ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Απόστολος: Ρωμ. ι' 1 -10

Ευαγγέλιον: Ματθ. η' 28 – θ’ 1

9 Ιουλίου 2017

«Ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι»

Ο Κύριος με τη συνοδεία των μαθητών Του, πλησιάζει στην όχθη, έξω από την πόλη των Γεργεσηνών, για να πάρει το πλοίο που θα τους μεταφέρει στην Καπερναούμ. Εκεί λοιπόν στον ερημικό δρόμο, έξω από ένα νεκροταφείο, Τον συνάντησαν δυο άνθρωποι. Εγκαταλελειμμένοι από τους άλλους, τους υγιείς. Τα σημεία της εγκατάλειψης φαίνονται και από την φοβερή τους εμφάνιση. Το βρωμερό τους σώμα καλύπτουν τα υπολείμματα παλιών ενδυμάτων. Άγριοι στη συμπεριφορά τους, υποδέχονται τον Χριστό με άγριες κραυγές, εμποδίζοντας σχεδόν το πέρασμά Του. «Τί ἡμῖν καί σοί, Ἰησοῦ υἱέ τοῦ Θεοῦ;». Φανερώνουν με τον τρόπο τους, τα δαιμόνια που κυριαρχούν μέσα τους. Με την δύναμη των δαιμονίων, γνωρίζουν και ομολογούν την θεότητα του Ιησού. Γιατί, αγαπητοί μου αδελφοί, «καί τά δαιμόνια πιστεύουσι καί φρίττουσιν» Και απευθυνόμενα στον Ιησού, λέγουν: Ποια σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα σε μας, και Εσένα, Ιησού γιέ του Θεού; Εκπληκτική η διακήρυξη και αναγνώριση από τους δαίμονες που κυριαρχούν στους δυο δυστυχείς.

Κραυγάζουν αλλά και φοβούνται. Κραυγάζουν για να Τον απομακρύνουν. 

Φοβούνται γιατί νοιώθουν ότι θα χάσουν την κατοικία τους στην ψυχή των δυο ταλαιπωρημένων ανθρώπων. Ζητούν λοιπόν να τους επιτρέψει να πάνε στο κοπάδι των χοίρων που έβοσκαν εκεί, πλησίον της λίμνης.

Απαγορευμένοι οι χοίροι για τους Ιουδαίους, αγαπητοί μου, απαγορευμένη και παράνομη η διατροφή τους. Λυπήθηκε ο Κύριος τους βασανισμένους δαιμονιζόμενους. Απλή και άμεσα αποτελεσματική η εντολή Του προς τα δαιμόνια που ταλαιπωρούσαν τους δυο ταλαίπωρους. «Ὑπάγετε»! Τα δαιμόνια ελευθέρωσαν αμέσως τους ανθρώπους, εισήλθαν στους χοίρους που εξαγριωμένοι όλοι, καταγκρεμίστηκαν και πνίγηκαν στη λίμνη. Οι βοσκοί τρομοκρατημένοι από το διπλά θαυματουργικό αυτό γεγονός, την θεραπεία των δυο συμπολιτών τους και την καταστροφή του κοπαδιού, έσπευσαν στην πόλη να ανακοινώσουν τα γενόμενα. Φαίνεται όμως ότι οι συμπολίτες των βοσκών επειδή συνήθιζαν αυτό το παράνομο έργο και προσοδοφόρο εμπόριο, βγήκαν όλοι να συναντήσουν τον Κύριο, όχι βέβαια για να Τον ευχαριστήσουν, αλλά για να ζητήσουν να φύγει από τον τόπο τους! Ενοχλητική η παρουσία του Κυρίου για τους παρανομούντες. Φυσικά το θαύμα με την διπλή αποτελεσματικότητά του, εκπλήττει. Σημειώστε, αγαπητοί μου, ότι ούτε καν ακούσαμε κάποια παράκληση από τους δαιμονιζόμενους να τους θεραπεύσει. Αντίθετα τα δαιμόνια που τους καθοδηγούσαν προσπαθούσαν να Τον απομακρύνουν. Ωστόσο ο Κύριος τους λυπήθηκε και τους απάλλαξε από τα δαιμόνια που είχαν φωλιάσει μέσα τους.! Λυτρώθηκαν από τα χωρίς τελειωμό βάσανά τους. Λοιπόν, πολλές φορές ο Θεός παρεμβαίνει στη ζωή μας, χωρίς να το ζητήσουμε, χωρίς και να το αντιληφθούμε.

