ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Απόστολος: Α΄ Κορ. ιστ' 13 -24

Ευαγγέλιον: Ματθ. κα' 33 – 42

3 Σεπτεμβρίου 2017

«Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας. παρά Κυρίου ἐγένετο αὓτη, καί ἒστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν».

Την πέτρα που απέρριψαν ως ακατάλληλη οι χτίστες, χρησιμοποιήθηκε ως ακρογωνιαία πέτρα, της οικοδομής, που δεν είναι άλλη από την Εκκλησία του Χριστού. Αυτό το θαυμάσιο γεγονός, για τα μάτια όλων των πιστών, την θαυματουργική οικοδόμηση της Εκκλησίας, το πραγματοποίησε ο Κύριος, όπως σημειώνουν ο προφήτες.

Κατάληξη της παραβολής που ακούσαμε σήμερα, λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι η προφητεία αυτή που αναφέρεται στην οικοδομή της Εκκλησίας, που σκοπεύει να καλύψει όλους τους πιστούς.

Απλά και με μοναδική λιτότητα φέρνει μπροστά μας, τον προνοητικό και ευκατάστατο ιδιοκτήτη, που τον βλέπουμε, αφού οργανώνει και εξοπλίζει με κάθε λεπτομέρεια τον αμπελώνα του, αναθέτει τη διαχείρισή του και αναχωρεί σε άλλη χώρα. Όταν έρχεται ο καιρός της καρποφορίας στέλνει τους υπαλλήλους του, να παραλάβουν τους καρπούς του αμπελώνα. Οι γεωργοί άλλους από τους υπαλλήλους, έδειραν ή πετροβόλησαν, κι άλλους τους σκότωσαν. Ο ιδιοκτήτης έστειλε περισσότερους υπαλλήλους, που με τον ίδιο τρόπο τους υποδέχτηκαν. 

Τέλος σκέφτηκε ότι, αν στείλει το γιο του, θα ντραπούν. Αλλά οι γεωργοί σκέφτηκαν: Αυτός είναι ο κληρονόμος. Θα τον σκοτώσουμε και θα είμαστε πια ανενόχλητοι ιδιοκτήτες της περιουσίας.

Δε θα είχε τόσο μεγάλη σημασία αυτή η διήγηση, αγαπητοί μου αδελφοί, αν δεν είχε παραβολική σημασία. Σαν ιδιοκτήτης του αμπελώνα, φέρεται ο Θεός, ο αμπελώνας, είναι η δημιουργία, οι γεωργοί, εμείς οι άνθρωποι, οι προφήτες είναι οι υπάλληλοι του ιδιοκτήτη και τέλος γιος του, ο Χριστός.

Δίνει ο Θεός, σε όλους μας, αγαπητοί μου, ευκαιρίες πολλές. Μας χάρισε πλούσια τα αγαθά, στα οποία ουσιαστικά μάς τοποθέτησε ως διαχειριστές. Εκείνος μάς τα έδωσε. Κι όποτε θέλει, μπορεί να μας τα πάρει. Μόνο που εμείς δεν καταλάβαμε ότι τίποτε από όλα αυτά, τα χαρίσματα, τις ικανότητες που έχουμε, δεν μας ανήκει. Είναι δώρα Του, που έχουμε την ευθύνη να τα διαχειριζόμαστε σωστά. Έστειλε, λοιπόν, τους προφήτες, για να μας υπομνήσουν το θέλημά του Κυρίου, του ιδιοκτήτη του αμπελώνα, όπως σημειώνεται στην παραβολή. Να καλλιεργήσουμε τον αμπελώνα της ψυχής μας, κατά το θέλημά Του. Δεν ακούσαμε όμως τους προφήτες, ή και άλλους φωτισμένους φιλοσόφους και

σοφούς ανθρώπους. Δεν τους πιστέψαμε. Πολλούς τους καταδιώξαμε. Αλλά κυρίως δεν ακούσαμε τη διδασκαλία τους, που μετέφεραν σε μας, ως φωτισμένοι εντολοδόχοι του Θεού. Δεν αντιληφθήκαμε ότι ήταν απεσταλμένοι του Θεού. Ένας οποιοσδήποτε ιδιοκτήτης, θα τιμωρούσε τους υπαλλήλους του χωρίς δεύτερη συζήτηση. Αλλά ο Θεός αγαπά το δημιούργημά Του. Μας αγαπά όλους. Δίνει κι άλλη μια ευκαιρία! Θέλει «πάντας» τους εργαζόμενους στον αμπελώνα Του, «σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Τι πιο αρμονικό από τις καλές σχέσεις ανάμεσα στον ιδιοκτήτη του αμπελώνα και τους γεωργούς που εργάζονται δημιουργώντας καρπούς; Ζητά επίσης «λαβεῖν τούς καρπούς αὐτοῦ» από τον αμπελώνα Του. Καρποί, από τους οποίους θα ζήσουν και οι γεωργοί. Καρποί αγαθών έργων όμως, που θέλει να τους εισπράξει. Του ανήκουν άλλωστε! Είναι η τήρηση των εντολών του Κυρίου στη ζωή μας. Στέλνει, λοιπόν, τον ίδιο τον Γιο Του. 

