«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ» 

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

2 Ἰουλίου 2017

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή Δ΄ Κυριακή από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός στο περιστατικό με τον εκατόνταρχο της Καπερναούμ επαινεί την πίστη του εκατόνταρχου, ο οποίος ήταν αλλοεθνής, και αλλόθρησκος σε σχέση με τη θρησκεία των Ιουδαίων. Ο εκατόνταρχος ήταν επιφανής Ρωμαίος στρατιωτικός, ο οποίος αν και ειδωλολάτρης αναζητούσε την Αλήθεια και πίστεψε πραγματικά στον Χριστό, ότι ήταν ο Αληθινός Μεσσίας, ο οποίος ήλθε να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Σε αντίθεση με τους κατά κόσμο ομοεθνείς του Ιησού, Ιουδαίους οι οποίοι αν και ανατράφηκαν με τη διδασκαλία του Μωσαικού Νόμου δεν αναγνώρισαν τη θεότητα του Κυρίου, προσδοκώντας έναν επίγειο βασιλέα και μεσσία, ο οποίος θα τους απελευθέρωνε από τα ρωμαικά δεσμά και θα τους έκανε κυρίαρχο έθνος. Αυτή η πίστη του Ρωμαίου αξιωματικού αποδεικνύεται εμπράκτως με το να καταφύγει προς τον Κύριο, ο οποίος περιόδευε στην πόλη της Καπερναούμ.

Ο εκατόνταρχος πιστεύοντας στη θεία δύναμή Του, στην αλήθεια των Λόγων Του και της Αποστολής Του για την σωματική και ψυχική σωτηρία του όλου ανθρώπου, παρακαλεί τον Ιησού να θεραπεύσει τον δούλο του που τον υπηρετούσε στην οικία του αδιαφορώντας για την κοινωνική του θέση. Το θαυμαστό σε όλο αυτό περιστατικό γεγονός είναι η μεγάλη αρετή της ταπείνωσης του εκατόνταρχου, ο οποίος δείχνει αγάπη προς τον συνάνθρωπό του με αποτέλεσμα να θυσιάζει το εγώ του. Παρά την αίγλη και την εξουσία που του έδιδε το αξίωμα του καταδέχτηκε να ικετεύσει τον Κύριο για το δούλο του θεωρώντας τον εαυτό του ανάξιο να δεχθεί στην οικία του τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, ο Οποίος πρόθυμα ανταποκρίθηκε στην παράκληση του να προσέλθει στην κατοικία του για να θεραπεύσει τον ασθενή δούλο του. Είναι μεγαλειώδης η απάντηση που δίνει ο ρωμαίος στρατιωτικός στον Κύριο και Λυτρωτή των ψυχών και των σωμάτων ημών. Του λέγει Κύριε δεν είμαι άξιος για να εισέλθεις στην οικία μου, αλλά μόνο και ο λόγος σου είναι αρκετός για να θεραπευθεί ο δούλος μου, όπως εγώ έχω εξουσία να διατάζω τους στρατιώτες μου, ευθύς πορεύονται και ότι τους διατάζω να πράξουν αμέσως το πράττουν. Την εποχή εκείνη ήταν παράλογο πέρα από τα καθιερωμένα οι κύριοι να ενδιαφέρονται και να φέρονται ανθρώπινα στους δούλους τους. Ο ρωμαίος εκατόνταρχος αν και αγνοούσε στη θεωρία τη διδασκαλία του Κυρίου καθώς το Μωσαικό Νόμο και τα λόγια των προφητών, εφάρμοζε έμπρακτα τη διδασκαλία του Κυρίου, δηλαδή η πίστη, η ταπείνωση και η αγάπη για τον πλησίον, σε αντίθεση με τους ιουδαίους οι οποίοι γνώριζαν εκ γενετής από τη μελέτη του μωσαικού νόμου και τα κηρύγματα των προφητών, δίχως όμως να τα εφαρμόζουν. Αποκορύφωμα της απιστίας τους ήταν η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Ιησού της λυτρωτικής δύναμης Του ως Μεσσία και της Θεότητας Του. Η πίστη αυτή του εκατόνταρχου παρακίνησε τον Κύριο να ομολογήσει ότι τέτοια πίστη δεν βρήκε ανάμεσα στους ισραηλίτες, οι οποίοι θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως εκλεκτά τέκνα του Θεού, οι οποίοι αυτοί μόνο κατέχουν την αληθινή διδασκαλία του Νόμου του Θεού. Καρπός, λοιπόν, αυτής της ζωντανής πίστης του ρωμαίου εκατόνταρχου είναι το θαύμα της θεραπείας του δούλου του από τον Χριστό μας εκείνη τη στιγμή. Σε αυτό το σημείο της ευαγγελικής διήγησης διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά ότι προϋπόθεση για το θαύμα είναι η πίστη στον Θεό και όχι το αντίθετο από το θαύμα να οδηγηθούμε στην πίστη, κάτι που επιζητούσαν οι ομοεθνείς του Ιησού δείχνοντας απιστία στο κήρυγμά Του. Γι’ αυτό και ο Κύριος επαινώντας τη μεγάλη πίστη του αλλοεθνούς εκατόνταρχου συμπληρώνει τα λόγια Του με τη φοβερή υπενθύμιση ότι στη βασιλεία των ουρανών θα συναχθούν στη βασιλεία Του από όλα τα έθνη και οι υιοί της βασιλείας Του, δηλαδή εκείνοι στους οποίους αποκαλύφθηκε ανάμεσα τους και δεν Τον πίστεψαν θα εκβληθούν εις το σκότος το εξώτερον, εκτός της βασιλείας και θείας δόξης του Θεού.

