ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Απόστολος: Πραξ. ια΄ 19 - 30

Ευαγγέλιον: Ιωάν. δ' 5 – 42

6 Μαϊου 2018

Μακρά και κοπιαστική ήταν η πορεία του Ιησού με τους μαθητές Του, αγαπητοί μου αδελφοί. Είναι μεσημέρι και έχουν διακόψει την πορεία τους κοντά σε μια μικρή πόλη της Σαμάρειας, την Συχάρ. Οι μαθητές πήγαν στην πόλη να προμηθευτούν τρόφιμα και ο Ιησούς ξεκουράζεται στην «πηγή τοῦ Ἰακώβ», όπως είναι γνωστή. Διψασμένος ο Ιησούς, ζητά νερό από μια Σαμαρείτιδα που ήλθε να αντλήσει νερό από το πηγάδι. Έκπληκτη, Τον ρωτά, «πῶς σύ Ἰουδαῖος ὢν παρ΄ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς;» Καταδέχεσαι εσύ, ένας Ιουδαίος, να ζητάς νερό, από μια Σαμαρείτιδα;

«Οὐ γάρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις».

Πράγματι δεν υπήρχαν καλές σχέσεις ανάμεσα σε Ιουδαίους και Σαμαρείτες. Θυμηθείτε και την περίπτωση του καλού Σαμαρείτη, που καταφανώς πρόκειται για άτομο με φιλάνθρωπα αισθήματα, αλλά χαρακτηρίζεται ως «αλλογενής», ξένος δηλαδή, σε σχέση με τους Ιουδαίους. Δεν τους αποδέχονται οι Ιουδαίοι. Θεωρούν ότι δεν ακολουθούν τον Μωσαϊκό νόμο, όπως ακριβώς εκείνοι.

Γιαυτό τους αποφεύγουν. 

Παρόμοια φαινόμενα συμπεριφοράς, αγαπητοί μου, απέναντι σε αλλογενείς, αλλοεθνείς, αλλόθρησκους και σε άλλες ιδιαιτερότητες, ακούμε, αισθανόμαστε και βιώνουμε καθημερινά. Ασυναίσθητα ή και θεληματικά αποφεύγουμε κάποιους. Τροποποιούμε απλώς τη συμπεριφορά μας ή φτάνουμε πολλές φορές σε αρνητική σχέση και απαξιωτικές ενέργειες. Οι λόγοι; Η διαφορά στην προέλευση, την κοινωνική θέση, τη μόρφωση, κάποια ιδιαιτερότητα ή απλώς την οικονομική κατάσταση. Τελευταία λόγω τοπικών πολεμικών συγκρούσεων ή διωγμών, αλλά και με την επικράτηση της παγκοσμιοποίησης και της άνετης μετακίνησης ατόμων και πληθυσμών, αντιμετωπίζουμε με σοβαρές επιφυλάξεις άτομα άλλης εθνότητας, άλλου χρώματος, διαφορετικής θρησκείας κλπ., που κατακλύζουν τον τόπο μας. Μαζευόμαστε και κλεινόμαστε ανασφαλείς στον εαυτό μας. Είναι φυσική μια τάση επιφύλαξης. Είναι το ένστικτο αυτοσυντήρησης που το υπαγορεύει και προβάλλεται μπροστά μας και μας συγκρατεί. Εμποδίζει κάποιες ενέργειές μας, όταν αντιμετωπίζουμε κάτι καινούργιο, άγνωστο, ασαφές. Αλλά από κάποιο σημείο και μετά, ως λογικά άτομα που είμαστε, δεν μπορεί να καθοδηγούμαστε αποκλειστικά και μόνον από τα ένστικτά μας. Δεν επιτρέπεται να αγνοούμε τους συνανθρώπους μας και τις ανάγκες τους. Ασφαλώς έχουμε υποχρέωση να φροντίζουμε πρώτα για τους δικούς μας. «Εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καί μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ τήν πίστιν ἢρνηται καί ἒστιν ἀπίστου χείρων». Γιατί όπως σημειώνει ο Απ. Παύλος: όποιος δεν φροντίζει για τους δικούς του, την οικογένειά του, είναι χειρότερος από ένα άπιστο. Ωστόσο αυτή η καταφανής και εν πολλοίς ενστικτώδης υποχρέωση, δεν είναι απαγορευτική της γενικότερης φροντίδας για άλλους που έχουν ανάγκες. Η εντολή του Θεού «ἀγαπήσεις τόν πλησίον ὡς ἑαυτόν», προβάλλει το μέτρον με το οποίο αξιολογούμε την υλική μάλλον φροντίδα, αλλά και την αγάπη, την κάλυψη πνευματικών αναγκών του συνανθρώπου μας. Και οι ανάγκες αυτές συνήθως είναι οι υλικές. Αυτές που εύκολα αντιλαμβανόμαστε και μπορούμε εύκολα να προσέξουμε. Υπάρχουν όμως  

και άλλες ανάγκες ψυχολογικές, πνευματικές. Ανάγκες επίλυσης δυσκόλων

προβλημάτων ανθρωπίνων σχέσεων, αντιθέσεων, προσωπικών συγκρούσεων.