Περιμένει να Τον σεβαστούν. Να Τον αποδεχτούν! Να αποδώσουν σε Κείνον, τους καρπούς που εργάστηκαν από τη στιγμή που ανέλαβαν την εντολή Του. Εδώ ακριβώς φαίνεται και προκύπτει το καθήκον μας, η υποχρέωσή μας, ελάχιστη μπροστά σ’ αυτά που μας χάρισε απλόχερα.

Στο σημείο αυτό, αγαπητοί μου αδελφοί, η παραβολή γίνεται προφητική. Ο περιούσιος λαός του Κυρίου, οι Ισραηλίτες, είχαν τη μοναδική ευκαιρία και εύνοια, ως πρωτοπορούντες, να ακούσουν πολλούς προφήτες, που διαχρονικά έστειλε στον τόπο τους, να μιλήσουν στη γλώσσα τους. Άκουσαν αποκαλυπτικές προφητείες, αλλά τις αγνόησαν, τυφλωμένοι και στενόμυαλοι. Κι όταν ο Θεός, θέλοντας να σώσει τα δημιουργήματά Του, έστειλε τον Γιο Του, δεν δίστασαν αγνοώντας τις λεπτομερειακά περιγραφικές προφητείες, και έσπευσαν να Τον σκοτώσουν.

Συνεχίζει ο Κύριος την παραβολή ρωτώντας, τι πρέπει να κάνει ο ιδιοκτήτης του αμπελώνα. Για να λάβει και την αναμενόμενη απάντηση: «κακούς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς καί τόν ἀμπελῶνα έκδώσεται ἂλλοις γεωργοῖς, οἳτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τούς καρπούς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν». Σκληρή η ανθρώπινη απάντηση. Με θάνατο κακό απαιτούν, να τους εξολοθρεύσει και τον αμπελώνα να αναθέσει σε άλλους γεωργούς, που θα δώσουν στον καιρό τους, τους καρπούς τους. Αλλά, αγαπητοί μου, ο Θεός δεν παύει να είναι πανάγαθος. Δεν έπαυσε ποτέ να ενδιαφέρεται και να μας αγαπά, όλους. Δίνει όμως την ευκαιρία και «ἂλλοις γεωργοῖς». Η εντολή Του: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἒθνη», περιλαμβάνει τους άλλους γεωργούς, και τους Έλληνες της εποχής εκείνης, και μαζί τους και όλους τους ειδωλολάτρες, δίνοντας σε όλους μας, την πρωτόγνωρη ευκαιρία να δεχτούμε το Ευαγγέλιο της απολύτρωσης, της σωτηρίας και μάλιστα στη γλώσσα μας. Ωστόσο πάντοτε περιμένει και προσφέρει χρόνο, για να μας δει να τηρούμε τις εντολές Του. Νέες ευκαιρίες, ξεπροβάλλουν μπροστά μας καθημερινά, αρκεί να έχουμε ανοιχτά τα μάτια της ψυχής μας. Ζητά να αποδείξουμε ότι είμαστε οι ευσυνείδητοι γεωργοί του αμπελώνα. Να γίνουμε οι γεωργοί που θα καλλιεργήσουμε την ψυχή μας σύμφωνα με τις οδηγίες του Κυρίου. Γεωργοί, που μαζί με όλους τους άλλους γεωργούς, τους πιστούς ακόλουθους της χριστιανικής πίστης με συνέπεια, θα υπηρετούμε τις εντολές Του, μέσα στον αμπελώνα Του.

Κάποιοι στους αιώνες αποδοκίμασαν τον Κύριο, έχασαν την ευκαιρία της σωτηρίας. Άλλοι όμως δέχονται κάτοικο μόνιμο της ψυχής τους, ρυθμιστή της ζωής τους, και ακολουθούν τον Κύριο. Έμεινε και αναπτύχτηκε η Εκκλησία του Χριστού, με ακρογωνιαίο αγκωνάρι, τον Κύριο, που κάποιοι αποδοκίμασαν.

Στήριγμά μας, ο Κύριος. Και θέλει να μας σκεπάσει ενωμένους όλους στο όνομα Του, στην Εκκλησία Του. Εύχεται και προσεύχεται και στον Πατέρα Του, «ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν σοί». Να είμαστε όλοι ενωμένοι, αγαπητοί μου, συμμετέχοντας στη θεία κοινωνία. Ενωμένοι μεταξύ μας, εργάτες πιστοί του αμπελώνα του Κυρίου, όπως είναι ενωμένοι, ο Θεός Πατέρας και ο Γιος Του, ο Χριστός. Γένοιτο.

Δ.Γ.Σ

ΠΗΓΗ