ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017

ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Α΄Κορ. ιστ΄13-24)

Τό σημερινό ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, ἀδελφοί μου, εἶναι ἕνα τμῆμα ἀπό τήν Α΄πρός Κορινθίους ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.  Γιά νά κατανοήσωμε τό περιεχόμενό του, θά πρέπῃ νά γνωρίζωμε γιά ποιόν λόγον ἔγραψε αὐτήν ὁ Ἀπ. Παῦλος. Ποιός ὁ λόγος; Ἡ Κόρινθος σήμερα εἶναι μία μικρή σχετικά πόλις. Ἀλλά στήν ἀρχαιότητα, στήν ἐποχήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί ἀκόμα παλαιότερα, ἦτο μία ἀπό τίς μεγαλύτερες πόλεις τῆς οἰκουμένης. Εἶχε ἀναπτυχθῆ πολύ, εἶχε πλοῦτον πολύν.  Ἀλλά εἶναι παρατηρημένον ὅτι, ὅπου πλοῦτος, ἐκεῖ καί διαφθορά. Εἰδικά στήν Κόρινθον, δύο παράγοντες ἔκαναν τήν διαφθοράν μεγάλην.

Πρῶτον, ἡ θρησκεία, ἡ εἰδωλολατρία. Οἱ ἄνθρωποι ἐλάτρευαν μεταξύ τῶν ἄλλων καί τήν θεάν Ἀφροδίτην, θεάν τῆς ἡδονῆς. Πρός τιμήν της οἱ Κορίνθιοι εἶχαν ἀνεγείρει πολυτελέστατον ναόν. Γύρω δέ ἀπό τόν ναόν ὑπῆρχαν λαμπρά οἰκήματα μέ διεφθαρμένες γυναῖκες, πού ὀνομάζονταν ἱέρειες τῆς Ἀφροδίτης. Δηλαδή, ἡ πορνεία ἦτο εἶδος καί τρόπος λατρείας τῆς θεᾶς Ἀφροδίτης.

Καί δεύτερον. Ὁ ἄλλος λόγος, πού συνετέλεσε στήν αὔξησιν τῆς διαφθορᾶς στήν Κόρινθον, ἦτο ἡ παρουσία κάποιων φιλοσόφων καί συγκεκριμένα στήν Κόρινθον τοῦ Ἐπικούρου, ὁ ὁποῖος ἐδίδασκε ὅτι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου πεθαίνει, ὅπως τό σῶμα. Δέν ἐπίστευε στήν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν, καί ἐδίδασκε ὅτι, πέραν ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά καί τίς ἡδονές, δέν ὑπάρχει τίποτα ἄλλο. Σύνθημά του τό «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν». Στήν πόλιν αὐτήν ἦλθε καί ἐκήρυξεν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἐκήρυξεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει θεῖον προορισμόν, ὅτι ἡ ψυχή δέν πεθαίνει, ὅτι οἱ νεκροί θά ἀναστηθοῦν, ἐφόσον «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν».

Τίς πρῶτες ἡμέρες τοῦ ἐρχομοῦ του στήν Κόρινθον, συνήντησε κάποιον ἀπό τούς ἐλαχίστους ἐκεῖ χριστιανούς, τόν Ἀκύλαν. Ὁ Ἀκύλας ἦτο Ἰουδαῖος. Αὐτός καί ἡ γυναίκα του ἡ Πρίσκιλλα εἶχαν πιστεύσει στόν Χριστόν. Ὁ Ἀκύλας ἦτο σκηνοποιός (ἔφτιαχνε σκηνές). Καί, ἐπειδή καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦτο σκηνοποιός, γνωρίσθηκε μέ τόν Ἀκύλα καί ἐργαζόταν στό ἐργαστήριόν του. Ὅμως, αὐτό πού τούς συνέδεε ἰδιαίτερα ἦτο ἡ πίστις στόν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὁ Ἀκύλας καί ἡ Πρίσκιλλα, τό εὐσεβές αὐτό ἀνδρόγυνο, εἶχαν κάνει τό σπίτι τους, καί ἐκεῖ στήν Κόρινθον ἀρχικά, καί ἀργότερα στήν Ἔφεσον τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου πῆγαν καί συναντήθηκαν πάλι μέ τόν Ἀπόστολον Παῦλον, κέντρον Ἱεραποστολῆς. Τό σπίτι αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἄν προσέξαμε, τό ὀνομάζει «κατ’οἶκον ἐκκλησία». Τί σημαίνει αὐτό;