Ακούσαμε, αγαπητοί, στη σημερινή περικοπή να ζητά νερό, ο Κύριος από την

Σαμαρείτιδα. Ήταν μια υλική ανάγκη. Ο Κύριος από την άλλη υπόσχεται την

προσφορά του «ζῶντος ὓδατος». Πίνοντας από αυτό το νερό της αλήθειας του λόγου

του Θεού, της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, δεν θα διψάσει πλέον. Θα καλυψθεί

η κύρια πνευματική της ανάγκη. Προσφέρει ο Κύριος την βοήθειά Του, στον

πλησίον, θα λέγαμε. Την ακούει, χωρίς να την περιφρονεί. Συζητά μαζί της, την

συμβουλεύει. Θα ακούσει η Σαμαρείτις, θα πιστέψει και θα μεταφέρει το μήνυμα

του Σωτήρος και στην κωμόπολη που ζούσε. Ήλθε για να αντλήσει νερό από το

πηγάδι η Σαμαρείτιδα και βρήκε τη σωτηρία, ικανοποίησε τις πνευματικές

ανάγκες. Προβάλλει και σε μας, η υποχρέωση για μια διαπροσωπική σχέση,

απέναντι στον πλησίον. Ζούμε σε μια εποχή έντονου και απόλυτου ατομικισμού.

Συμβαίνει πολλές φορές να μη γνωρίζουμε ποιος κατοικεί στη διπλανή μας πόρτα,

γιατί ποτέ δεν σκεφτήκαμε να ανταλλάξουμε δυο λέξεις. Ανοίγουμε βιαστικά την

πόρτα μας και κλεινόμαστε μέσα μαζί με τα προβλήματά μας, αδιαφορώντας για

τους γύρω μας. Αδιαφορούμε! Και άλλοτε τους αποφεύγουμε, γιατί είναι

διαφορετικοί από εμάς. Ξεχνούμε ότι είναι αυτοί ισότιμα παιδιά του ίδιου Θεού.

Είναι αυτοι που ακούσαμε ότι «οὺ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις». Δεν τους

καταδεχόμαστε! Αποφεύγουμε να έχουμε επαφή μαζί τους, να τους βοηθήσουμε.

Βιώνουμε έτσι την αγχώδη και βασανιστική μοναξιά μας. Υποφέρουμε,

καταπιεζόμαστε σιωπηλά. Ξεχνούμε να προσφύγουμε και στον Κύριο!

Απογοητεύομαστε μη βρίσκοντας διεξόδους, επειδή στηριζόμαστε αποκλειστικά

και μόνο στις δικές μας δυνάμεις. Απελπιζόμαστε! Κι όμως εκτός από τον Κύριό

μας, ζεί κάποιος ή κάποιοι δίπλα μας, ή λίγο μακρύτερα, που θα μπορούσαν να

μοιραστούν μαζί μας, τις ανησυχίες μας, τα βασανιστικά προβλήματα. Αρκεί να

κάνουμε το πρώτο βήμα! Έστω και προς κάποιον διαφορετικό από εμάς. Άλλωστε

ο Χριστός θυσιάστηκε και γι αυτούς! Και τότε θα καταλάβουμε ότι δεν είμαστε οι

μόνοι! Έχουν και οι άλλοι δυσεπίλυτα προβλήματα. Ο κόσμος είναι γεμάτος από

μια ποικιλία από ανθρωπιστικά προβλήματα. Εκεί έξω θα βρούμε ίσως

περισσότερη κατανόηση από όση περιμέναμε. Θα νιώσουμε και την αδιόρατη

παρουσία του Κυρίου μας. Θα διαπιστώσουμε ακόμη, ότι και μόνο που ανοίξαμε

την καρδιά μας, νιώθουμε πολύ ανακουφισμένοι. Δεν αποκλείεται μάλιστα, να

βρούμε τη λύση ενός προβλήματος, τον τρόπο αποκατάστασης μιας σχέσης.

Προβάλλει, αγαπητοί μου, έντονα μπροστά μας, η ανάγκη και η εντολή του

Κυρίου. Να παύσουμε να διαχωρίζουμε ακατάδεκτα τους ανθρώπους. Για τον

Χριστό μας «οὐκ ἒνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἓλλην, οὐκ ἒνι δοῦλος, οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἒνι

ἂρσεν ἢ θῆλυ». Δεν κάνει καμιά διάκριση. Μας δέχεται όλους! Δέχτηκε να

συμφάγει με τον Ζακχαίο, με αμαρτωλούς, με πόρνες. Και ενώ γεννήθηκε ως

Ιουδαίος, συνομίλησε με μια απλοϊκή Σαμαρείτιδα, που δεν διακρινόταν για την

ηθική της. Συζητά άνετα και απλά μαζί της, χωρίς καμιά διακριση. Αποκαλύπτεται

η θεία Του προέλευση. Αποκαλύπτει μεγάλες θεολογικές αλήθειες, ώστε να

πεισθεί ότι Αυτός με τον οποίο συνομιλούσε είναι ο Χριστός! Έτσι απλά ικανοποιεί

τις πνευματικές ανησυχίες και ανάγκες της.

Μήπως πρέπει, αγαπητοί μου, να τροποποιήσουμε και εμείς την

συμπεριφορά μας απέναντι στον πλησίον μας, χωρίς διακρίσεις αλλά με ειλικρινή

αγάπη;

Δ.Γ.Σ.

ΠΗΓΗ