Αγαπητοί μου αδελφοί, οι αρετές αυτές που αναφέρονται στο σημερινό ευαγγέλιο να διακρίνουν τον ρωμαίο αξιωματούχο, ο οποίος δεν γνώριζε, δεν είχε ανατραφεί με το Λόγο του Θεού, αλλά στην πράξη τις εφάρμοζε θα πρέπει να αποτελούν και δικούς μας καρπούς, οι οποίοι αξιωθήκαμε από τον Τριαδικό Θεό να βαπτισθούμε εις το όνομα της Αγίας Τριάδος και να λάβουμε δια του μυστηρίου του χρίσματος τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, να λαμβάνουμε τις θείες ευεργεσίες δια της μετοχής μας στα μυστήρια της Εκκλησίας, ιδιαιτέρως στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Οφείλουμε να αγωνισθούμε με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να καλλιεργήσουμε την αρετή της πίστεως, η οποία φανερώνεται και στις πράξεις μας με την ακράδαντη πίστη στο πρόσωπο του Χριστού στην αντιμετώπιση των πειρασμών όταν μας ταλαιπωρούν. Να αγωνιζόμαστε να έχουμε ταπεινό φρόνημα, να αναγνωρίζουμε την αναξιότητά μας προστρέχοντας στο μυστήριο της ιεράς εξομολόγησης συνεχίζοντας τον αγώνα μας κατά των παθών.

Τέλος, να προσπαθούμε να αγωνισθούμε για την απόκτηση ανιδιοτελούς αγάπης προς κάθε συνάνθρωπό μας ανεξαρτήτου εθνικότητος, θρησκείας, κοινωνικής τάξεως, θυσιάζοντας το εγώ μας για την ανακούφιση του πλησίον, όπως θυσιάσθηκε, δέχθηκε να γίνει άνθρωπος, να Σταυρωθεί, να Πεθάνει και να Αναστηθεί, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος για να μας χαρίσει δια της Εκκλησίας Του την Αιώνιο Ζωή, δίνοντας την ευκαιρία να ξαναγίνουμε κατά χάριν υιοί του Θεού. Ας ενθυμούμαστε συνεχώς τα λόγια του Κυρίου με τα οποία τελειώνει η σημερινή ευαγγελική περικοπή ότι οι κληρονόμοι της Βασιλείας του Θεού λόγω της απιστίας τους θα εκβληθούν έξω απ’ αυτήν στο πνευματικό σκοτάδι, έτσι ώστε να μας αποτρέπουν από την πνευματική ραθυμία και οίηση που οδηγούν στην απιστία, αλλά δια των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, της οποία σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει την ανάμνηση της κατάθεσης της Αγίας Εσθήτας, δηλαδή του φορέματος της στο ναό των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη να μας σκεπάζει και να μεσιτεύει στον Υιό Κύριο και Θεό Της να αξιωθούμε και εμείς να είμαστε μέτοχοι μαζί με τους εκλεκτούς Του απ’ όλα τα έθνη στη αιώνιο βασιλεία του Τριαδικού Θεού.

ΠΗΓΗ