Στήν ἐποχή τῶν πρώτων αἰώνων, πού ἡ πίστις κατεδιώκετο, ναοί δέν ὑπῆρχαν. Οἱ χριστιανοί γιά νά λατρεύσουν τόν Θεόν, κατέφευγαν στίς κατακόμβες καί ἐκεῖ, κρυφά ἀπό τούς εἰδωλολάτρας, ἐτελοῦσαν τήν λατρείαν τους καί βεβαίως τήν θείαν λειτουργίαν. Ἀλλά καί κάποιοι ζηλωτές χριστιανοί  ἔκαναν τά σπίτια τους ἐκκλησίες. Πῶς; Εὐτρέπιζαν ἕνα δωμάτιο, κατά προτίμησιν τό ἀνώγειον, ἔβαζαν στή μέση ἕνα τραπέζι, ἐκεῖ μαζεύονταν, καί μέ σιγανή φωνή ἐλάτρευαν τόν Θεόν. Ἔψαλλαν ὅλοι μαζί κάποιους ψαλμούς, ἐδιάβαζαν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, καί ὁ Ἱερεύς ἐκήρυττε μέ ἁπλᾶ λόγια. Κατόπιν ἐτελοῦσαν τήν θείαν λειτουργίαν καί ἐκοινωνοῦσαν τῶν ἀχράντων Μυστηρίων. Ἔπειτα ὁ Ἱερεύς ὑπενθύμιζε σ’ αὐτούς τό καθῆκον τους νά βοηθοῦν τούς φτωχούς, καί οἱ πιστοί προσέφεραν πρόθυμα τήν ἐλεημοσύνην, διότι δέν ἤθελαν κανένας χριστιανός ἀδελφός τους νά ὑποφέρῃ καί νά δυστυχῇ. Τέλος, ὅλοι παρεκάθηντο σέ μίαν κοινήν τράπεζαν καί ἔτρωγαν. Ὑμνοῦσαν καί εὐχαριστοῦσαν τόν Θεόν, ὁ ὁποῖος καί τίς ψυχές τους ἔτρεφε μέ τήν  θείαν κοινωνίαν, ἀλλά καί τά σώματά τους μέ ὑλικήν τροφήν.

Καί ἄς ἔλθωμε στό σήμερα. Ἔχομε ναούς μεγάλους, ἐπιβλητικούς, μεγαλοπρεπεῖς. Ὅμως, ποῦ ἡ πίστις ἐκείνων τῶν χρόνων; Ποῦ ἐκείνη ἡ ἀγάπη; Ποῦ ἐκεῖνο τό ἐνδιαφέρον γιά τούς δυστυχεῖς συναθρώπους μας; Ποῦ ἐκεῖνος ὁ πόθος γιά τήν Θείαν Κοινωνίαν; Καί ἀκόμα, πόσα σπίτια λειτουργοῦν ὡς κατ’ οἶκον ἐκκλησίες; Στά καινούρια σπίτια δέν ὑπάρχει εἰκονοστάσι, καντήλι δέν ἀνάβει, ἡ νοικοκυρά δέν θυμιάζει. Σέ πόσα δέ χριστιανικά σπίτια γίνεται ἡ προσευχή στό τραπέζι, ἤ πρίν πάει κανείς νά κοιμηθῇ;

Ἀδελφοί μου!

Ἡ ἀναφορά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στόν Ἀκύλα καί τήν Πρίσκιλλα, σ’αὐτό τό εὐσεβές ἀνδρόγυνον, ἄς ἀποτελέσῃ τό ἔναυσμα, τό ξεκίνημα μιᾶς καλῆς προσπαθείας, ὥστε καί τό δικό μας σπίτι, ἡ δική μας οἰκογένεια νά ἔχῃ τά στοιχεῖα ἐκεῖνα, τά ὁποῖα θά μαρτυροῦν ὅτι λειτουργεῖ ὡς μία κατ’οἶκον ἐκκλησία. ΑΜΗΝ.

ΠΗΓΗ