Αλλά η σημερινή περικοπή, αγαπητοί μου, δίνει αφορμή να μελετήσουμε, δυο τρία θέματα. Την πίστη των δαιμονίων, που δεν τα σώζει, γιατί δεν επαρκεί. «Πίστις ἂνευ ἒργων οὐδέν ἐστι». Η πίστη, οπωσδήποτε είναι απαραίτητη προϋπόθεση της θρησκείας μας. Χωρίς τις συνεπείς προς αυτήν πράξεις, δεν έχει καμιά αξία. Η πίστη δεν είναι μια επιφανειακή επιγραφή: Πιστός Χριστιανός! Η πίστη απαιτεί πρακτική συνέπεια στην συμπεριφορά της καθημερινής μας ζωής. Γι΄ αυτό και τα δαιμόνια ενώ πιστεύουν και ομολογούν την θεότητα, δεν σώζονται, αλλά οδηγούνται και οδηγούν στην καταστροφή.

Έπειτα, η διατροφή και εμπορία των χοίρων εκείνη την εποχή στην Ιουδαία, ήταν πράξη παράνομη. Συνεπώς οι Γεργεσηνοί, ζούσαν στην παρανομία. Η παρανομία τους τιμωρήθηκε, στην περίπτωση τους, με υλικές απώλειες. Η παρανομία και η αμαρτία, πάντοτε τιμωρούνται.

Προειδοποιητικά κάποτε ο Θεός επιτρέπει να δεχτούμε μικρές ή μεγάλες υλικές καταστροφές ή ασθένειες ή και απλώς ενοχικές τύψεις συνειδήσεως. 

Σε παρόμοιες περιπτώσεις θα πρέπει να διερευνήσουμε και να εμβαθύνουμε, γιατί υποφέρουμε. Μήπως δεχόμαστε μια θεία ειδοποίηση, που έρχεται για να μας ανακόψει από τον κατήφορο και να μας προφυλάξει;

Χαρακτηριστική, ωστόσο, αγαπητοί μου, είναι η συμπεριφορά των Γεργεσηνών. «Καί ἰδού πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν, εἰς συνάντησιν τῷ Ἰησοῦ, καί ἰδόντες αὐτόν παρεκάλεσαν ὃπως μεταβῇ ἀπό τῶν ὁρίων αὐτῶν». Βγήκαν όλοι για να Τον συναντήσουν. Μήπως βγήκαν να Τον ευχαριστήσουν γιατί θεράπευσε τους δυστυχισμένους συμπολίτες τους; Όχι! Είδαν τον Ιησού!

Αλλά δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι δεν ήταν ένας κοινός άνθρωπος. Τον αντιμετώπισαν σαν ένα κίνδυνο. Ζημιά στις παράνομες δουλειές τους. Και ούτε λίγο ούτε πολύ, τον «παρεκάλεσαν», να φύγει από τον τόπο τους! Ήταν γι΄ αυτούς μια επικίνδυνη ζημιογόνος παρουσία. Κάποτε και μεις κλείνουμε τα αυτιά μας ή μάλλον την πόρτα της ψυχής μας στον Κύριο, όταν μας ελέγχει για πράξεις, σκέψεις και λόγια που δεν συμφωνούν με τις εντολές Του. Άνθρωποι είμαστε, λάθη και αμαρτίες κάνουμε καθημερινά.

Ο Κύριος όμως, αγαπητοί μου, βρίσκεται κοντά μας. Ας μην Τον διώξουμε, όπως οι Γεργεσηνοί, με τον τρόπο μας και τη συμπεριφορά μας. Μας παρακολουθεί και μας περιμένει. Περιμένει να Τον ζητήσουμε, με ανοιχτή την πόρτα της ψυχής μας, αλλά και κάποτε παρεμβαίνει αυτεπάγγελτα, θα λέγαμε, για να μας προστατεύσει, να μας σώσει από τα λάθη μας! Μη ξεχνούμε ότι ζούμε υπό την σκέπη Του.

Δ.Γ.Σ

ΠΗΓΗ