αυτό είναι και το τελικό μήνυμα του σημερινού ευαγγελίου. Προσπαθούμε στον αγώνα μας να ξεπεράσουμε τα υλικά, προτάσσοντας τα πνευματικά αγαθά. Σον νόμο και την αλήθεια της θρησκείας του Εσταυρωμένου. Και ενώ αναγνωρίζουμε την αδυναμία μας και την προσκόλληση στα υλικά, πιστεύουμε ακλόνητα ότι «παρά τῷ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστί». Γιατί ο Θεός «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Δε χάνουμε λοιπόν, αγαπητοί μου, την ελπίδα και την πεποίθησή μας, ότι ο Θεός μας δίνει τη δύναμη, για να πετύχουμε την αιώνια ζωή και μας περιμένει.

Δ.Γ.΢.

ΠΗΓΗ